Belangrijkste verschil - Complete versus onvolledige antilichamen
Antilichamen zijn samengesteld uit B-cellen en zijn immunoglobulinen die deelnemen aan immuunreacties. Antilichamen kunnen van verschillende klassen zijn, afhankelijk van de structuur, functie, hun type reactie en de aanwezigheid van bijkomende componenten. Antilichamen zijn aanwezig als reactie op een antigeen en worden daarom ook wel antigene determinanten genoemd. Zodra het antilichaam een antigeen herkent, bindt het zich specifiek aan het antigeen om een antigeen-antilichaamcomplex te vormen. De complexvorming zal uiteindelijk afweermechanismen activeren of het vreemde lichaam dat het systeem binnenkomt direct afbreken. Agglutinatie is een soort antilichaam-antigeenreactie die plaatsvindt als afweermechanisme van de gastheer. Tijdens deze reactieprocedure bindt het antilichaam zich aan het antigeen en vormt het een complex dat uiteindelijk samenklontert. Gebaseerd op de eigenschap van agglutinatie,antilichamen kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdtypen; volledige antilichamen en onvolledige antilichamen.
Hoewel volledige antilichamen het vermogen hebben tot agglutinatie met antigenen na herkenning van het antigeen, hebben onvolledige antilichamen niet het vermogen tot agglutinatie. In plaats daarvan neemt het alleen deel aan het herkennen en identificeren van de antigenen. Het belangrijkste verschil tussen de volledige en onvolledige antilichamen is het vermogen of het onvermogen van agglutinatie.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat zijn complete antilichamen
3. Wat zijn onvolledige antilichamen
4. Overeenkomsten tussen complete en onvolledige antilichamen
5. Vergelijking zij aan zij - Complete versus onvolledige antilichamen in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat zijn complete antilichamen?
Volledige antilichamen zijn een type B-celimmunoglobulinen die deelnemen aan agglutinatiereacties na binding met een antigeen. Volledige antilichamen hebben de specifieke eigenschap om aan antigenen te binden en klonten of agglutines te vormen, die het mogelijk maken om fagocyten te hosten om het grote vreemde deeltje te identificeren. Immunoglobuline G is een veel voorkomend type volledig antilichaam. Dit zal resulteren in de activering van verdedigingsmechanismen van de gastheer. Dit zal het complex als geheel overspoelen. De twee belangrijkste toepassingen van volledige antilichamen zijn hemagglutinatie en leukoagglutinatie. Antilichamen geproduceerd door rode bloedcellen en witte bloedcellen zijn volledige antilichamen en nemen daarom deel aan agglutinatiereacties. Daarom worden deze agglutinatietesten uitgevoerd tijdens bloedtransfusieprocedures om de compatibiliteit van bloedgroepen tussen de donor en de ontvanger te controleren. Als de agglutinatie optreedt, zijn de bloedgroepen incompatibel en vice versa. Er worden ook complete antilichamen geproduceerd tegen veel bacteriële infecties, en deze complete antilichamen vormen agglutinaties met bacteriële pathogenen en veroorzaken fagocytische reacties.
Agglutinatiereacties worden daarom veel gebruikt als diagnostische tests om de aanwezigheid van een bacteriële ziekteverwekker te identificeren. Synthetische volledige antilichamen worden in vitro getest op het bloedmonster van de verdachte, en de aanwezigheid van agglutines zorgt voor het optreden van de betreffende infectie. Deze test is van hoge precisie en betrouwbaarheid.
Wat zijn onvolledige antilichamen?
Onvolledige antilichamen zijn meestal immunoglobuline M, en ze nemen niet deel aan agglutinatiereacties na binding aan het antigeen. In plaats daarvan worden deze antilichamen geproduceerd als reactie op een bepaald antigeen. De aanwezigheid van onvolledige antilichamen kan in het serum worden gedetecteerd als vrije antilichamen door antiglobulinen te gebruiken. Deze test wordt de Coombs-test genoemd.
Afb. 02: Coombs-test
In deze test mogen de onvolledige antilichamen binden aan synthetische, specifieke doelmoleculen die bekend staan als antiglobulinen. Dit wordt geanalyseerd om de aan- of afwezigheid van het betreffende antilichaam in het serum te bepalen. Door deze testprocedure uit te voeren, kan een specifieke aandoening worden gediagnosticeerd en gecorrigeerd. De onvolledige antilichamen zijn betrokken bij het indirect activeren van een ander immuunafweermechanisme dan agglutinatie.
Wat zijn de overeenkomsten tussen complete en onvolledige antilichamen?
- Beide zijn samengesteld uit B-cellen.
- Beide vertonen een hoge specificiteit.
- Beiden zijn betrokken bij het herkennen van een antigeen van een vreemde cel.
- Beide worden gebruikt bij in-vitrodiagnostische testprocedures, vooral om het begin van infectie te bepalen.
- Monsters zoals serum of bloed kunnen worden gebruikt voor diagnostische tests van deze antilichamen.
Wat is het verschil tussen complete en onvolledige antilichamen?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Volledige antilichamen versus onvolledige antilichamen |
|
| Volledige antilichamen hebben het vermogen agglutinaties te vormen met antigenen na herkenning van het antigeen. | Onvolledige antilichamen produceren geen. In plaats daarvan wordt het geproduceerd als enige reactie op de antigenen. |
| Mechanisme | |
| Volledige antilichamen vormen complexen met antigenen die resulteren in klonters of agglutinaties. | Complexe vorming met een antigeen komt niet voor in onvolledige antilichamen. Daarom blijven ze als vrije antilichamen als reactie op een antigeen. |
| Type testreacties | |
| Agglutinatiereacties worden gedetecteerd als een testreactie voor de identificatie van volledige antilichamen. | Coombs-test - serumanalyse van onvolledige antilichamen met behulp van antiglobulinen wordt gedaan voor onvolledige antilichamen. |
| Voorbeelden | |
| Immunoglobuline G en bloedgroepantilichamen zijn voorbeelden van volledige antilichamen. | Immunoglobuline M is een voorbeeld van onvolledig antilichaam. |
Samenvatting - Volledige versus onvolledige antilichamen
Antilichamen spelen een cruciale rol in het verdedigingsmechanisme van een gastheer en nemen deel aan de bescherming van de gastheer tegen aanvallen van buitenaf door infectieuze agentia of vreemde stoffen. Identificatie van deze vreemde lichamen is belangrijk om eventuele klinische manifestaties als gevolg van deze middelen te vermijden. Volledige en onvolledige antilichamen zijn soorten antilichamen die verschillen in hun vermogen en onvermogen om deel te nemen aan agglutinatiereacties. Vanwege deze contrastmechanismen van volledige en onvolledige antilichamen, verschillen de diagnostische testprocedures op basis van deze antilichamen ook aanzienlijk. Dit is het verschil tussen volledig en onvolledig antilichaam.
Download de pdf-versie van complete versus onvolledige antilichamen
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen complete en onvolledige antilichamen
