XML versus SGML
XML staat voor EXtensible Markup Language. Het is gedefinieerd in de XML 1.0-specificatie, die is ontwikkeld door het W3C (World Wide Web Consortium). XML biedt een standaardmanier, die ook eenvoudig is, om gegevens en tekst zodanig te coderen dat de inhoud met weinig menselijke tussenkomst kan worden uitgewisseld tussen driverhardware, besturingssystemen en applicaties. SGML (Standard Generalized Markup Language) is een ISO-standaard (International Organization for Standardization) voor het specificeren van een documentopmaaktaal of een set tags. SGML is geen documenttaal maar een Document Type Definition (DTD).
XML
XML is een opmaaktaal die wordt gebruikt om gegevens en tekst over te dragen tussen driverhardware, besturingssystemen en applicaties met weinig menselijke tussenkomst. XML biedt tags, attributen en elementstructuren die kunnen worden gebruikt om contextinformatie te verstrekken. Deze contextinformatie kan worden gebruikt om de betekenis van de inhoud te decoderen. Dit maakt het mogelijk om efficiënte zoekmachines te ontwikkelen en datamining op de data uit te voeren. Bovendien zijn traditionele relationele databases geschikt als XML-gegevens omdat ze in rijen en kolommen kunnen worden georganiseerd, maar XML biedt minder ondersteuning voor gegevens met rijke inhoud zoals audio, video, complexe documenten, enz. XML-databases slaan gegevens op in een gestructureerde, hiërarchische vorm waardoor zoekopdrachten efficiënter kunnen worden verwerkt. XML-tags zijn niet vooraf gedefinieerd en de gebruikers kunnen nieuwe tags en documentstructuren definiëren. Ook zijn er nieuwe internettalen zoals RSS, Atom, SOAP en XHTM gemaakt met XML.
SGML
SGML is gebaseerd op het idee dat, hoewel een document met verschillende verschijningsvormen kan worden weergegeven, afhankelijk van het gebruikte uitvoermedium, het enkele structurele en semantische elementen bevat die niet veranderen met betrekking tot hoe het wordt weergegeven. Op SGML gebaseerde documenten kunnen worden gemaakt zonder dat u zich zorgen hoeft te maken over het uiterlijk van het document, dat na verloop van tijd kan veranderen, maar over de documentstructuur. Verder kan de SGML-compiler elk document interpreteren met behulp van zijn DTD, daarom bieden deze documenten meer draagbaarheid. Documenten op basis van SGML kunnen ook gemakkelijk opnieuw worden aangepast aan verschillende media (bijvoorbeeld een document dat bedoeld is voor printmedium kan opnieuw worden aangepast voor een beeldscherm).
Wat is het verschil tussen XML en SGML?
Hoewel XML een opmaaktaal is die wordt gebruikt om gegevens en tekst over te dragen tussen driverhardware, besturingssystemen en applicaties, is SGML een ISO-norm voor het specificeren van een documentopmaaktaal of een set tags. XML is eigenlijk een opmaaktaal die is gebaseerd op SGML. Maar XML legt enkele beperkingen op die niet in SGML staan. XML legt bijvoorbeeld de volgende beperkingen op: entiteitsreferenties moeten worden gesloten met een REFC-scheidingsteken, verwijzingen naar externe gegevensentiteiten in de inhoud zijn niet toegestaan, karakterreferenties moeten worden gesloten met een REFC-scheidingsteken, benoemde karakterreferenties zijn niet toegestaan, enz. sommige constructies zoals niet-gesloten start-tags, niet-gesloten eind-tags, lege start-tags, lege eind-tags die zijn toegestaan in SGML wanneer SHORTTAG JA is, zijn niet toegestaan in XML. Bovendien kunnen sommige SGML-verklaringen zoals DATATAG, OMITTAG, RANK,LINK (SIMPLE, IMPLICIT en EXPLICIT), etc. zijn niet toegestaan in XML.
