Oplaadbare versus niet-oplaadbare batterijen
Over de hele wereld worden kleine batterijen gebruikt om apparaten in huishoudens van energie te voorzien, zoals speelgoed voor kinderen, horloges, afstandsbedieningen van verschillende elektronische producten en vele andere items die op batterijen werken. De meeste van deze batterijen zijn niet oplaadbaar, hoewel er apparaten zijn zoals mobiele telefoons, digitale camera's, lichte voertuigen zoals fietsen, scooters en zelfs auto's die op oplaadbare batterijen werken. Hoewel beide typen batterijen hetzelfde doel dienen om het apparaat van stroom te voorzien, zijn er fundamentele verschillen tussen deze twee typen batterijen die in dit artikel worden belicht.
Omdat niet-oplaadbare batterijen als eerste werden uitgevonden, staan ze bekend als primaire batterijen; Oplaadbare batterijen worden secundaire batterijen genoemd. Canada was het eerste land dat oplaadbare alkalinebatterijen op de markt bracht die tot de verbeelding van de mensen spraken. Tegenwoordig zijn deze batterijen in alle soorten en maten verkrijgbaar. In feite heeft de uitvinding van oplaadbare batterijen het gebruik en de verspreiding van mobiele telefoons over de hele wereld mogelijk gemaakt.
Over verschillen gesproken: bij normale of niet-oplaadbare batterijen vindt een chemische reactie plaats die de apparaten die deze batterijen gebruiken de nodige stroom geeft. Het is deze reactie die wordt omgekeerd en wordt gebruikt om elektriciteit in de cel te duwen in het geval van oplaadbare batterijen. Dit betekent dat een normale primaire batterij slechts zo lang meegaat als zijn lading, en dat deze moet worden weggegooid zodra deze lading is leeggemaakt. Hoewel oplaadbare batterijen keer op keer kunnen worden opgeladen en opnieuw kunnen worden gebruikt, hebben ze ook een leven, en dit leven is aan de tijd dat ze dit vermogen hebben om op te laden. Als de oplaadbare batterij eenmaal niet meer kan worden opgeladen, moet deze ook worden weggegooid, maar dit gebeurt niet voordat deze 500-600 keer is opgeladen. Er zijn veel soorten chemicaliën die worden gebruikt in oplaadbare batterijen en deze combinaties worden loodzuur, nikkelcadmium, li-ion enzovoort genoemd.
Niet-oplaadbare batterijen hebben een lange houdbaarheid, terwijl oplaadbare batterijen langer meegaan. U kunt de houdbaarheid van niet-oplaadbare batterijen echter verlengen als u extra batterijen in de vriezer bewaart. Koude temperaturen vertragen de chemische reactie in batterijen en voorkomen zo dat ze leeg raken. Natuurlijk zijn niet-oplaadbare batterijen goedkoper dan oplaadbare batterijen, maar op de lange termijn blijken oplaadbare batterijen winstgevend (lees kosteneffectief) te zijn, aangezien u ze keer op keer gebruikt.
Er zijn echter apparaten die niet-oplaadbare batterijen nodig hebben. Dit komt doordat oplaadbare batterijen snel hun lading verliezen en daarom niet geschikt zijn voor apparaten zoals rookmelders en zelfs digitale camera's waar oplaadbare batterijen snel leeg raken.
Wat is het verschil tussen oplaadbare en niet-oplaadbare batterijen?
• Niet-oplaadbare batterijen worden primaire batterijen genoemd, terwijl oplaadbare batterijen secundaire batterijen worden genoemd
• Een chemische reactie gaat in niet-oplaadbare batterijen 'die elektriciteit vrijgeven die nodig is om apparaten te laten werken
• De chemische reactie kan worden omgekeerd om elektriciteit in oplaadbare batterijen te sturen of te versnellen om ze op te laden
• Niet-oplaadbare batterijen zijn goedkoper dan oplaadbare batterijen, die echter kosteneffectiever blijken te zijn omdat ze honderden keren kunnen worden opgeladen.
