Hitteberoerte versus hitte-uitputting
Wat is een zonnesteek?
Hitteberoerte is een vorm van hitteziekte die ook bekend staat als de klassieke niet-exertionele zonnesteek (NEHS). Het komt vaak voor bij zuigelingen, ouderen en chronisch zieke personen. Het wordt gekenmerkt door een verhoogde lichaamstemperatuur boven 41 ° C, gebrek aan zweten en veranderde zintuiglijke waarnemingen. Een kerntemperatuur boven 41o ° C wordt beschouwd als diagnostisch voor een zonnesteek, hoewel een zonnesteek kan optreden bij lagere lichaamstemperaturen. Naast deze klassieke triade zijn verschillende neurologische kenmerken zoals prikkelbaarheid, irrationeel gedrag, hallucinaties, wanen, hersenzenuwverlamming en cerebellaire disfunctie geassocieerd met een zonnesteek. Een zonnesteek treedt vaak op na aanhoudende periodes van verhoogde omgevingstemperatuur. Personen die de warmtebalans niet kunnen beheersen, zoals personen met een lage cardiale reservecapaciteit (ouderen, post-ischemische hartziekte,hartfalen, aangeboren hartafwijkingen) slechte controle van de waterinname en verlies van water (zuigelingen, patiënten met huidaandoeningen, diabetes mellitus) zijn vatbaar voor een zonnesteek. Spierdegeneratie (rabdomyolyse) resulterend in hyperkaliëmie, hypocalciëmie en hyperfosfatemie, acute leverschade resulterend in stollingsstoornissen en hypoglykemie, acuut nierfalen en longoedeem. Klinische aandoeningen zoals thyreotoxicose, sepsis, convulsies, tetanus en geneesmiddelen zoals sympathicomimetica veroorzaken een verhoogde warmteproductie. Brandwonden, huidziekten en medicijnen zoals barbituraten, neuroleptica, antihistaminica zorgen voor een verminderd warmteverlies. Gebrek aan gedragsreacties zoals het inschakelen van een ventilator, het drinken van een koud drankje dat de thermoregulatie zou helpen, heeft ook invloed op de warmtebalans. Ofwel een pathologische stijging van de warmteproductie of een vermindering van warmteverlies kan resulteren in een verhoogde kerntemperatuur van het lichaam. Omdat de reguleringsmechanismen zijn aangetast, is de herstelfase inefficiënt. Daarom wordt een zonnesteek als een medisch noodgeval beschouwd.
Wat is warmte-uitputting?
Hitte-uitputting is een vorm van hitteziekte die ook wel bekend staat als een hitteberoerte bij inspanning. Het komt vaak voor bij personen die zware lichamelijke inspanning leveren in een vochtige en warme omgeving. De klassieke symptomen zijn een verhoogde kerntemperatuur van het lichaam boven 41o ° C, overmatig zweten en veranderde zintuiglijke waarneming. Niet-specifieke symptomen zoals hoofdpijn, duizeligheid, zwakte, buikpijn, spierkrampen, misselijkheid, braken en diarree kunnen optreden bij uitputting door hitte. Soms kan er black-out en bewustzijnsverlies optreden voorafgaand aan uitputting door hitte. Patiënten met hitte-uitputting zijn doorgaans gezonde jonge volwassenen, zoals atleten en militairen. Het vermogen van deze personen om te zweten wordt niet beïnvloed; daarom ligt de kerntemperatuur van het lichaam gewoonlijk ver onder de diagnostische 41o ° C wanneer ze zich bij een arts presenteren. Omdat de mechanismen voor warmteverlies intact zijn, is het aantal complicaties lager dan bij een zonnesteek. Een slechte lichamelijke conditie, zwaarlijvigheid, vermoeidheid en gebrek aan slaap zijn enkele van de geïdentificeerde risicofactoren voor een zonnesteek. De warmteproductie tijdens zware inspanning kan oplopen tot tien keer de basale stofwisseling. Bij hitte-uitputting overweldigt de productie van warmte de mechanismen voor warmteverlies, wat resulteert in een netto verhoging van de kerntemperatuur van het lichaam. Wanneer de zware inspanning wordt gestopt, wordt de warmte afgevoerd via de intacte warmteverliesmechanismen en herstelt het individu zich. Bij hitte-uitputting overweldigt de productie van warmte de mechanismen voor warmteverlies, wat resulteert in een netto verhoging van de kerntemperatuur van het lichaam. Wanneer de zware inspanning wordt gestopt, wordt de warmte afgevoerd via de intacte warmteverliesmechanismen en herstelt het individu zich. Bij hitte-uitputting overweldigt de productie van warmte de mechanismen voor warmteverlies, wat resulteert in een netto verhoging van de kerntemperatuur van het lichaam. Wanneer de zware inspanning wordt gestopt, wordt de warmte afgevoerd via de intacte warmteverliesmechanismen en herstelt het individu zich.
Wat is het verschil tussen hitteberoerte en hitte-uitputting?
Hitteberoerte en hitte-uitputting bevinden zich aan het uiterste einde van het spectrum van hitteziekte. Terwijl hitte-uitputting optreedt in de aanwezigheid van intacte reguleringsmechanismen, treedt een zonnesteek op als gevolg van veranderde reguleringsmechanismen. Terwijl hitte-uitputting wordt veroorzaakt door zware inspanning, wordt een zonnesteek veroorzaakt door een verminderde warmteregulatie. In beide situaties zijn snelle afkoeling, behandeling van de oorzaak en complicaties essentieel.
