Belangrijkste verschil - Directe versus indirecte Coombs-test
Coombs-test is een soort bloedtest die wordt gebruikt om bloedarmoede te diagnosticeren. Het detecteert de aanwezigheid van enkele antilichamen die door het immuunsysteem worden geproduceerd. Deze antilichamen kunnen rode bloedcellen in het bloed vernietigen, waardoor het aantal rode bloedcellen laag is. Daarom duidt de aanwezigheid van antilichamen op de aanwezigheid van aanvallers van rode bloedcellen, wat kan leiden tot bloedarmoede. Er zijn twee soorten Coombs-tests beschikbaar om deze antilichamen te detecteren. Ze zijn directe en indirecte Coombs-test. De directe Coombs-test wordt gedaan op een monster van rode bloedcellen om antilichamen te detecteren die al aan rode bloedcellen zijn gehecht. De indirecte Coombs-test wordt gedaan op het vloeibare deel van het bloed (serum) om antilichamen te detecteren die in de bloedbaan aanwezig zijn en die kunnen binden aan bepaalde rode bloedcellen, wat problemen kan veroorzaken tijdens bloedtransfusies. Dit is het belangrijkste verschil tussen directe en indirecte coombs-tests.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is directe Coombs-test
3. Wat is indirecte Coombs-test
4. Vergelijking zij aan zij - Directe versus indirecte Coombs-test
5. Samenvatting
Wat is een directe Coombs-test?
Bepaalde antilichamen zijn in staat de rode bloedcellen van een persoon te vernietigen, wat leidt tot een laag gehalte aan rode bloedcellen in het bloed. De Coombs-test is een immunologische test die deze antiglobulinen kan detecteren, voornamelijk IgG-allo-antilichamen, IgG-auto-antilichamen of complementcomponenten die in het bloed aanwezig zijn. Coombs-test volgt twee hoofdmethoden, namelijk directe en indirecte coombs-tests. Directe coombs-test wordt uitgevoerd om de antiglobulinen te detecteren die aan het oppervlak van de rode bloedcellen zijn gehecht. Het is een eenvoudige test die snel resultaat geeft. Bij de patiënt wordt bloed afgenomen en behandeld met coombs-serum (antimenselijke globulinen). Antihumane globulinen vergemakkelijken de koppeling tussen rode bloedcellen en veroorzaken agglutinatie van de cellen. Agglutinatie van het bloed duidt op positieve resultaten voor de coombs-test. Het onthult de aanwezigheid van antilichamen die zijn gehecht aan oppervlakteantigenen van rode bloedcellen.
Wat is indirecte Coombs-test?
Indirecte Coombs-test detecteert de aanwezigheid van antiglobuline-antilichamen in het bloedplasma (serum) die verantwoordelijk zijn voor agglutinatie en lysis van rode bloedcellen. Deze test kan de aanwezigheid van antilichamen aantonen die niet aan het oppervlak van de rode bloedcellen zijn gebonden. Het is belangrijk om deze in het serum aanwezige antilichamen vóór een bloedtransfusie te detecteren om vernietiging van getransfundeerd bloed en bij het voorbereiden van bloed voor transfusie te voorkomen.
Indirecte Coombs-test wordt als volgt uitgevoerd voorafgaand aan bloedtransfusie.
- Serum wordt verkregen uit het bloedmonster dat bij de ontvanger is afgenomen.
- Het serum wordt geïncubeerd met het bloedmonster van de donor.
- Antihuman globulines (coombs-reagens) worden aan het monster toegevoegd.
- Er wordt agglutinatie van het bloed waargenomen.
Als het ontvangende serum antilichamen bevat, binden ze zich aan de antigenen die aanwezig zijn op het oppervlak van de rode bloedcellen van de donor en vormen ze antigeen-antilichaamcomplexen. Als agglutinatie optreedt wanneer de coombs-antilichamen aan het monster worden toegevoegd, is de indirecte Coombs-test positief. Het onthult de aanwezigheid van antilichamen die verantwoordelijk zijn voor de automatische hemolyse van rode bloedcellen.
Figuur 01: directe en indirecte Coombs-tests
Wat is het verschil tussen directe en indirecte Coombs-test?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Directe versus indirecte Coombs-test |
|
| Directe coombs-test detecteert de aanwezigheid van de antilichamen die aan het oppervlak van de rode bloedcellen zijn gehecht. | Indirecte coombs-test detecteert de in het serum aanwezige antilichamen die niet aan de rode bloedcellen zijn gebonden. |
| Gebruiksfrequentie | |
| Dit type komt vaker voor. | Indirecte Coombs-test wordt zelden uitgevoerd. |
| Belang | |
| Directe coombs-test is belangrijk om auto-immuun hemolytische anemie te diagnosticeren. | Indirecte coombs-test is belangrijk voor prenatale tests voor zwangere vrouwen voorafgaand aan bloedtransfusie. |
| Detectie in in viv o of in vitro | |
| Directe coombs-test kan in vivo antigeen-antilichaam-interacties detecteren. | Indirecte coombs-test kan in vitro antigeen-antilichaam-interacties detecteren |
Samenvatting - Directe versus indirecte Coombs-test
De Coombs-test is een immunologisch hulpmiddel dat de auto-immuunhemolyse van rode bloedcellen identificeert als gevolg van de aanwezigheid van antiglobulinen in het bloed. Coombs-test is ook bekend als agglutinatietest, aangezien de laatste observatie de agglutinatie van de rode bloedcellen is. Er zijn twee hoofdtypen van de coombs-test: direct en indirect. Directe coombs-test wordt uitgevoerd om antiglobulinen te detecteren die zijn gehecht aan rode bloedceloppervlakken en hun interacties in vivo. Indirecte coombs-test wordt uitgevoerd om de aanwezigheid van antiglobulines in het serum in ongebonden toestand te detecteren en om hun interacties in vitro met Coombs 'antimenselijke globulines te detecteren. Dit is het belangrijkste verschil tussen directe en indirecte Coombs-test.
