Braxton Hicks versus Real Labour
Het fenomeen Braxton Hicks en echte arbeid zijn twee termen die heel vaak worden gehoord op de afdeling verloskunde. Beide voorwaarden presenteren hetzelfde. De pijn die de moeder voelt, is dezelfde. De baby is het kostbaarste voor een stel. Dus aan het einde van de zwangerschap raken paren in paniek met zelfs een klein beetje pijn. Daarom is het erg belangrijk om de verschillen tussen Braxton Hicks contractie en echte bevalling te begrijpen en te weten hoe u deze aandoeningen kunt herkennen.
Braxton Hicks contractie
De weeën van Braxton Hicks zijn niet-aanhoudende, kortdurende aanvallen van pijn in de onderbuik die qua karakter sterk lijken op echte bevalling. Moeders die eerder normaal hebben bevallen, weten hoe pijn in de bevalling aanvoelt en ze raken in paniek door deze pijnen en verwarren hen met weeën. De aard van de pijn is met andere woorden dat het werkelijke gevoel van pijn erg lijkt op echte bevalling. De weeën van Braxton Hicks zijn echter spontaan, plotseling inzetbaar en vluchtig. Ze duren niet lang. De werkelijke kracht van weeën is veel minder dan die bij echte arbeid.
De weeën van Braxton Hick zijn onregelmatig; niet ritmisch zoals bij echte arbeid. Deze contracties zijn te wijten aan asynchrone contracties van geïsoleerde spiergebieden in de zwangere baarmoeder. Deze kunnen worden veroorzaakt door bewegingen van de baby, externe druk en idiopathisch. De baarmoederhals verwijdt niet met de weeën van Braxton Hicks.
Echte arbeid
Werkelijke arbeid wordt gedefinieerd als het proces van uitdrijving van producten van conceptie op termijn. Echte weeën beginnen als gevolg van hormonale veranderingen, die optreden in de richting van de term, wat leidt tot een toename van prostaglandinereceptoren in de baarmoeder. Prostaglandine leidt tot aanhoudende samentrekkingen van de baarmoeder die langer dan 30 seconden duren. Deze weeën beginnen onregelmatig en worden ritmisch naarmate de bevalling vordert. Bij gevorderde bevalling trekt de baarmoeder ongeveer 3 keer per tien minuten samen. De karakteristieke kenmerken van echte weeën die het onderscheiden van Braxton Hicks zijn aanhoudende, ritmische en krachtige aard. De bevalling kan worden gedaan door kunstmatige breuk van het membraan, prostaglandine vaginale inserts en kunstmatige scheiding van membranen.
Echte arbeid kent drie fasen. De eerste fase van de bevalling wordt gedefinieerd als de tijd vanaf het begin van een krachtige baarmoeder tot volledige dilatatie van de baarmoederhals tot 10 cm. De eerste fase bestaat uit twee delen. Het eerste deel wordt de latente periode genoemd. Meestal ligt de baby met zijn hoofd in de baarmoeder. Wanneer de baarmoeder samentrekt, wordt de baby naar beneden geduwd. Het hoofdje van de baby drukt tegen het onderste deel van de baarmoeder en deze stimulatie leidt tot dilatatie van de baarmoederhals. De latente periode is 4-6 uur lang en eindigt wanneer de baarmoederhals op 3 cm is. Van 3-10 cm verwijdt de baarmoederhals met een snelheid van 1 cm per uur; dus de actieve fase van de eerste trap duurt ongeveer 6-7 uur. De eerste fase van de bevalling wordt aangevuld met synthetische oxytocine-infusie.
De tweede fase van de bevalling is van volledige dilatatie van de baarmoederhals tot de bevalling van de baby. De moeder voelt de drang om te verdragen en deze kracht, naast samentrekkingen van de baarmoeder, duwt de baby door het geboortekanaal. De derde fase van de bevalling is vanaf de bevalling van de baby tot de bevalling van de placenta. Arbeidsbeheer is een ingewikkeld proces. Het welzijn van de moeder, de foetus en de voortgang van de bevalling moeten nauwlettend worden gevolgd met een partogram.
Wat is het verschil tussen Braxton Hicks en Real Labour?
• De weeën van Braxton Hicks vinden plaats vóór de bevalling, terwijl de echte bevalling meestal begint op de termijn.
• Er is ook een fenomeen dat voortijdige bevalling wordt genoemd.
• De weeën van Braxton Hicks zijn plotseling optredende, zeer kortdurende, vluchtige en onregelmatige weeën, terwijl echte weeën worden gekenmerkt door langdurige, aanhoudende, ritmische samentrekkingen van de baarmoeder.
• De weeën van Braxton Hicks culmineren niet in de geboorte van een kind, terwijl we pijn doen.
