Artrose versus reumatoïde artritis
Artritis betekent ontsteking in gewrichten. Het achtervoegsel (de eindletters) "itis" geeft de ontsteking aan. Hoewel zowel artrose als reumatoïde artritis pijn in het gewricht veroorzaken, zijn de oorzaken en klinische symptomen verschillend. In wezen komt osteoartritis voor in grote gewrichten waar het gewicht wordt belast en scheuren optreden. De zwaarlijvige mensen kunnen artrose krijgen. Overmatig gebruik van de gewrichten en vernietiging veroorzaken ontsteking van de gewrichten. Ontsteking heeft vijf karakters; pijn, hitte, zwelling, roodheid en verlies van normaal functioneren. De pijn is maximaal 's avonds of na een zware inspanning aan het gewricht.
Reumatoïde artritis wordt veroorzaakt door antilichamen die de gewrichtsmembranen aanvallen (gewrichten hebben een zak en smeermiddelen om wrijving te verminderen). Deze synoviale membranen, wanneer ze ontstoken zijn, zullen de tekenen en symptomen van ontsteking beginnen. De antilichamen worden 's nachts afgezet, zodat de pijn bij reumatoïde artritis' s ochtends meer is. Gewrichtsstijfheid zal er zijn. Met de beweging zal de pijn echter verminderen of verdwijnen. Wanneer antilichamen kleine gewrichten vernietigen, zal de ontsteking prominenter zijn.
De misvorming treedt op met de tijd. Gewoonlijk worden niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) en disease modifying antirheumatic drugs (DMARD) gegeven om de voortgang van de ziekte onder controle te houden.
In vergelijking met reumatoïde artritis wordt de artrose voornamelijk behandeld met eenvoudige pijnstillers (Paracetamol) en wordt de patiënten geadviseerd om het gewicht te verminderen.
Reumafactor, die in het bloed kan worden aangetroffen, kan helpen bij de diagnose van reumatoïde artritis, maar is niet bij alle reumatoïde artritis aanwezig. Bij afwezigheid van de factor wordt het seronegatieve artritis genoemd.
Omdat reumatoïde artritis een systemische ziekte is (kan het andere deel van het lichaam aantasten); andere ziekten die verband houden met antilichamen zijn aanwezig.
Gewoonlijk speelt familiegeschiedenis een rol bij het ontwikkelen van de ziekte.
