HDLC versus SDLC
HDLC en SDLC zijn communicatieprotocollen. SDLC (Synchronous Data Link Control) is een communicatieprotocol dat wordt gebruikt in de datalinklaag van computernetwerken, ontwikkeld door IBM. HDLC (High-Level Data Link Control) is opnieuw een datalinkprotocol, ontwikkeld door ISO (International Organization for Standardization), en is gemaakt op basis van SDLC.
SDLC is in 1975 door IBM ontwikkeld voor gebruik in Systems Network Architecture (SNA) -omgevingen. Het was synchroon en bitgeoriënteerd en was een van de eerste in zijn soort. Het overtrof de synchrone, karaktergeoriënteerde (dwz Bisync van IBM) en synchrone byte-count-georiënteerde protocollen (dwz DDCMP van DEC) in efficiëntie, flexibiliteit en snelheid. Diverse verbindingstypen en technologieën zoals point-to-point- en multipoint-verbindingen, begrensde en onbegrensde media, half-duplex en full-duplex transmissiefaciliteiten en circuitgeschakelde en pakketgeschakelde netwerken worden ondersteund. SDLC identificeert het "primaire" knooppunttype, dat andere stations bestuurt, die "tweede" knooppunten worden genoemd. Dus de secundaire knooppunten worden alleen bestuurd door een primaire. Primair communiceert met secundaire knooppunten door middel van polling. Secundaire knooppunten kunnen niet verzenden zonder toestemming van de primaire. Vier basisconfiguraties, namelijk Point-to-point, Multipoint, Loop en Hub go-ahead kunnen worden gebruikt om primaire met secundaire knooppunten te verbinden. Point-to-point omvat slechts één primair en secundair, terwijl Multipoint één primair en veel secundair knooppunt betekent. Loop-topologie is betrokken bij Loop, die in wezen primair verbindt met de eerste secundaire en laatste secundaire weer verbonden met primair, zodat tussenliggende secondaries berichten door elkaar heen sturen terwijl ze reageren op de verzoeken van de primaire. Ten slotte omvat Hub go-ahead een inkomend en uitgaand kanaal voor de communicatie met secundaire knooppunten. Point-to-point omvat slechts één primair en secundair, terwijl Multipoint één primair en veel secundair knooppunt betekent. Loop-topologie is betrokken bij Loop, die in wezen primair verbindt met de eerste secundaire en laatste secundaire weer verbonden met primair, zodat tussenliggende secondairen berichten door elkaar heen sturen terwijl ze reageren op de verzoeken van de primaire. Ten slotte omvat Hub go-ahead een inkomend en uitgaand kanaal voor de communicatie met secundaire knooppunten. Point-to-point omvat slechts één primaire en secundaire, terwijl Multipoint één primaire en veel secundaire knooppunten betekent. Loop-topologie is betrokken bij Loop, die in wezen primair verbindt met de eerste secundaire en laatste secundaire weer verbonden met primair, zodat tussenliggende secondairen berichten door elkaar heen sturen terwijl ze reageren op de verzoeken van de primaire. Ten slotte omvat Hub go-ahead een inkomend en uitgaand kanaal voor de communicatie met secundaire knooppunten. Hub go-ahead omvat een inkomend en uitgaand kanaal voor de communicatie met secundaire knooppunten. Hub go-ahead omvat een inkomend en uitgaand kanaal voor de communicatie met secundaire knooppunten.
HDLC is pas ontstaan toen IBM SDLC voorlegde aan verschillende normcommissies en een van hen (ISO) SDLC veranderde en het HDLC-protocol creëerde. Het is weer een bitgeoriënteerd synchroon protocol. Ondanks het feit dat verschillende functies die in SDLC worden gebruikt, zijn weggelaten, wordt HDLC beschouwd als een compatibele superset van SDLC. Het SDLC-frameformaat wordt gedeeld door HDLC. Fields of HDLC heeft dezelfde functionaliteit als die in SDLC. HDLC ondersteunt ook synchrone, volledige duplexwerking als SDLC. HDLC heeft een optie voor 32-bits checksum en HDLC biedt geen ondersteuning voor de loop- of hub-startconfiguraties, die duidelijke kleine verschillen zijn met SDLC. Maar het belangrijkste verschil komt voort uit het feit dat HDLC drie overdrachtsmodi ondersteunt in plaats van één in SDLC. De eerste is de Normale responsmodus (NRM) waarin secundaire knooppunten niet kunnen communiceren met een primaire totdat de primaire toestemming heeft gegeven. Dit is eigenlijk de overdrachtsmodus die wordt gebruikt in SDLC. Ten tweede stelt de asynchrone responsmodus (ARM) secundaire knooppunten in staat om te praten zonder toestemming van de primaire. Ten slotte heeft het de asynchrone gebalanceerde modus (ABM) die een gecombineerd knooppunt introduceert, en alle ABM-communicatie vindt alleen plaats tussen dit soort knooppunten.
Samengevat zijn SDLC en HDLC beide netwerkprotocollen voor de datalinklaag. SDLC is ontwikkeld door IBM, terwijl HDLC is gedefinieerd door ISO met SDLC als basis. HDLC heeft meer functionaliteit, hoewel sommige functies van SDLC niet aanwezig zijn in HDLC. SDLC kan met vier configuraties worden gebruikt, terwijl HDLC met slechts twee kan worden gebruikt. HDLC heeft een optie voor 32-bits checksum. Het grote verschil tussen deze twee zijn de overdrachtsmodi die ze hebben. SDLC heeft slechts één overdrachtsmodus, namelijk NRM, maar HDLC heeft drie modi, waaronder NRM.
