Koemelk versus moedermelk
Melk is een normale afscheiding van de melkklieren van alle zoogdieren, met als hoofddoel het voeden van de jongen van de soort. Melk heeft ook unieke nutritionele eigenschappen waardoor het een bijzonder waardevol voedingsmiddel is. De onmiddellijke afscheiding net na het werpen bestaat uit biest, dat de antilichamen van de moeder tegen de pasgeboren baby draagt en de baby goed beschermt tegen ziektes. Het is niet verwonderlijk dat de samenstelling van verschillende dieren van elkaar verschilt op basis van hun voedingsbehoeften. In uitzonderlijke omstandigheden kan echter een deel van de melk van de dieren worden vervangen door een andere melk die min of meer dezelfde samenstelling heeft. De meest voorkomende vervanger voor menselijke zuigelingenvoeding is koemelk, en het is de belangrijkste bron van melk voor menselijke consumptie.
Koeienmelk
Koemelk is een afscheiding van vloeistof uit de melkklieren van de koe om hun zuigelingen gedurende een periode van ongeveer tien maanden te voeden, afhankelijk van de speentijd. Melk kan worden genoemd als een emulsie die is samengesteld met vetbolletjes in water, ook een pH-ragging van 6,4-6,8. Het meest voorkomende bestanddeel in koemelk is water, dat 87,1% van het gewicht vertegenwoordigt. Het bevat vet samengesteld met triglyceriden, vrije vetzuren en in vet oplosbare vitamines als essentiële componenten. Caseïne is het belangrijkste eiwit in melk, terwijl de andere wei-eiwitten zijn. Lactose vertegenwoordigt een groot deel van het totale suikergehalte van koemelk. Calcium- en fosfaationen zijn in melk aanwezig als belangrijkste anorganische bestanddelen en alle componenten kunnen worden bepaald met zowel kwantitatieve als kwalitatieve analytische methoden. Echter,de samenstelling van koemelk kan variëren afhankelijk van verschillende factoren zoals ras, voer, managementsysteem, klimaat en leeftijd van de koe. Koemelk kan niet alleen als rauwe vorm voor consumptie worden gebruikt, maar ook als verschillende bewerkte zuivelproducten zoals wrongel, yoghurt, ijs, kaas, boter en ghee. In het geval van verwerking van zuivelproducten zijn er wettelijke normen die moeten worden gehandhaafd om de kwaliteit van het eindproduct te behouden. Niet-toegestane chemische verbindingen zoals boorzuur, salicylzuur en formaline moeten worden gecontroleerd op het punt van ontvangst van de melk naar het verzamelcentrum van melkveebedrijven. Omdat melk zeer vatbaar is voor bederf, moet de microbiologische kwaliteit ook worden gecontroleerd voordat deze wordt verwerkt. Koemelk kan niet alleen als rauwe vorm voor consumptie worden gebruikt, maar ook als verschillende bewerkte zuivelproducten zoals wrongel, yoghurt, ijs, kaas, boter en ghee. In het geval van zuivelproductverwerking zijn er wettelijke normen die moeten worden gehandhaafd om de kwaliteit van het eindproduct te behouden. Niet-toegestane chemische verbindingen zoals boorzuur, salicylzuur en formaline moeten worden gecontroleerd op het punt van ontvangst van de melk naar het verzamelcentrum van melkveebedrijven. Omdat melk zeer vatbaar is voor bederf, moet de microbiologische kwaliteit ook worden gecontroleerd voordat deze wordt verwerkt. Koemelk kan niet alleen als rauwe vorm voor consumptie worden gebruikt, maar ook als verschillende bewerkte zuivelproducten zoals wrongel, yoghurt, ijs, kaas, boter en ghee. In het geval van verwerking van zuivelproducten zijn er wettelijke normen die moeten worden gehandhaafd om de kwaliteit van het eindproduct te behouden. Niet-toegestane chemische verbindingen zoals boorzuur, salicylzuur en formaline moeten worden gecontroleerd op het punt van ontvangst van de melk naar het verzamelcentrum van melkveebedrijven. Omdat melk zeer vatbaar is voor bederf, moet de microbiologische kwaliteit ook worden gecontroleerd voordat deze wordt verwerkt.er zijn wettelijke normen die moeten worden gehandhaafd om de kwaliteit van het eindproduct te behouden. Niet-toegestane chemische verbindingen zoals boorzuur, salicylzuur en formaline moeten worden gecontroleerd op het punt van ontvangst van de melk naar het verzamelcentrum van melkveebedrijven. Omdat melk zeer vatbaar is voor bederf, moet de microbiologische kwaliteit ook worden gecontroleerd voordat deze wordt verwerkt.er zijn wettelijke normen die moeten worden gehandhaafd om de kwaliteit van het eindproduct te behouden. Niet-toegestane chemische verbindingen zoals boorzuur, salicylzuur en formaline moeten worden gecontroleerd op het punt van ontvangst van de melk naar het verzamelcentrum van melkveebedrijven. Omdat melk zeer vatbaar is voor bederf, moet de microbiologische kwaliteit ook worden gecontroleerd voordat deze wordt verwerkt.
Menselijke melk
Hormonen die prolactine en oxytocine worden genoemd, stimuleren de menselijke moeder om onmiddellijk na de geboorte van een kind melk af te scheiden. Moedermelk bevat ook water als hoofdbestanddeel en eiwitten, vetten, koolhydraten, mineralen (voornamelijk calcium en kalium), vitamines als een minderheid. Volgens de aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie moet borstvoeding de enige methode voor het voeden van het kind in de eerste zes maanden zijn. Bovendien kan twee jaar suppletietijd zowel moeder als kind wederzijds ten goede komen. Vaste voedingsmiddelen kunnen geleidelijk worden ingevoerd wanneer tekenen van gereedheid worden getoond.
Wat is het verschil tussen koemelk en moedermelk?
• Desalniettemin zijn de samenstellingen in beide melksoorten min of meer hetzelfde, er zijn enkele aanzienlijke verschillen te vinden.
• Moedermelk is duidelijk dunner en zoeter dan koemelk.
• Moedermelk bevat een grote hoeveelheid antilichamen die specifiek zijn voor het menselijke kind.
• Moedermelk wordt gemakkelijk verteerd door menselijke zuigelingen en ze kunnen koemelk niet met dezelfde efficiëntie verteren.
• Bovendien kunnen er enkele nadelige effecten zijn van het voeden van een menselijke baby volledig met koemelk. Overmatige hoeveelheden eiwitten, natrium en kalium kunnen nieraandoeningen bij de baby veroorzaken.
• Bovendien kan koemelk niet voldoende ijzer, vitamine E en essentiële vetzuren leveren, wat kan leiden tot bloedarmoede.
