Belangrijkste verschil - Reumatische hartziekte versus infectieuze endocarditis
Reumatische hartziekte, die een complicatie is van reumatische koorts, wordt gekenmerkt door vervorming van de hartklepaandoening, meestal de mitralisklep. Aan de andere kant is infectieuze endocarditis een microbiële infectie van de hartkleppen of van het wandendocardium die leidt tot de vorming van vegetaties die bestaan uit trombotisch afval en organismen die vaak worden geassocieerd met de vernietiging van onderliggende hartweefsels. Het belangrijkste verschil tussen de twee ziekten is, in tegenstelling tot infectieuze endocarditis, die puur te wijten is aan infectieuze oorzaken, reumatische hartziekte heeft een auto-immuuncomponent in zijn pathogenese.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is reumatische hartziekte
3. Wat is infectieuze endocarditis
4. Overeenkomsten tussen reumatische hartziekte en infectieuze endocarditis
5. Vergelijking zij aan zij - Reumatische hartziekte versus infectieuze endocarditis in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is reumatische hartziekte?
Reumatische koorts is een ontstekingsziekte die wordt veroorzaakt door de infectie van groep A-streptokokken die vaak voorkomt bij kinderen en jonge volwassenen. Er is sprake van een multisysteembetrokkenheid waarbij klinisch significante veranderingen plaatsvinden in het CZS, de gewrichten en het hart.
Aanvankelijk is er een faryngeale infectie door streptokokken van groep A en de aanwezigheid van hun antigenen veroorzaakt een auto-immuunreactie die aanleiding geeft tot de reeks klinische kenmerken die we identificeren als reumatische koorts. De bacterie infecteert geen van de aangetaste organen rechtstreeks.
Reumatische hartziekte, die een complicatie is van reumatische koorts, wordt gekenmerkt door vervorming van de hartklepaandoening, meestal de mitralisklep.
Hoofdmorfologische veranderingen die plaatsvinden in de mitralisklep bij reumatische hartziekte zijn,
- Verdikking van folders
- Commissurale fusie en verkorting
- Verdikking en versmelting van peeskoorden
Klinische kenmerken
- Veranderingen in de hartgeluiden zijn hoorbaar tijdens de auscultatie
- S1 wordt geaccentueerd bij de vroege ziekte
- P2 wordt ook geaccentueerd
- Er is een afname in de splitsing van S2
- Een diastolisch geruis is meestal te horen boven de cardiale apex
Onderzoeken
- Antistreptolysine o titer
- ECG
- Echocardiogram
- Röntgenfoto van de borst
Beheer
Een goede behandeling van reumatische koorts is uitermate belangrijk bij het voorkomen van de ziekte die evolueert naar RHD.
- De resterende streptokokkeninfectie moet worden behandeld met orale fenoxymethylpenicilline. Dit antibioticum moet zelfs worden gegeven als de kweekresultaten de aanwezigheid van streptokokken van groep A niet bevestigen.
- Elke streptokokkeninfectie die zich in de toekomst ontwikkelt, moet worden behandeld.
Figuur 01: Streptokokkeninfectie van de keel
Om cardiale manifestaties te voorkomen, kunnen profylactische behandelingen worden gegeven. Patiënten die RHD hebben gehad, moeten voorafgaand aan tandheelkundige ingrepen een dosis profylactische antibiotica krijgen om secundaire infectieuze endocarditis te voorkomen. Bij sommige patiënten is chirurgische correctie van de mitralisstenose noodzakelijk.
Wat is infectieuze endocarditis?
Infectieuze endocarditis is een microbiële infectie van de hartkleppen of het mural-endocardium. Het leidt tot de vorming van vegetaties die zijn samengesteld uit trombotisch afval en organismen die vaak worden geassocieerd met de vernietiging van onderliggende hartweefsels. Bacteriën zijn de meest voorkomende veroorzakers van infectieuze endocarditis, hoewel het mogelijk ook te wijten is aan infecties door andere categorieën organismen. Er zijn twee hoofdvariëteiten van infectieuze endocarditis, zoals acute en subacute endocarditis. Deze classificatie is gemaakt op basis van de snelheid waarmee de klinische kenmerken zich ontwikkelen.
Risicofactoren
- Intraveneus drugsmisbruik
- Slechte mondhygiëne
- Intravasculaire canules
- Weke delen infecties
- Hartchirurgie en permanente pacemakers
Klinische kenmerken die consistent zijn met beide vormen van infectieuze endocarditis
- Nieuwe klepletsel / regurgitant geruis
- Embolische gebeurtenissen van onbekende oorsprong
- Sepsis van onbekende oorsprong
- Hematurie, glomerulonefritis en nierinfarcten
- Koorts
- Perifere abcessen van onbekende oorsprong
Gewijzigde Duke's criteria voor de diagnose van infectieuze endocarditis
Belangrijke criteria
- Bloedkweek (en) positief voor een kenmerkend organisme of aanhoudend positief voor een ongebruikelijk organisme
- Echocardiografisch bewijs dat de valvulaire laesies bevestigt
- Nieuwe valvulaire regurgitatie
Kleine criteria
- Predisponerende hartlaesies of intraveneus drugsgebruik
- Koorts
- Microbiologisch bewijs, waaronder een enkele cultuur die positief is voor een ongewoon organisme
- Vasculaire laesies zoals Janeway-laesies en splinterbloedingen
Onderzoeken
- Bloedculturen
- Echocardiogram
Beheer
De behandeling met antibiotica moet zo snel mogelijk worden gestart. Voor aanvang van de empirische antibioticatherapie moeten bloedmonsters worden afgenomen en naar culturen worden gestuurd. De behandeling met antibiotica moet gedurende 4-6 weken worden voortgezet. De patiënt moet binnen 48 uur na toediening op de antibiotica reageren. Het verdwijnen van koorts, afname van het niveau van serummarkers van infectie en verlichting van systemische symptomen zullen de effectiviteit van de therapie aantonen. Chirurgische ingreep is nodig wanneer de patiënt niet reageert op de antibioticatherapie.
