HDLC versus PPP
Zowel HDLC als PPP zijn datalinklaagprotocollen. HDLC (High-Level Data Link Control) is een communicatieprotocol dat wordt gebruikt in de datalinklaag van computernetwerken, ontwikkeld door ISO (International Organization for Standardization) en is gemaakt op basis van IBM's SDLC (Synchronous Data Link Control). PPP is een datalinklaagprotocol op basis van HDLC en lijkt sterk op HDLC. Beide zijn WAN-protocollen (Wide Area Network) en werken goed om point-to-point huurlijnen te verbinden.
Wat is HDLC?
HDLC is pas ontstaan toen IBM SDLC voorlegde aan verschillende normcommissies en een van hen (ISO) SDLC veranderde en het HDLC-protocol creëerde. HDLC wordt beschouwd als een compatibele superset van SDLC. Het is een bitgeoriënteerd synchroon protocol. HDLC ondersteunt synchrone, full-duplex werking. HDLC heeft een optie voor 32-bits checksum en HDLC ondersteunt de Point-to-point- en Multipoint-configuraties. HDLC identificeert het "primaire" knooppunttype, dat andere stations bestuurt die "secundaire" knooppunten worden genoemd. Alleen een primair knooppunt bestuurt de secundaire knooppunten. HDLC ondersteunt drie overdrachtsmodi en deze zijn als volgt. De eerste is de Normal Response Mode (NRM) waarin secundaire knooppunten niet kunnen communiceren met een primaire totdat de primaire toestemming heeft gegeven. Ten tweede,Met de asynchrone responsmodus (ARM) kunnen secundaire knooppunten praten zonder toestemming van de primaire. Ten slotte heeft het de Asynchronous Balanced Mode (ABM), die een gecombineerd knooppunt introduceert, en alle ABM-communicatie vindt alleen plaats tussen dit soort knooppunten.
Wat is PPP?
Zoals hierboven vermeld, is PPP een datalinklaagprotocol op basis van HDLC en lijkt het sterk op HDLC. Het wordt gebruikt voor de directe communicatie tussen twee knooppunten. Overdrachtscodering, privacy, authenticatie en compressie worden geleverd door PPP. Authenticatie wordt verzorgd door PAP (Password Authentication Protocol) en vaker door CHAP (Challenge Handshake Protocol) -protocollen. Het wordt gebruikt voor verschillende soorten netwerken die zijn samengesteld uit verschillende fysieke media, zoals hoofdlijn, glasvezel, seriële kabel, mobiele telefoon en telefoonlijn. Het is erg populair onder ISP's (Internet Service Providers) als een medium om de klanten inbeltoegang tot internet te bieden. Om DSL-services (Digital Subscriber Line) aan hun klanten te bieden,serviceproviders gebruiken Point-to-Point Protocol over Ethernet (POPoE) en Point-to-Point Protocol over ATM (POPoA), twee ingekapselde vormen van PPP. PPP wordt gebruikt voor zowel synchrone als asynchrone circuits. Het werkt met verschillende netwerkprotocollen zoals IP (Internet Protocol), IPX (Internetwork Packet Exchange), NBF en AppleTalk. Breedbandverbindingen maken ook gebruik van PPP. Hoewel PPP enigszins naar de oorspronkelijke HDLC-specificaties is ontworpen, bevat PPP veel extra functies die op dat moment alleen beschikbaar waren in eigen datalinkprotocollen. Hoewel PPP enigszins naar de oorspronkelijke HDLC-specificaties is ontworpen, bevat PPP veel extra functies die op dat moment alleen beschikbaar waren in eigen datalinkprotocollen. Hoewel PPP enigszins naar de oorspronkelijke HDLC-specificaties is ontworpen, bevat PPP veel extra functies die op dat moment alleen beschikbaar waren in eigen datalinkprotocollen.
Hoewel HDLC en PPP zeer vergelijkbare WAN-datalinklaagprotocollen zijn die worden gebruikt voor point-to-point-communicatie, hebben ze hun verschillen. In tegenstelling tot HDLC is PPP niet merkgebonden wanneer het wordt gebruikt in een Cisco-router. Diverse subprotocollen vormen de functionaliteit van PPP. PPP is rijk aan functies met inbelnetwerkfuncties en wordt veel gebruikt door ISP's om hun klanten van internet te voorzien. In tegenstelling tot HDLC kan PPP worden gebruikt met zowel synchrone als asynchrone verbindingen.
