Belangrijkste verschil: metalen versus niet-metalen mineralen
Een mineraal is een natuurlijk voorkomend vast en anorganisch bestanddeel met een duidelijke chemische formule en heeft een kristalstructuur. Het zijn natuurlijke geologische materialen die worden gewonnen vanwege hun economische en commerciële waarde. Ze worden in hun natuurlijke vorm of na isolatie en zuivering gebruikt als grondstof of als ingrediënt in een breed scala aan toepassingen. Deze mineralen kunnen in twee hoofdgroepen worden ingedeeld, en het zijn metallische mineralen en niet-metallische mineralen. De aarde bestaat uit een combinatie van metalen en niet-metalen elementen. Niet-metalen elementen zijn echter talrijker dan metalen elementen. Het belangrijkste verschil tussen metallische en niet-metalen mineralen is dat metallisch mineraal een combinatie is van mineralen die kunnen worden gesmolten om nieuwe producten te verkrijgen, terwijl niet-metaalhoudende mineralen een combinatie zijn van mineralen die bij het smelten geen nieuwe producten produceren. Bovendien zijn metaalmineralen voornamelijk afkomstig van ertsen, terwijl niet-metalen mineralen voornamelijk afkomstig zijn van industriële gesteenten en mineralen. Dit artikel onderzoekt alle verschillende chemische en fysische eigenschappen tussen metaalhoudende mineralen en niet-metaalhoudende mineralen.
Wat zijn metaalmineralen?
Metaalmineralen zijn uitsluitend mineralen die uit een of meer metaalelementen bestaan. Ze hebben meestal glanzende oppervlakken, zijn geleiders van warmte en elektriciteit en kunnen tot dunne platen worden gestampt of tot draden worden uitgerekt. Ze worden voornamelijk gebruikt om gereedschappen en wapens te maken. Metaalmineralen worden afgezet in goudklompjes, vulkanische gebieden, afzettingsgesteenten en warmwaterbronnen. Wanneer metaalmineralen worden uitgegraven, staan ze bekend als ertsen en moeten ertsen verder worden behandeld om de metalen te isoleren. Eerst wordt het erts geplet en vervolgens worden de metaalhoudende mineralen uit ongewenst gesteente geïsoleerd om een concentraat te produceren. Dit metaalconcentraat moet dan worden gescheiden van de niet-metalen residuen of andere onzuiverheden. Voorbeelden van metaalhoudende mineralen zijn chalcopyriet (CuFeS 2), goud, hematiet (Fe 2 O 3), Molybdeniet (MoS 2), Natief koper (Cu), Pyriet (FeS 2) en Sfaleriet (Zn, FeS).
Chalcopyrite
Wat zijn niet-metalen mineralen?
Niet-metaalhoudende mineralen zijn van nature voorkomende combinatie van chemische elementen die meestal geen metaalachtige eigenschappen hebben. Deze mineralen bestaan voornamelijk uit koolstof, fosfor, zwavel, selenium en jodium. Voorbeelden van niet-metallische mineralen zijn kalksteen, dolomiet, magnesiet, fosforiet, talk, kwarts, mica, klei, kiezelzand, edelstenen, decoratieve en afmetingsstenen, constructiematerialen, enz. Niet-metallische mineralen zijn ontstaan in gesteenten, ertsen en edelstenen. Gesteenten kunnen volledig uit niet-mineraal materiaal bestaan. Steenkool is bijvoorbeeld een sedimentair gesteente dat voornamelijk bestaat uit natuurlijk verkregen koolstof. Edelsteenmineralen zijn vaak aanwezig in verschillende edelstenen, bijvoorbeeld robijn en saffier, enz.
Saffier
Wat is het verschil tussen metalen en niet-metalen mineralen?
Smeltend:
Metaalmineralen kunnen worden gesmolten om nieuwe producten te verkrijgen.
Niet-metaalhoudende mineralen produceren bij het smelten geen nieuwe producten.
Warmte en elektriciteit:
Metaalmineralen zijn goede geleiders van warmte en elektriciteit.
Niet-metaalhoudende mineralen zijn goede isolatoren van warmte en elektriciteit en slechte geleiders van warmte en elektriciteit.
Natuurlijke overvloed:
Ertsen hebben een hoge concentratie aan metaalhoudende mineralen.
Gesteenten en edelstenen hebben een hoge concentratie niet-metaalhoudende mineralen.
Overvloed:
Metaalmineralen zijn minder overvloedig in vergelijking met niet-metaalhoudende mineralen.
Niet-metalen zijn overvloediger in vergelijking met metaalhoudende mineralen.
Uiterlijk:
Metaalmineralen hebben een glanzend of glanzend uiterlijk.
Niet-metaalhoudende mineralen zien er submetaal of dof uit. Maar edelsteenmineralen hebben aantrekkelijke, unieke kleuren.
Fysieke eigenschappen:
Metaalmineralen zijn taai of kneedbaar en worden bij aanraking niet in stukken gebroken.
Niet-metaalhoudende mineralen zijn niet taai en kneedbaar, maar ze zijn broos. Als ze worden geraakt, kunnen ze in stukken breken. Maar er zijn enkele uitzonderingen, zoals silica, edelstenen en diamanten.
Voorbeelden:
Metaalmineralen worden over het algemeen geassocieerd met stollingsgesteenten zoals ijzer, koper, bauxiet, tin, mangaan, chalcopyriet (CuFeS 2), goud, hematiet (Fe2O 3), molybdeniet (MoS 2), natuurlijk koper (Cu), pyriet (FeS 2)) en Sphalerite (Zn, FeS).
Niet-metaalhoudende mineralen worden over het algemeen geassocieerd met sedimentair gesteente zoals steenkool, zout, klei, marmer, kalksteen, magnesiet, dolomiet, fosforiet, talk, kwarts, mica, klei, kiezelzand, edelstenen, decoratieve en afmetingsstenen, bouwmaterialen, kaolien, pekel, calciet, bruinkool, limoniet, mica, potas, steenfosfaat, pyriet, radioactieve mineralen, speksteen, zwavel, steenzout, vermiculiet en zwavel.