Figuur 02: Infectieuze endocarditis
Subacute endocarditis is te wijten aan de infectie van de eerder beschadigde hartkleppen door laag virulente bacteriën zoals Viridans streptokokken. Er is slechts een minimale vernietiging van de hartkleppen. Het optreden van de bovengenoemde symptomen kan gewoonlijk enkele weken na de eerste infectie optreden. Subacute endocarditis kan alleen met antibiotica worden behandeld.
Wat is de overeenkomst tussen reumatische hartziekte en infectieuze endocarditis?
Beide ziekten zijn hartaandoeningen met een besmettelijke achtergrond
Wat is het verschil tussen reumatische hartziekte en infectieuze endocarditis?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Reumatische hartziekte versus infectieuze endocarditis |
|
| Reumatische hartziekte, die een complicatie is van reumatische koorts, wordt gekenmerkt door vervorming van de hartklepaandoening, meestal de mitralisklep. | Infectieuze endocarditis is een microbiële infectie van de hartkleppen of het mural-endocardium die leidt tot de vorming van vegetaties die zijn samengesteld uit trombotisch afval en organismen die vaak worden geassocieerd met de vernietiging van onderliggende hartweefsels. |
| Type ziekte | |
| RHD is een auto-immuunziekte | Infectieuze endocarditis heeft geen auto-immuunachtergrond. |
| Risicofactoren | |
| Eerdere streptokokkeninfecties zijn de belangrijkste risicofactor voor RHD |
Risicofactoren zijn, · Intraveneus drugsmisbruik · Slechte mondhygiëne · Intravasculaire canules · Weke delen infecties · Hartchirurgie en permanente pacemakers |
| Klinische kenmerken | |
|
Veranderingen in de hartgeluiden zijn hoorbaar tijdens de auscultatie S1 wordt geaccentueerd bij de vroege ziekte P2 wordt ook geaccentueerd Er is een afname in de splitsing van S2 Een diastolisch geruis is meestal te horen boven de cardiale apex |
De volgende klinische kenmerken zijn consistent met beide vormen van infectieuze endocarditis · Nieuwe klepletsel / regurgitant geruis · Embolische gebeurtenissen van onbekende oorsprong · Sepsis van onbekende oorsprong · Hematurie, glomerulonefritis en nierinfarcten · Koorts · Perifere abcessen van onbekende oorsprong |
| Onderzoek | |
|
De uitgevoerde onderzoeken omvatten · Antistreptolysine o titer · ECG · Echocardiogram · Röntgenfoto van de borst |
Infectieuze endocarditis wordt gediagnosticeerd met behulp van volgende onderzoeken · Bloedculturen · Echocardiogram |
| Behandeling | |
|
Een goede behandeling van reumatische koorts is uitermate belangrijk bij het voorkomen van de ziekte die evolueert naar RHD. · De resterende streptokokkeninfectie moet worden behandeld met oraal fenoxymethylpenicilline. Dit antibioticum moet zelfs worden gegeven als de kweekresultaten de aanwezigheid van streptokokken van groep A niet bevestigen. · Elke streptokokkeninfectie die zich in de toekomst ontwikkelt, moet onmiddellijk worden behandeld. Om cardiale manifestaties te voorkomen, kunnen profylactische behandelingen worden gegeven. Patiënten die RHD hebben gehad, moeten vóór tandheelkundige ingrepen een dosis profylactische antibiotica krijgen om secundaire infectieuze endocarditis te voorkomen. Bij sommige patiënten is chirurgische correctie van de mitralisstenose noodzakelijk. |
· Behandeling met antibiotica moet zo snel mogelijk worden gestart en moet gedurende 4-6 weken worden voortgezet. De patiënt moet binnen 48 uur na toediening op de antibiotica reageren. De effectiviteit van de therapie wordt gezien door het verdwijnen van koorts, afname van het niveau van serummarkers van infectie en de verlichting van systemische symptomen. · Een chirurgische ingreep is nodig als de patiënt niet reageert op de antibioticatherapie. |
Samenvatting - Reumatische hartziekte versus infectieuze endocarditis
Reumatische hartziekte, die een complicatie is van reumatische koorts, wordt gekenmerkt door vervorming van de klepfibrotische ziekte, meestal de mitralisklep, terwijl infectieuze endocarditis een microbiële infectie is van de hartkleppen of het wandendocard en het leidt tot de vorming van vegetaties die bestaan uit trombose. puin en organismen die vaak worden geassocieerd met de vernietiging van onderliggende hartweefsels. Auto-immuunmechanismen dragen bij aan het optreden van RHD, maar niet aan het optreden van infectieuze endocarditis. Dit is het belangrijkste verschil tussen de twee aandoeningen.
Download de pdf Reumatische hartziekte versus infectieuze endocarditis
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen reumatische hartziekte en infectieuze endocarditis
