Nieuw planetair systeem TRAPPIST-1 gevonden in 2017
NASA kondigde in februari 2017 hun ontdekking aan van een exoplaneetsysteem dat organisch leven zou kunnen ondersteunen. Dit planetenstelsel, dat ongeveer 235 biljoen mijl van de aarde verwijderd is, in het sterrenbeeld Waterman, bestaat uit zeven planeten ter grootte van de aarde rond een enkele ster. Volgens wetenschappers zouden drie van deze zeven planeten zich in de bewoonbare zone bevinden en dus leven in stand kunnen houden. Dit exoplanetsysteem staat bekend als TRAPPIST-1 en is vernoemd naar de Transiting Planets and Planetesimals Small Telescope (TRAPPIST) in Chili. Hieronder (figuur 1) is een weergave van een NASA-kunstenaar van het planetaire systeem.
Figuur 1: Artist's concept van TRAPPIST-1 planetair systeem
De ster in dit planetenstelsel is ook bekend als TRAPPIST-1 ster. Dit is geïdentificeerd als een ultrakoele dwerg. De planeten hebben geen eigennamen; ze staan bekend met de letters 'b' - 'h'. Omdat de ster van dit systeem een dwergster is, heeft deze een lagere temperatuur dan de zon en kan het vloeibare water overleven op planeten die dichter bij de ster staan. Drie van deze zeven sterren - e, f en g - bevinden zich in de bewoonbare zone en er is een mogelijkheid dat deze planeten leven in stand kunnen houden.
Met behulp van gegevens van de Spitzer-telescoop hebben de NASA-wetenschappers de afmetingen van de planeten bepaald en schattingen gemaakt van de massa's en dichtheden van zes ervan. Op basis van deze gegevens is afgeleid dat alle planeten in dit exoplanetaire systeem waarschijnlijk rotsachtig zijn. De details van de zevende planeet zijn nog niet geschat.
Figuur 2 toont de beschikbare gegevens over deze zeven planeten in vergelijking met planeten in ons zonnestelsel. Deze details omvatten omlooptijd, diameters, massa's en afstanden tot de gastster.
Figuur 2: Details van de exoplaneten in vergelijking met planeten van het zonnestelsel.
De zeven planeten in TRAPPIST-1 zijn vergelijkbaar met de grootte van de aarde. Ze liggen heel dicht bij elkaar. Geologische kenmerken en wolken van naburige planeten zijn te zien vanaf het oppervlak van één planeet. Ze zijn ook dichter bij hun zon dan planeten in het zonnestelsel. Als Trappist-1 de zon was, zouden alle zeven planeten zich in de baan van Mercurius bevinden.
Er wordt ook gezegd dat deze planeten misschien netjes aan hun ster vastzitten. Dit betekent dat de omlooptijd van de planeten overeenkomt met de rotatieperiode. Dezelfde kant van de planeet is dus altijd naar de ster gericht, waardoor elke kant eeuwig nacht of dag is.
De ontdekking van dit planetaire systeem is een enorme sprong voorwaarts in de zoektocht naar bewoonbare werelden. Het geeft astronomen de kans om hun kennis over exoplanetaire systemen te bestuderen en opnieuw te definiëren. Omdat koele dwergsterren vaker voorkomen in het universum, wordt ook verwacht dat onderzoek naar deze sterren zal leiden tot de ontdekking van meer aardachtige planeten.
