Verschil Tussen Gecompenseerd En Gedecompenseerd Hartfalen

2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:40

Belangrijkste verschil - gecompenseerd versus gedecompenseerd hartfalen

Het onvermogen van het hart om bloed voldoende te pompen om te voldoen aan de metabolische eisen van perifere weefsels staat bekend als hartfalen. Wanneer het hartminuutvolume in het beginstadium van hartfalen afneemt, veroorzaakt dit verschillende structurele en functionele veranderingen in het hartweefsel als maatstaf voor het herstel van het hartminuutvolume. Dit staat bekend als het gecompenseerd hartfalen. Op een gegeven moment slagen deze adaptieve veranderingen er niet in om het gewenste hartminuutvolume te behouden, wat aanleiding geeft tot gedecompenseerd hartfalen. De patiënt blijft ofwel asymptomatisch of minimaal symptomatisch bij gecompenseerd hartfalen en wordt symptomatisch bij gedecompenseerd hartfalen. Dit is het belangrijkste verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen.

INHOUD

1. Overzicht en belangrijkste verschil

2. Wat is hartfalen

3. Wat is gecompenseerd hartfalen

4. Wat is gedecompenseerd hartfalen

5. Overeenkomsten tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen

6. Vergelijking naast elkaar - gecompenseerd versus gedecompenseerd hartfalen in tabelvorm

7. Samenvatting

Wat is hartfalen?

Het onvermogen van het hart om bloed voldoende te pompen om te voldoen aan de metabolische eisen van perifere weefsels, staat bekend als hartfalen. Hartfalen kan worden onderverdeeld in twee categorieën: rechterhartfalen en linkerhartfalen, afhankelijk van de zijde van het ventrikel waarvan de pompcapaciteit verminderd is.

Wanneer het hart niet voldoende bloed naar de lichaamsweefsels pompt vanwege de afname van de pompcapaciteit van de rechterhartkamers, wordt deze aandoening geïdentificeerd als rechterhartfalen.

In de meeste gevallen treedt rechtszijdig hartfalen secundair op aan linkszijdig hartfalen. Wanneer de linkerkant van het hart, precies de linker hartkamer, het bloed niet voldoende in de aorta pompt, wordt er bloed verzameld in de linker hartkamers. Als gevolg hiervan neemt de druk in deze kamers toe, waardoor de afvoer van bloed naar het linker atrium vanuit de longen via de longaders wordt belemmerd. Bijgevolg wordt de druk in de longvasculatuur verhoogd. Het rechterventrikel trekt dus krachtiger samen tegen een hogere weerstandsdruk om bloed in de longen te pompen. Met de prevalentie van deze aandoening op de lange termijn, beginnen de hartspieren van de rechterkamers uiteindelijk te slijten, wat resulteert in rechtszijdig hartfalen.

Hoewel niet vaak gezien, kan rechtszijdig hartfalen ook worden veroorzaakt door verschillende intrinsieke pulmonale pathologieën zoals bronchiëctasieën, COPD en pulmonale trombo-embolie.

Effecten

• Oedeem in de afhankelijke delen van het lichaam, zoals enkels - in meer gevorderde stadia kan de patiënt ook ascites en pleurale effusie krijgen
• Congestieve organomegalie zoals hepatomegalie

Het onvermogen van het hart om bloed te pompen om voldoende te voldoen aan de metabolische behoefte van het lichaam, wordt hartfalen genoemd. De aandoening die wordt veroorzaakt door het falen als gevolg van het haperen van de pompcapaciteit van de linkerhartkamers staat bekend als linkszijdig hartfalen.

Oorzaken

• Ischemische hartaandoeningen
• Hypertensie
• Aorta- en mitralisklepaandoeningen
• Andere hartspieraandoeningen zoals myocarditis

Linkszijdig hartfalen gaat gepaard met bepaalde morfologische veranderingen in het hart. Het linkerventrikel ondergaat compensatoire hypertrofie en zowel het linkerventrikel als het atrium worden verwijd als gevolg van de overdracht van verhoogde druk. Het verwijde linker atrium is bijzonder vatbaar voor atriumfibrilleren. Een fibrillerend atrium loopt een groter risico om daarin trombi te vormen.

Effecten

• De verminderde bloedtoevoer naar de hersenen kan in de meest geavanceerde gevallen leiden tot hypoxische encefalopathie
• Longoedeem veroorzaakt door de secundaire pooling van bloed in de longen
• Langdurig linkerhartfalen kan ook leiden tot rechterhartfalen.

Klinische kenmerken van hartfalen

De meeste klinische kenmerken van linker- en rechterhartfalen lijken op elkaar. Zoals eerder uitgelegd, is linkerhartfalen meestal de oorzaak van rechterhartfalen. Dus de gelijktijdige aanwezigheid van beide aandoeningen geeft een klinisch beeld met veel gedeelde symptomen en tekenen. De vaak voorkomende symptomen die de artsen een idee geven over de ziekte zijn:

• Kortademigheid bij inspanning
• Orthopneu
• Paroxysmale nachtelijke dyspneu
• Vermoeidheid en flauwvallen
• Hoesten
• Oedeem in de afhankelijke delen van het lichaam, zoals enkels - Bij bedlegerige patiënten zal oedeem worden gezien in de sacrale gebieden. Dit is meer uitgesproken bij rechtszijdig hartfalen als gevolg van de afname van de veneuze terugkeer die leidt tot het samenvoegen van bloed in de afhankelijke delen van het lichaam.
• Organomegalie

Dit komt ook door de veneuze congestie. Bijgevolg worden kenmerken van organomegalie gezien bij rechts hartfalen of wanneer het rechter hartfalen aanwezig is samen met het linker hartfalen. Leververgroting (hepatomegalie) wordt in verband gebracht met een abnormale uitzetting van de maag, het verschijnen van aders rond de navel (caput medusae) en het falen van de leverfuncties.

