Belangrijkste verschil - Agonist versus antagonistische geneesmiddelen
Opioïden zijn medicijnen die zowel illegale drugs als voorgeschreven medicijnen bevatten. Opioïden werken als pijnstillers, maar hebben veel ongezonde bijwerkingen als ze in een overdosis worden ingenomen. Het mechanisme van opioïden kan worden verklaard door twee mechanismen: het agonistische mechanisme en het antagonistische mechanisme. Geneesmiddelen kunnen dus voornamelijk worden onderverdeeld in agonistische geneesmiddelen en antagonistische geneesmiddelen. Agonistgeneesmiddelen zijn geneesmiddelen die receptoren in de hersenen kunnen activeren na binding aan de receptor, wat resulteert in het volledige effect van de opioïden. Antagonistische geneesmiddelen binden zich aan de receptoren in de hersenen en blokkeren de binding van opioïden aan de receptoren, waardoor het effect van het opioïde wordt geremd. Het belangrijkste verschil tussen agonisten en antagonisten is hun tegenwerkende mechanisme. Agonisten produceren acties terwijl antagonisten de acties remmen.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat zijn agonistische geneesmiddelen
3. Wat zijn antagonistische geneesmiddelen
4. Overeenkomsten tussen agonistische en antagonistische geneesmiddelen
5. Vergelijking zij aan zij - Agonist versus antagonist geneesmiddelen in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat zijn agonisten?
Een agonist is een chemische stof die de natuurlijke ligand van de specifieke hersenreceptor nabootst. Aldus resulteert de binding van het agonistgeneesmiddel in een vergelijkbaar biologisch effect als het natuurlijke ligand. De agonist bindt zich aan dezelfde bindingsplaats als die van de natuurlijke ligand. Bij afwezigheid van de natuurlijke ligand zijn agonistgeneesmiddelen dus in staat om de volledige of gedeeltelijke respons te geven. Voorbeelden van agonisten zijn heroïne, oxycodon, methadon, hydrocodon, morfine en opium. Sommige daarvan, zoals heroïne, worden als illegaal verklaard. Deze medicijnen verlichten de pijn. Sterke doses kunnen veel bijwerkingen hebben die verband houden met ademhaling, orgaanfalen, slaperigheid en gevoelloosheid.
Figuur 01: Mechanisme van agonistische en antagonistische geneesmiddelen
Soorten agonistische geneesmiddelen
Er zijn twee hoofdtypen agonisten;
- Direct bindende agonisten
- Indirect bindende agonisten
Direct bindende agonisten of complete agonisten zijn in staat om direct te binden aan de specifieke bindingsplaats van de receptor. Deze bindingsplaats is de plaats waar de natuurlijke ligand onder normale omstandigheden bindt. Dit zorgt voor een snellere reactie omdat het direct aan de receptor bindt en de hersensignalering activeert. Voorbeelden zijn morfine en nicotine.
Indirect bindende agonistgeneesmiddelen worden ook wel partiële agonisten genoemd, zijn geneesmiddelen die de binding van de natuurlijke ligand aan de receptor versterken om een effect teweeg te brengen. Deze medicijnen geven vertraagde reacties. Een voorbeeld van een indirecte bindende agonist is cocaïne.
Wat zijn antagonistische geneesmiddelen?
Antagonistgeneesmiddelen zijn geneesmiddelen die de effecten van de natuurlijke ligand remmen. De natuurlijke ligand kan een hormoon, neurotransmitter of agonist zijn.
Soorten antagonistische geneesmiddelen
Antagonistgeneesmiddelen kunnen van drie hoofdtypen zijn.
- Concurrerende antagonisten
- Niet-competitieve antagonisten
- Onomkeerbare antagonisten
Figuur 02: Mechanisme van antagonistische geneesmiddelen
Competitieve antagonistische geneesmiddelen zijn geneesmiddelen die het vermogen hebben om te binden op de oorspronkelijke bindingsplaats en de binding van de natuurlijke ligand te remmen. Dit komt door de vorm van de antagonist die de natuurlijke ligand nabootst. Het verhogen van de ligandconcentratie kan het effect van de competitieve antagonist onderdrukken.
Niet-competitieve antagonistische geneesmiddelen werken allosterisch, waar het zich bindt aan een andere plaats dan de echte bindingsplaats. De binding van de niet-competitieve antagonist zal een conformatieverandering in de receptor veroorzaken die de binding van de echte ligand zal remmen.
Onomkeerbare agonisten binden zich sterk aan de receptor door middel van covalente bindingen. Dit zal de receptor permanent wijzigen en de binding van de ligand verhinderen. Voorbeelden van antagonistische geneesmiddelen zijn onder meer naltrexon en naloxon. Meestal worden deze medicijnen gebruikt om de effecten van schadelijke medicijnen te remmen, zoals cocaïne en heroïne, die agonisten zijn.
Wat zijn de overeenkomsten tussen agonistische en antagonistische geneesmiddelen?
- Beide zijn chemische medicijnen die kunnen binden aan receptoren in de hersenen.
- Beide werken op een tegenwerkende manier.
- Beide kunnen hoofdzakelijk van twee soorten zijn: illegale drugs of medisch voorgeschreven medicijnen.
- Beide zijn specifiek voor de receptoren.
- Beide worden pijnstillers genoemd.
- Beide kunnen bij een overdosis schadelijke gezondheidsverschijnselen veroorzaken.
Wat is het verschil tussen agonistische en antagonistische geneesmiddelen?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Agonist versus antagonistische geneesmiddelen |
|
| Agonistgeneesmiddelen zijn de geneesmiddelen die receptoren in de hersenen kunnen activeren na binding aan de receptor, wat resulteert in het volledige effect van de ligand. | Antagonistgeneesmiddelen zijn de geneesmiddelen die zich binden aan de receptoren in de hersenen en de binding van liganden aan de receptoren blokkeren, waardoor het effect van de ligand wordt geremd. |
| Effecten | |
| Agonist-medicijnen stimuleren de actie. | Antagonistische geneesmiddelen remmen de werking. |
| Reactie | |
| De reactie wordt veroorzaakt wanneer de agonist zich aan de bindingsplaats bindt. | De reactie wordt voorkomen wanneer de antagonist zich aan de bindingsplaats bindt. |
| Types | |
| Er zijn twee soorten agonisten; Direct bindende agonisten en indirect bindende agonisten. | Er zijn drie soorten antagonistische geneesmiddelen; Competitieve antagonistische geneesmiddelen, niet-competitieve antagonistische geneesmiddelen en onomkeerbare antagonistische geneesmiddelen. |
Samenvatting - Agonist versus antagonistische geneesmiddelen
Agonisten en antagonisten werken in een tegenwerkend mechanisme. Agonist-geneesmiddelen werken bij het verbeteren van de effectiviteit van de natuurlijke ligandbinding, waardoor het effect van de ligand opwaarts wordt gereguleerd. Daarentegen reguleren antagonistgeneesmiddelen het effect van de ligand door zich te binden aan de receptor en te blokkeren dat de receptor zich aan zijn receptor bindt. Dit is het belangrijkste verschil tussen agonistische geneesmiddelen en antagonistische geneesmiddelen. Beide scenario's werken bij het verlichten van pijn en werken daarom als potentiële pijnstillers. Sommige medicijnen, zoals morfine, zijn voorgeschreven en legaal om onder medisch toezicht te worden gebruikt, terwijl andere verboden zijn (heroïne).
Download de pdf-versie van Agonist vs Antagonist Drugs
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie Difference Between Agonist and Antagonist Drugs
