Klassieke economie versus neoklassieke economie
Klassieke economie en neoklassieke economie zijn beide denkrichtingen die verschillende benaderingen hebben om economie te definiëren. Klassieke economie is opgericht door beroemde economen, waaronder Adam Smith, David Ricardo en John Stuart Mill. Neoklassieke economie zou zijn ontwikkeld door auteurs en wetenschappers zoals William Stanley Jevons, Carl Menger en Leon Walras. De twee stromingen verschillen nogal van elkaar in die zin dat de klassieke economie historisch is ontwikkeld en de neoklassieke economie de soorten economische principes en concepten omvat die tegenwoordig worden gevolgd en aanvaard. Het volgende artikel geeft een duidelijk overzicht van wat elke denkrichting is en hoe ze van elkaar verschillen.
Klassieke economie
De klassieke economische theorie is de overtuiging dat een zelfregulerende economie het meest efficiënt en effectief is, omdat mensen zich zullen aanpassen aan elkaars behoeften als de behoeften zich voordoen. Volgens de klassieke economische theorie is er geen tussenkomst van de overheid en zullen de mensen van de economie op de meest efficiënte manier middelen aanwenden om aan de behoeften van individuen en bedrijven te voldoen. Prijzen in een klassieke economie worden bepaald op basis van de grondstoffen die worden gebruikt om te produceren, lonen, elektriciteit en andere uitgaven die zijn gestoken in het verkrijgen van een afgewerkt product. In de klassieke economie zijn de overheidsuitgaven minimaal, terwijl de uitgaven aan goederen en diensten door het grote publiek en bedrijfsinvesteringen als de belangrijkste worden beschouwd om economische activiteit te stimuleren.
Neoklassieke economie
Neoklassieke economie zijn de economische theorieën en concepten die in de moderne wereld worden beoefend. Een van de belangrijkste onderliggende principes van de neoklassieke economie is dat prijzen worden bepaald door de krachten van vraag en aanbod. Er zijn drie fundamentele aannames die de neoklassieke economie beheersen. De neoklassieke economie gaat ervan uit dat individuen rationeel zijn in de zin dat ze handelen op een manier die het beste persoonlijke voordeel oplevert; individuen hebben een beperkt inkomen en streven daarom naar maximaal nut en organisaties hebben beperkingen met betrekking tot de kosten en gebruiken daarom de beschikbare middelen om de winst te maximaliseren. Ten slotte gaat de neoklassieke economie ervan uit dat individuen onafhankelijk van elkaar handelen en volledige toegang hebben tot de informatie die nodig is voor besluitvorming. Ondanks zijn aanvaardbaarheid in de moderne wereld,de neoklassieke economie heeft kritiek gekregen. Sommige critici vragen zich af of de neoklassieke economie een ware weergave van de werkelijkheid is.
Klassieke versus neoklassieke economie
Neoklassieke economie en klassieke economie zijn twee zeer verschillende stromingen die de economische concepten heel verschillend definiëren. Klassieke economie werd gebruikt in de 18e en 19e eeuw, en de neoklassieke economie, die werd ontwikkeld tegen het begin van de 20e eeuw, wordt tot op de dag van vandaag gevolgd.
De klassieke economie gelooft in een zelfregulerende economie zonder tussenkomst van de overheid, met de verwachting dat middelen op de meest efficiënte manier zullen worden gebruikt om in de behoeften van individuen te voorzien. Neo-klassieke economie werkt met de onderliggende theorie dat individuen ernaar zullen streven om het nut te maximaliseren en dat het bedrijfsleven de winst zal maximaliseren op een markt waar individuen rationele wezens zijn die volledige toegang hebben tot alle informatie.
Samenvatting:
• Neoklassieke economie en klassieke economie zijn twee zeer verschillende stromingen die de economische concepten heel verschillend definiëren.
• Klassieke economische theorie is de overtuiging dat een zelfregulerende economie het meest efficiënt en effectief is, omdat mensen zich zullen aanpassen aan elkaars behoeften wanneer de behoeften zich voordoen.
• De neoklassieke economie werkt met de onderliggende theorie dat individuen ernaar zullen streven om het nut te maximaliseren en dat zaken de winst zullen maximaliseren op een markt waar individuen rationele wezens zijn die volledige toegang hebben tot alle informatie.
