Big Bang Theory vs Steady State Theory | Wat is de steady-state-theorie? | Wat is de oerknaltheorie? | Wat is het verschil?
De oerknaltheorie en de steady-state-theorie zijn twee theorieën die het begin en de evolutie van het universum proberen te verklaren. In dit artikel wordt geprobeerd de twee theorieën te vergelijken en de verschillen daartussen te bespreken.
Wat is de steady-state-theorie?
Steady-state-theorie is een theorie die de mechanica van het universum probeert te verklaren. Deze theorie suggereert dat het universum oneindig is. De steady-state-theorie is ook bekend als de theorie van continue schepping en de theorie van het oneindige universum. Deze theorie suggereert ook dat het universum zich uitbreidt. Naarmate het universum zich uitbreidt, wordt echter nieuwe materie gecreëerd, zodat het perfecte kosmologische principe wordt toegepast. Het perfecte kosmologische principe is dat het universum homogeen en isotroop is in zowel ruimte als tijd. Fred Hoyle, Thomas Gold en Hermann Bondi ontwikkelden dit model in 1948. Dit accepteert de uitbreiding van het universum en de relativiteitstheorie, maar de suggestie van constante materiecreatie houdt het universum in een stabiele toestand. In deze theorie breidt het universum zich in de loop van de tijd uit, maar de eigenschappen van het universum veranderen niet in de loop van de tijd. Deze theorie suggereert ook dat het universum geen begin en uiteindelijk geen einde heeft. Deze theorie vereist een constante creatie van materie, wat in strijd is met materiebehoud van het universum.
Wat is de oerknaltheorie?
De oerknaltheorie suggereert dat het universum ooit in een toestand verkeerde waarin de dichtheid oneindig is. Deze toestand was extreem heet en stond bekend als het oeratoom. Deze toestand van materie breidde zich vervolgens snel uit en creëerde zo de "oerknal". Deze snelle expansie zorgde ervoor dat het universum afkoelde en uiteindelijk ontstond het moderne universum. De oerknaltheorie is de heersende theorie voor de vroege ontwikkeling van het universum. Georges Lemaitre stelde deze theorie voor het eerst voor. Hij baseerde zijn postulatie op Einsteins relativiteitstheorie en de basisaannames ervan, zoals het isotrope en homogene universum over ruimte maar niet noodzakelijkerwijs tijd. Alexander Friedmann vormde de leidende vergelijkingen voor de oerknaltheorie in 1929. De waarnemingen van talrijke onderzoeken leidden tot de verificatie van de oerknaltheorie. Een van die waarnemingen was de waarneming van Edwin Hubble van de variatie van de schijnbare snelheid van sterrenstelsels met de afstand tot de aarde. Hij merkte op dat de melkwegstelsels ver van de aarde sneller van de aarde verwijderd zijn dan de melkwegstelsels dichter bij de aarde. Een andere observatie is de kosmische achtergrondstraling. Beide waarnemingen bevestigen de oerknaltheorie.
Wat is het verschil tussen oerknaltheorie en steady-state-theorie?
• De oerknaltheorie suggereert dat er een begin is aan het universum. De steady-state-theorie suggereert dat er geen begin en geen einde is.
• Veel waarnemingen zijn het eens met de oerknaltheorie, maar bijna geen enkele is het eens met de steady-state-theorie.
• De steady-state-theorie suggereert dat het universum isotroop en homogeen is in ruimte en tijd, maar de oerknaltheorie suggereert een universum dat isotroop en homogeen is in ruimte maar niet in tijd.
• In de oerknaltheorie is de materie in het universum geconserveerd, maar in de steady-state-theorie wordt massa geproduceerd om het perfecte kosmologische principe te behouden.
