Belangrijkste verschil - SDS-pagina versus Western Blot
Western blotting is een techniek die een specifiek eiwit detecteert uit een eiwitmonster. Deze techniek wordt uitgevoerd via verschillende belangrijke stappen: gelelektroforese, blotting en hybridisatie. Natriumdodecylsulfaat polyacrylamidegelelektroforese (SDS-pagina) is een soort gelelektroforese-techniek die wordt gebruikt om eiwitten te scheiden op basis van hun grootte (molecuulgewichten). Western blot is een speciaal vel van een blotting-membraan dat wordt gebruikt om hetzelfde patroon van de eiwitten op de SDS-pagina over te brengen. Het belangrijkste verschil tussen SDS-pagina en western blot is dat SDS-pagina de scheiding van eiwitten in een mengsel mogelijk maakt, terwijl western blot detectie en kwantificering van een specifiek eiwit uit een mengsel mogelijk maakt. Beide zijn nuttig bij eiwitanalyseonderzoeken.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is SDS-pagina
3. Wat is Western Blot
4. Vergelijking zij aan zij - SDS-pagina versus Western Blot
5. Samenvatting
Wat is een SDS-pagina?
SDS-pagina is een gelelektroforese-techniek die wordt gebruikt voor eiwitscheiding. Het wordt vaak gebruikt in de biochemie, genetica, forensisch onderzoek en moleculaire biologie. Zodra de eiwitten uit het monster zijn geëxtraheerd, worden ze op een gel van SDS en polyacrylamide gelopen. SDS is een anionisch detergens dat wordt gebruikt om eiwitten te lineariseren (denaturerende eiwitten) en om een negatieve lading te geven aan gelineariseerde eiwitten in verhouding tot hun molecuulmassa. Polyacrylamide wordt de vaste drager voor de gel. Gedenatureerde eiwitten die negatief geladen zijn, migreren door de gel naar het positieve uiteinde van het apparaat. Afhankelijk van de grootte van de eiwitten, verschillen de migratiesnelheden tussen de eiwitten en treedt scheiding op. Daarom is de SDS-pagina nuttig voor de scheiding van individuele eiwitten op basis van hun grootte.
De bereiding van de polyacrylamidegel voor de fractionering van eiwitten is een cruciale stap in SDS Page. De juiste concentratie polyacrylamide en het type verknopingsmiddel dat wordt gebruikt, hebben een sterke invloed op de fysische eigenschappen van de gel, waardoor de daadwerkelijke scheiding van de verschillende eiwitten ontstaat. De poriegroottes van de gel moeten goed worden beheerd voor een effectieve scheiding. SDS-pagina wordt echter beschouwd als een techniek voor het scheiden van eiwitten met een hoge resolutie.
De SDS-paginatechniek heeft een belangrijke beperking bij de eiwitanalyse. Omdat SDS eiwitten denatureert voorafgaand aan scheiding, is het niet mogelijk om enzymatische activiteit, eiwitbindende interacties, eiwitcofactoren, enz.
Figuur 01: SDS-pagina
Wat is Western Blot?
Western blotting-techniek maakt het mogelijk om een specifiek eiwit uit een eiwitmengsel te detecteren en de hoeveelheid en het molecuulgewicht van het eiwit te meten. Western blot is het membraan dat wordt gebruikt tijdens de blotprocedure om het spiegelbeeld te krijgen van de eiwitpatronen in de SDS-polyacrylamidegel. Het membraan dat voor western blotting wordt gebruikt, bestaat grotendeels uit nitrocellulose of polyvinylideendifluoride (PVDF). Het membraan met het overgedragen eiwit kan worden gebruikt om het gewenste eiwit te identificeren. Het vereist antilichaam van hoge kwaliteit voor de detectie van het gewenste eiwit door hybridisatie. Het antilichaam bindt zich aan zijn specifieke antigeen en onthult de aanwezigheid van het gewenste antigeen dat een eiwit is.
Het overbrengen van de eiwitten van de SDS-polyacrylamidegel naar de western blot wordt uitgevoerd door middel van electroblotting. Het is een effectieve en snelle methode die ervoor zorgt dat de eiwitten uit de gel elektroforeren en op het nitrocellulosemembraan terechtkomen (western blot).
Figuur 02: Western Blot
Wat is het verschil tussen SDS-pagina en Western Blot?
Diff Artikel Midden voor Tafel
SDS-pagina versus Western Blot |
|
| SDS-pagina is een gelelektroforese-techniek. | Western blot is een techniek die op een membraan wordt uitgevoerd om een specifiek eiwit uit een mengsel te detecteren. |
| Gebruik | |
| SDS-pagina maakt scheiding van eiwitten op basis van hun grootte mogelijk. | Western blot maakt de overdracht van eiwitten op de SDS-paginagel mogelijk zonder het patroon te veranderen en maakt hybridisatie met specifieke antilichamen mogelijk. |
| Nadelen | |
| Eiwitdenaturatie, hoge kosten en aanwezigheid van neurotoxine-chemicaliën zijn de nadelen van deze techniek. | Deze techniek is tijdrovend en vereist een goede ervaren persoonlijke en specifieke gecontroleerde omstandigheden. |
Samenvatting - SDS-pagina versus Western Blot
SDS-pagina en western blot zijn twee methoden die betrokken zijn bij eiwitanalyse. SDS-pagina maakt eenvoudige scheiding van eiwitten op een gel mogelijk op basis van hun molecuulgewicht. Western blot helpt de aanwezigheid en hoeveelheid van een specifiek eiwit te bevestigen door hybridisatie met specifieke antilichamen. Dit is het verschil tussen SDS-pagina en Western Blot.