Diagnose van hartfalen

Hartfalen wordt bevestigd door de volgende onderzoeken.

• Röntgenfoto van de borst
• Bloedonderzoeken - waaronder FBC, leverbiochemie, cardiale enzymen die vrijkomen bij acuut hartfalen en BNP
• Echocardiogram
• Elektrocardiogram
• Stress-echocardiografie
• Cardiale MRI (CMR)
• Hartbiopsie - alleen uitgevoerd als een cardiale myopathie wordt vermoed
• Cardiopulmonale inspanningstesten

Behandeling van hartfalen

Veranderingen in levensstijl spelen een sleutelrol bij het voorkomen van verdere verslechtering van de hartspier en verminderen het risico op complicaties zoals hartritmestoornissen. Nadat de diagnose hartfalen is gesteld, wordt alle patiënten geadviseerd om het gebruik van alcohol te minimaliseren en hun lichaamsgewicht onder controle te houden. Een zoutarm en zoutarm dieet is ideaal voor een hartpatiënt. Bedrust wordt meestal aanbevolen omdat het de belasting van de hartspieren minimaliseert

- De geneesmiddelen die worden gegeven bij de behandeling van hartfalen omvatten

• Diuretica
• Angiotensineconverterende enzymremmers
• Angiotensine II-receptorantagonisten
• Bètablokkers
• Aldosteron-antagonisten
• Vasodilatoren
• Cardiale glycosiden

- Niet-farmacologische interventies die worden gebruikt bij het behandelen van hartfalen zijn

• Revascularisatie
• Gebruik van een biventriculaire pacemaker of implanteerbare cardioverter-defibrillator
• Harttransplantatie

Wat is gecompenseerd hartfalen?

Wanneer de pompcapaciteit van het hart afneemt, gebeuren bepaalde adaptieve veranderingen om het gebrek aan bloedtoevoer naar de periferieën te compenseren. Deze veranderingen omvatten linkerventrikelhypertrofie, ontwikkeling van collaterale circulatie bij ischemische hartaandoeningen, enz. Er is ook een toename van de hartslag van de hartslag. Als resultaat wordt de functionele capaciteit van het hart hersteld. De meeste klinische manifestaties worden dus gemaskeerd en de patiënt blijft asymptomatisch of minimaal symptomatisch. Dit stadium van hartfalen waarbij de pompcapaciteit van het hart afneemt zonder dat de patiënt symptomatisch wordt, staat bekend als het gecompenseerd hartfalen.

Wat is gedecompenseerd hartfalen?

De adaptieve structurele en functionele veranderingen die tijdens de gecompenseerde fase in het hart plaatsvinden, brengen een vicieuze cirkel van gebeurtenissen op gang die de functionele cardiale status verslechteren. Wanneer er sprake is van linkerventrikelhypertrofie met een toename van de spiermassa, heeft de reeds gecompromitteerde coronaire circulatie het moeilijk om voldoende bloed aan de toegenomen spiermassa te leveren. Daarom wordt ischemische schade aan het myocardium verergerd. Tegelijkertijd verlaagt een verhoging van de hartslag het slagvolume omdat er niet genoeg tijd is om het ventrikel te vullen. Bijgevolg neemt het hartminuutvolume af, hetgeen aanleiding geeft tot de klinische manifestaties die hierboven werden besproken. Deze fase van hartfalen staat bekend als het gedecompenseerde hartfalen.

Wat zijn de overeenkomsten tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen?

• In beide omstandigheden is er een onderliggende vermindering van het hartminuutvolume.
• Onderzoeken die worden gebruikt om beide soorten hartfalen te identificeren, zijn hetzelfde

Wat is het verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen?

Diff Artikel Midden voor Tafel

Gecompenseerd versus gedecompenseerd hartfalen
Gecompenseerd hartfalen is de eerste fase van hartfalen waarbij verschillende structurele en functionele veranderingen in het hart de vermindering van het hartminuutvolume compenseren.	Gedecompenseerd hartfalen is het eindstadium van hartfalen waarin de structurele en functionele veranderingen die zich in het vroege stadium hebben voorgedaan, niet langer in staat zijn om de vermindering van het hartminuutvolume te compenseren.
Symptomen
De patiënt is asymptomatisch of minimaal symptomatisch met lichte symptomen zoals kortademigheid graad I en milde zwelling van de enkel.	Kortademigheid bij inspanning Orthopneu Paroxysmale nachtelijke dyspneu Vermoeidheid en flauwvallen Hoesten Oedeem Organomegalie
Beheer
Prioriteit wordt gegeven aan veranderingen in levensstijl, zoals stoppen met roken, minder alcohol drinken, stress vermijden en regelmatige oefeningen bij de behandeling van gecompenseerd hartfalen.	Prioriteit wordt gegeven aan de farmacologische interventies samen met radiologische en chirurgische therapeutische procedures bij de behandeling van gecompenseerd hartfalen.

Samenvatting - Gecompenseerd versus gedecompenseerd hartfalen

Adaptieve veranderingen in het hartweefsel zorgen voor een optimaal hartminuutvolume, hoewel de schade aan het myocard bij hartfalen bekend staat als het gecompenseerd hartfalen. Het falen van deze adaptieve veranderingen om het hartminuutvolume op hetzelfde optimale niveau te houden met ziekteprogressie staat bekend als gedecompenseerd hartfalen. Bij gecompenseerd hartfalen blijft de patiënt asymptomatisch of minimaal symptomatisch, terwijl bij gedecompenseerd hartfalen de patiënt ernstig symptomatisch wordt. Dit is het belangrijkste verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen.