Vet versus verzadigd vet
Vet is een heterogene groep van verbindingen, die een van de hoofdbestanddelen is van voedsel dat nodig is om de normale functies van het lichaam te ondersteunen, omdat ze zowel energie als de essentiële moleculen leveren. Afhankelijk van de chemische structuur wordt deze groep grofweg ingedeeld in verzadigd vet en onverzadigd vet waarin ze verschillen hebben met betrekking tot de atomaire structuur, de bron waaruit ze verkregen zijn, fysische en chemische eigenschappen. Dit artikel benadrukt hoe verzadigd vet verschilt van andere leden van deze groep, vooral met onverzadigd vet.
Vet
Zoals hierboven vermeld, is vet een grote heterogene groep verbindingen. Vet speelt een grote rol in het lichaam en werkt niet als energiebron. Ze zijn belangrijk bij het verhogen van de smakelijkheid van voedsel, het produceren van een verzadigd gevoel en de opname van in vet oplosbare vitamines A, D, E en K. Het levert essentiële voedingsstoffen voor de lichaamsfuncties die ofwel niet door het lichaam kunnen worden gesynthetiseerd of niet op een tarief voldoende om aan de vraag naar groei en onderhoud te voldoen. Onder hen is vet een van de belangrijkste voedingscomponenten.
Wanneer we de atomaire structuur beschouwen, bestaat het voornamelijk uit koolstof-, waterstof- en zuurstofatomen met enkele of dubbele bindingen tussen de koolstofatomen. Afhankelijk van de aanwezigheid van enkele of dubbele bindingen wordt deze groep gecategoriseerd als verzadigde en niet-verzadigde vetzuren.
Verzadigd vet
In de chemische structuur van verzadigde vetzuren zijn de koolstofatomen volledig verzadigd met waterstofatomen en bevatten ze geen dubbele bindingen. Het eerste lid van deze serie is het azijnzuur (CH3-COOH) waarop de andere leden van deze groep zijn gebaseerd door geleidelijk -CH2- groepen toe te voegen tussen de terminals CH3- en -COOH-groepen. Propionzuur, boterzuur, valeriaan, capronzuur, laurinezuur, myristinezuur en palmitinezuur zijn enkele van de voorbeelden van deze groep.
Verzadigde vetzuren worden doorgaans gewonnen uit dierlijke bronnen, met uitzondering van vis, waarin de vetzuren grotendeels onverzadigd zijn. Daarentegen kunnen onverzadigde vetzuren enkelvoudig onverzadigd zijn, waaronder olijfolie en koolzaadolie, of meervoudig onverzadigd, waaronder maïsolie en sojaolie, die allemaal plantaardige bronnen zijn, met uitzondering van kokosolie en palmolie die voornamelijk bestaan uit verzadigde vetzuren.
Over het algemeen zijn onverzadigde vetzuren vloeibaar bij kamertemperatuur, terwijl de verzadigde vetzuren vast blijven. Deze eigenschap wordt gebruikt in veel van de industriële processen, zoals bij de productie van margarine, hoewel het van pure groenten is; het wordt onderworpen aan verschillende graden van hydratatie of verzadiging om het als een spread steviger en stabieler te maken.
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat ze niet hartgezond zijn en een verhoogd cholesterolgehalte kunnen veroorzaken, voornamelijk lipoproteïnen met lage dichtheid. Daarom zijn de voedingsdoelen vastgesteld om de vetconsumptie te verminderen tot 30% van de totale calorieën, met name het verminderen van verzadigd vet.
Wat is het verschil tussen vet en verzadigd vet?
• Verzadigd vet is een subcategorie van de grote groep vetzuren.
• In verzadigd vet zijn de koolstofatomen volledig verzadigd met waterstofatomen en bevatten ze geen dubbele bindingen tussen koolstofatomen, terwijl het onverzadigde vetzuur dubbele bindingen bevat.
• De belangrijkste bron van verzadigd vet zijn de dierlijke producten en onverzadigd vet zijn de plantaardige producten, op enkele uitzonderingen na.
• Verzadigd vet blijft bij kamertemperatuur even vast, terwijl onverzadigde vetzuren bij kamertemperatuur vloeibaar zijn.
• Verzadigde vetzuren blijken het risico op hart- en vaatziekten te verhogen, daarom wordt geadviseerd om de consumptie via de voeding te verminderen.
