Belangrijkste verschil - Neurotoxine versus hemotoxine
Voordat we het verschil tussen neurotoxine en hemotoxine bespreken, laten we eerst de functie van toxines bekijken. Een toxine is een biologisch actieve unieke moleculaire entiteit die een levend organisme kan beschadigen of doden door zijn werking op specifieke weefsels. Deze toxines kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen, zoals neurotoxine en hemotoxine. Neurotoxinen zijn chemische bestanddelen die giftig of destructief zijn voor zenuwweefsel. Hemotoxinen zijn chemische bestanddelen die rode bloedcellen vernietigen of hemolyse veroorzaken, de bloedstolling onderbreken en / of orgaaninstorting en algemene weefselschade veroorzaken. Dit is het gemakkelijk te identificeren sleutelverschil tussen neurotoxine en hemotoxine; er zijn echter ook enkele andere verschillen tussen neurotoxine en hemotoxine. Dit artikel laat je kennismaken met neurotoxine en hemotoxine en het verschil tussen neurotoxine en hemotoxine.
Wat is neurotoxine?
Neurotoxinen zijn bestanddelen die dodelijk of destructief zijn voor het zenuwweefsel. Neurotoxinen werken door een mechanisme dat leidt tot interferentie of beschadiging van noodzakelijke componenten in het zenuwstelsel. Aangezien het zenuwstelsel in de meeste levende organismen zowel zeer complex als essentieel is om te overleven, is het duidelijk een doelwit geworden voor aanvallen door zowel roofdieren als prooien. Giftige of giftige levende organismen gebruiken hun neurotoxinen vaak om roofdieren te onderwerpen of om prooien te vangen. Neurotoxinen zijn een breed scala van exogene chemische neurologische beschadigingen die de functie in zowel zich ontwikkelend als volwassen zenuwweefsel kunnen aantasten. Hoewel neurotoxinen regelmatig neurologisch kwaadaardig zijn, is hun vermogen om zich precies op de neurale bestanddelen te richten significant bij de studie van zenuwstelsels. Neurotoxinen voorkomen neuroncontrole over het celmembraan of onderbreken de communicatie tussen neuronen over een synaps. Bovendien kunnen neurotoxinen het centrale zenuwstelsel en het perifere zenuwstelsel beschadigen. Een aantal behandelingen gericht op het verminderen van door neurotoxine veroorzaakte celbeschadiging omvat de toediening van antioxidanten en antitoxines.
De kogelvis is een bekende producent van tetrodotoxinen.
Wat is hemotoxine?
Hemotoxines (ook bekend als hemotoxines of hematotoxines) zijn toxines die rode bloedcellen vernietigen, de bloedstolling verstoren en / of orgaaninstorting en wijdverspreide weefselschade veroorzaken. De term hemotoxine wordt gebruikt als gifstoffen die het bloed beschadigen en ook andere weefsels beschadigen. Schade door een hemotoxisch bestanddeel is regelmatig zeer pijnlijk en kan blijvende schade en in ernstige gevallen de dood tot gevolg hebben. Verlies van een aangetaste ledemaat is mogelijk, zelfs met een snelle behandeling. Dierlijke giffen / toxines omvatten enzymen en andere eiwitten die hemotoxisch of neurotoxisch zijn, of soms beide. Bij sommige reptielen werken hemotoxische stoffen niet alleen als een gif, maar helpen ze ook bij de spijsvertering; het
Pit Vipers is een bekende hemotoxineproducent.
Wat is het verschil tussen neurotoxine en hemotoxine?
Het verschil tussen neurotoxine en hemotoxine kan worden onderverdeeld in de volgende categorieën.
Definitie van neurotoxine en hemotoxine:
Neurotoxine: Neurotoxine is een
Hemotoxinen: Hemotoxinen zijn gifstoffen die rode bloedcellen vernietigen, of het veroorzaakt hemolyse, verstoort de bloedstolling en / of veroorzaakt instorting van organen en weefselschade. Dit wordt ook wel hemotoxinen of hematotoxinen genoemd.
