Belangrijkste verschil - Nieuw historisme versus cultureel materialisme
Nieuw historisme en cultureel materialisme zijn twee literaire theorieën met vergelijkbare kenmerken. Het belangrijkste verschil tussen nieuw historicisme en cultureel materialisme is dat nieuw historisme zich richt op de onderdrukking in de samenleving die moet worden overwonnen om verandering te bereiken, terwijl cultureel materialisme zich richt op hoe die verandering tot stand wordt gebracht.
Wat is nieuw historisme?
Nieuw historicisme is een literaire theorie die het parallel lezen van niet-literaire en literaire teksten uit dezelfde tijd inhoudt. Deze niet-literaire teksten worden vaak gebruikt om de literaire werken in te kaderen, maar beide worden gelijk behandeld; het geeft geen prioriteit of privilege aan een literaire tekst. Deze theorie is gebaseerd op het concept dat literatuur moet worden geëvalueerd en geïnterpreteerd binnen de context van de geschiedenis van zowel de auteur als de criticus. Dit komt doordat de reactie van de criticus op een werk altijd wordt beïnvloed door zijn overtuigingen, vooroordelen, cultuur en omgeving.
Het nieuwe historisme erkent en is gebaseerd op het concept dat ons begrip van literatuur verandert met de veranderingen in de tijd. Tegelijkertijd wordt New Historicism beschouwd als anti-establishment en is het voorstander van liberale ideeën en persoonlijke vrijheden.
De term New Historicism werd rond de jaren tachtig bedacht door Stephen Greenblatt. JW Lever en Jonathan Dollimore zijn twee beoefenaars van deze theorie.
Wat is cultureel materialisme?
De oorsprong van cultureel materialisme is terug te voeren op het werk van de linkse literaire criticus Raymond Williams, die de term cultureel materialisme bedacht. Het kan worden omschreven als een vermenging van links culturisme en marxistische analyse. Deze theorie ontstond in het begin van de jaren tachtig samen met een nieuw historicisme. Cultureel materialisme houdt zich bezig met specifieke historische documenten en probeert de dominante reeks idealen of overtuigingen van een bepaald moment in de geschiedenis te analyseren en opnieuw te creëren.
Jonathan Dollimore en Allen Sinfield identificeren vier kenmerken van cultureel materialisme.
Historische context: wat gebeurde er op het moment dat dit werk tot stand kwam?
Theoretische methode: incorporatie van oudere theorieën en modellen zoals structuralisme en poststructuralisme
Sluiten Tekstuele analyse: voortbouwen op theoretische analyse van canonieke teksten die worden geïdentificeerd als 'prominente culturele iconen'.
Politiek engagement: politieke theorieën opnemen, zoals feministische en marxistische theorie
Wat is het verschil tussen nieuw historisme en cultureel materialisme?
Focus:
New Historicism richt zich op de onderdrukkende aspecten van de samenleving die mensen moeten overwinnen om verandering te bereiken.
Cultureel materialisme richt zich op hoe die verandering tot stand komt.
Keer bekeken:
Nieuwe historici beweren dat ze zich bewust zijn van de moeilijkheden, beperkingen, tegenstrijdigheden en problemen bij het proberen de waarheid vast te stellen; niettemin geloven ze in de waarheid van hun werk.
Cultural Materialist beschouwt het nieuwe historicisme als politiek ondoelmatig omdat het niet gelooft in absolute waarheid of kennis. Ze zijn van mening dat culturele materialisten niet geloven in de waarheid van wat ze schrijven.
Politieke situatie:
Nieuwe historici plaatsen een tekst in de politieke situatie van zijn huidige samenleving.
Culturele materialisten plaatsen een tekst in de politieke situatie van de hedendaagse wereld van de criticus.
Hoffelijkheid van afbeeldingen: Pixabay
