Kristallisatie versus herkristallisatie
Bij kristallisatie worden kristallijne precipitaten gevormd. Neerslag kan op twee manieren worden gevormd; door nucleatie en door deeltjesgroei. Bij kiemvorming komen een paar ionen, atomen of moleculen samen om een stabiele vaste stof te vormen. Deze kleine vaste stoffen staan bekend als kernen. Vaak vormen deze kernen zich op het oppervlak van gesuspendeerde vaste verontreinigingen. Wanneer deze kern verder wordt blootgesteld aan de ionen, atomen of moleculen, kan extra kiemvorming of verdere groei van het deeltje plaatsvinden. Als kiemvorming doorgaat, ontstaat een neerslag met een groot aantal kleine deeltjes. Als daarentegen de groei overheerst, wordt een kleiner aantal grotere deeltjes geproduceerd. De snelheid van kiemvorming neemt toe met toenemende relatieve oververzadiging. Normaal gesproken zijn neerslagreacties traag. Dus wanneer een neerslagreagens langzaam wordt toegevoegd aan een oplossing van een analyt,er kan een oververzadiging optreden. (Oververzadigde oplossing is een onstabiele oplossing die een hogere concentratie opgeloste stof bevat dan een verzadigde oplossing.)
Kristallisatie
Kristallisatie is het proces waarbij kristallen uit een oplossing neerslaan als gevolg van veranderingen in de oplosbaarheidscondities van de opgeloste stof in de oplossing. Dit is een scheidingstechniek die vergelijkbaar is met reguliere neerslag.
Precipitaten zijn vaste stoffen die bestaan uit deeltjes in een oplossing. Soms zijn vaste stoffen het resultaat van een chemische reactie in een oplossing. Deze vaste deeltjes zullen uiteindelijk bezinken vanwege hun dichtheid en het staat bekend als een neerslag. Bij centrifugeren wordt het resulterende neerslag ook wel de pellet genoemd. De oplossing boven het neerslag staat bekend als het supernatant. De deeltjesgrootte in het neerslag verandert van gelegenheid tot gelegenheid. Kristallen kunnen gemakkelijk worden gefilterd en ze zijn groter van formaat.
Het verschil in kristallisatiemethode van de normale precipitatie is dat de resulterende vaste stof een kristal is. Kristallijne neerslagen worden gemakkelijker gefiltreerd en gezuiverd. De kristaldeeltjesgrootte kan worden verbeterd door verdunde oplossingen te gebruiken en het precipiterende reagens langzaam tijdens het mengen toe te voegen. De kwaliteit van het kristal en de verbetering van de filtreerbaarheid kunnen worden verkregen door het oplossen en herkristalliseren van de vaste stof. Kristallisatie is ook in de natuur te zien. Het wordt meestal kunstmatig uitgevoerd voor verschillende soorten kristalproductie en -zuivering.
Herkristallisatie
Herkristallisatie is een techniek om de kristallen te zuiveren die zijn verkregen uit de kristallisatiemethode. Hoewel kristallisatie de verbinding in bijna zuivere vorm scheidt, kunnen sommige van de onzuiverheden erin blijven hangen als de kristallen zich vormen. Door de herkristallisatiemethode kunnen deze onzuiverheden in grotere mate worden verwijderd.
Normaal gesproken worden de kristallen opgelost in een zeer kleine hoeveelheid heet oplosmiddel en laten ze volledig oplossen. Als dit langzaam afkoelt (mogelijk na filtering), kunnen de kristallen weer verschijnen. Deze kristallen zijn vrij van onzuiverheden. De kristallen kunnen worden gescheiden door de oplossing opnieuw te filteren. Het herkristallisatieproces kan op verschillende manieren en meerdere keren worden uitgevoerd om de zuiverheid van het gewenste kristal te verhogen.
Wat is het verschil tussen kristallisatie en herkristallisatie?
• Herkristallisatie vindt plaats in kristallen gevormd door een kristallisatiemethode.
• Kristallisatie is een scheidingstechniek. Herkristallisatie wordt gebruikt om de door kristallisatie ontvangen verbinding te zuiveren.
