Absorptiekosten versus marginale kosten
Het systeem voor het berekenen van de productiekosten staat bekend als costing. Het belangrijkste doel van elk kostensysteem is het identificeren van de kosten die zijn gemaakt voor de productie van een eenheidsproduct. In een productiebedrijf is het identificeren van de kosten van een eenheidsproduct erg belangrijk om het product zo te prijzen dat het bedrijf winst kan maken en kan overleven om in de toekomst te overleven. Zowel absorptiekosten als marginale kosten zijn een traditioneel kostensysteem. Beide methoden hebben hun eigen voor- en nadelen. In de moderne managementboekhouding zijn er enkele geavanceerde kostenberekeningsmethoden, zoals Activity Based Costing (ABC), die erg populair zijn. Die methoden worden opgebouwd door slechts enkele principes van de principes van het traditionele kostensysteem toe te voegen en te wijzigen.
Marginale kosten
Marginale kosten berekent de kosten die moeten worden gemaakt wanneer een extra eenheid wordt geproduceerd. Prime cost, waaronder direct materiaal, directe arbeid, directe kosten en variabele overheadkosten, zijn de belangrijkste componenten van marginale kosten. Bijdrage is een concept dat is ontwikkeld in combinatie met marginale kosten. Bijdrage is de netto verkoopopbrengst aan de variabele kosten. Bij marginale kostenberekeningsmethoden wordt geen rekening gehouden met vaste kosten op basis van het argument dat vaste kosten zoals fabriekshuur, nutsvoorzieningen, afschrijving enz. Moeten worden gemaakt, ongeacht of de productie wordt gedaan of niet. Bij marginale kosten worden vaste kosten behandeld als periodekosten. Managers hebben vaak marginale kosten nodig om beslissingen te nemen, aangezien deze kosten bevat die variëren met het aantal geproduceerde eenheden. Marginale kosten worden ook wel 'variabele kosten' en 'directe kosten' genoemd.
Absorptiekosten
Onder Absorptie kostprijsberekeningsmethode, niet alleen de variabele kosten, maar ook de vaste kosten die door het product worden geabsorbeerd. De meeste boekhoudprincipes vereisen dat er absorptiekosten worden berekend met het oog op externe rapportage. Deze methode wordt altijd gebruikt om financiële overzichten op te stellen. Adsorptiekosten worden gebruikt om de winst en de voorraadwaardering in het financiële overzicht te berekenen. Aangezien voorraad bij deze methode niet kan worden ondergewaardeerd, vereist Inland Revenue deze kostprijsberekening. Er wordt rekening gehouden met vaste kosten in de veronderstelling dat ze moeten worden terugverdiend. De termen 'Volledige kostenberekening' en 'Volledige kosten' verwijzen ook naar de kostenberekening van de absorptie.
Wat is het verschil tussen marginale kosten en absorptiekosten?
¤ Hoewel marginale kosten en absorptiekosten twee traditionele kostentechnieken zijn, hebben ze hun eigen unieke principes die een dunne lijn trekken die van elkaar scheidt.
¤ Bij marginale kosten wordt de bijdrage berekend, terwijl deze niet onder de absorptiekosten wordt berekend.
¤ Bij het waarderen van de voorraden onder marginale kostprijsberekening, worden alleen de variabele kosten in aanmerking genomen, terwijl de waardering van de voorraad onder absorptiekosten ook de kosten omvat die gemaakt zijn voor de productiefunctie.
¤ Over het algemeen is de waarde van de voorraad hoger bij absorptiekosten dan bij marginale kosten.
¤ Marginale kosten worden vaak gebruikt voor interne rapportagedoeleinden (vergemakkelijken de besluitvorming van managers), terwijl absorptiekosten vereist zijn voor externe rapportagedoeleinden, zoals rapportage van inkomstenbelasting.
¤ Bijdrage moet worden berekend volgens het marginale kostensysteem, terwijl de brutowinst wordt berekend volgens de absorptiekostenmethode.
