Continental Drift vs Plate Tectonics
Continentale drift- en platentektoniek zijn twee theorieën die de geologische evolutie van de aarde verklaren, met name de aardkorst.
continentale afdrijving
Continentale drift is een theorie die voor het eerst werd gepresenteerd door Abraham Ortelius (Abraham Ortels) in 1596. Het concept werd onafhankelijk ontwikkeld door de Duitse geoloog Alfred Wegener in 1912. De theorie stelt dat de continenten langzaam over het aardoppervlak bewegen, en de meerderheid van de deze grote landmassa's waren ooit samen, ongeveer 200 miljoen jaar geleden. Deze verzameling continenten staat bekend als een supercontinent.
Zijn theorie was geïnspireerd door het feit dat de randen van de continenten Zuid-Amerika en Afrika in elkaar passen als stukjes van een legpuzzel, en dat leidde tot de conclusie dat deze landmassa's ergens in de geschiedenis samen waren. Wagener noemde deze grote landmassa "Pangea", met de betekenis "Heel de aarde".
Volgens Wageners theorie begon Pangaea tijdens de Juraperiode, ongeveer 200 tot 130 miljoen jaar geleden, uiteen te vallen in twee kleinere continenten, die hij Laurasia en Gondwanaland noemde. Het Gondwanaland bestond grotendeels uit het moderne zuidelijk halfrond, Zuid-Amerika, Afrika en Australië. Madagaskar en het Indiase subcontinent maakten ook deel uit van Gondwanaland. Laurasia bestond voor het grootste deel uit het moderne noordelijk halfrond, inclusief Noord-Amerika, Europa en Azië.
De theorie van Wegener werd pas in de jaren 150 algemeen aanvaard. Geofysica was niet erg geavanceerd toen hij zijn theorie presenteerde; daarom kon geen van zijn beweringen worden verklaard. Door de ontwikkeling in de geofysica konden wetenschappers de beweging van de landmassa's echter detecteren en de theorie werd later geprezen. Studie van de Chileense aardbeving in 1960 leverde essentiële bevestigingen van de theorie op.
Er werd ontdekt dat vóór Pangaea, in de vroegere tijdperken van de geschiedenis van de aarde, continenten van de aarde samen waren om supercontinenten te vormen. Daarom werd op basis van de concepten van de continentale drift en andere zich in die tijd ontwikkelde ideeën een algemene theorie ontwikkeld, die nu bekend staat als de platentektoniek.
Platentektoniek
Platentektoniek is de theorie die de beweging van de buitenste korst of de lithosfeer van de aarde verklaart. Lithosfeer is onderverdeeld in tektonische platen. Twee hoofdtypen tektonische platen zijn de oceanische korst en de continentale korst. Oceanische korst bestaat voornamelijk uit silicium en magnesium, vandaar de naam SIMA. Continentale korst is gemaakt van silicium en aluminium en wordt SIAL genoemd. Elk korsttype is ongeveer 100 km dik, maar de continentale korst is meestal dikker. Onder de korst ligt de asthenosfeer.
Asthenosphere is een stroperige, ductiele en relatief vloeibare laag in de aarde die 100-200 km diep ligt. De verandering in de dichtheid als gevolg van de warmte van de aardkern resulteert in convectie in de asthenosfeerlaag. Dit veroorzaakt grote krachten die op de korst werken en de neiging hebben om op deze vloeistofachtige laag te bewegen. De platen bewegen naar elkaar toe (creëren convergerende grenzen) of bewegen zich van elkaar af (creëren divergerende grenzen).
Langs deze grenzen liggen de meeste geologisch actieve regio's. In de convergerende grenzen kan de ene korst dieper in de mantel worden gedrukt door de andere plaat, en zo'n gebied staat bekend als een subductiezone.
Bovenstaande figuur toont de omvang van de beweging van het continent op verschillende locaties.
Wat is het verschil tussen Continental Drift en Plate Tectonics?
• De continentale drift is een theorie naar voren gebracht door Alfred Wagener, gebaseerd op eerder werk van vele anderen; het stelt dat alle landmassa's dicht bij elkaar lagen om grote landmassa's te creëren die bekend staan als Pangaea. Pangaea brak uit in verschillende kleinere landmassa's, die we nu de continenten noemen, en bewoog zich langs het aardoppervlak naar de posities die we vandaag zien. Eerder werd deze theorie niet geaccepteerd.
• Platentektoniek is een algemene theorie die is gebaseerd op de moderne bevindingen in de geofysica van de 20e eeuw; het stelt dat de aardkorst zich bovenop een stroperige en mechanisch zwakke laag bevindt; waardoor de korst kan bewegen. De korst beweegt als gevolg van convectiekrachten die worden gegenereerd in de asthenosfeer, gevoed door de interne warmte van de kern van de aarde.
• Continentale drifttheorie beschouwde het geologische scenario van Pangea doorbreken om de huidige continenten te vormen. Platentektoniek suggereert dat supercontinenten zoals Pangaea ook eerder bestonden. Het voorspelt ook dat de landmassa van de aarde in de toekomst opnieuw een ander supercontinent zal vormen.
• Platentektoniek verklaart het mechanisme van de beweging van de tektonische platen, terwijl de continentale drifttheorie deze vraag volledig onbeantwoord liet.