Kenmerken van neurotoxine en hemotoxine:
Herkomst van gifstoffen:
Neurotoxine: giftige of giftige levende organismen gebruiken hun neurotoxines om een roofdier of prooi te onderwerpen, voornamelijk voor hun bescherming of voor hun consumptie. Bovendien worden door milieuverontreiniging industriële activiteiten en sommige zware metalen zoals neurotoxinen per ongeluk in de atmosfeer geloosd. Sommige pathogene micro-organismen kunnen ook neurotoxinen produceren, zoals botulinumtoxine.
Hemotoxinen worden vaak gezien bij giftige dieren zoals adders en putadders.
Voorbeelden van dieren die gifstoffen afgeven:
Neurotoxine: Kogelvissen, maanvissen en stekelvarkens maken gebruik van Tetrodotoxine-neurotoxinen. Schorpioe
Hemotoxinen: gifstoffen die door slangen worden geproduceerd, zoals ratelslangen, koperen kop, addertjesadders en pitadders, omvatten hemotoxines.
Doelsystemen en organen in de levende organismen:
Neurotoxine: dit kan het centrale zenuwstelsel en het perifere zenuwstelsel, zenuwweefsel, remming van de neurotransmitter (acetylcholinesterase) capaciteit aantasten.
Hemotoxinen: deze vallen voornamelijk rode bloedcellen en belangrijke lichaamsweefsels aan.
Tekenen, symptomen en complicaties:
Neurotoxine: schade aan het centrale zenuwstelsel omvat een verstandelijke beperking, aanhoudende geheugenstoornissen, epilepsie en dementie. Schade aan het perifere zenuwstelsel als gevolg van neurotoxinen zoals neuropathie of myopathie veroorzaken verlamming.
Hemotoxinen: tekenen en symptomen zijn onder meer misselijkheid, hemolyse, bloedstolling, weefselschade, desoriëntatie en hoofdpijn
Tijd die nodig is voor het optreden van tekenen en symptomen en het proces van overlijden:
Neurotoxine: de tijd die nodig is voor het optreden van symptomen is gebaseerd op blootstelling aan neurotoxinen die kan variëren tussen verschillende toxines, in de orde van uren voor botulinumtoxines en jaren voor lood.
Hemotoxinen: Tekenen en symptomen kunnen zeer snel optreden na opname van hemotoxine in het bloed. Het proces waarbij hemotoxine de dood veroorzaakt, is veel langzamer dan dat van een neurotoxine.
Behandelingen:
Neurotoxine: Antioxidant- en antitoxinetoediening kan worden gebruikt om deze aandoening te behandelen.
Hemotoxinen: toediening van antitoxinegeneesmiddelen kan worden gebruikt om deze aandoening te behandelen.
Voorbeelden:
Neurotoxine: voorbeelden van neurotoxine zijn onder meer lood, ethanol of alcoholgebruik, mangaan, glutamaat, stikstofmonoxide (NO), botulinumtoxine (bijv. Botox), tetanustoxine, organofosfaten en tetrodotoxine. Overmatige concentraties stikstofmonoxide en glutamaat veroorzaken ook neuronbeschadiging. Neurotoxines kunnen verder worden gecategoriseerd op basis van de werkingsmechanismen. Voorbeelden zijn;
- Na-kanaalremmers - Tetrodotoxine
- Cl-kanaalremmers - Chloortoxine
- Ca-kanaalremmers - Conotoxine
- K-kanaalremmers - Tetraethylammonium
- Remmers van de afgifte van synaptische blaasjes zoals botulinumtoxine en tetanustoxine
- Receptorremmers - Bungarotoxine en Curare
- Receptoragonisten - 25I-NBOMe en JWH-018
- Bloed-hersenbarrière-remmers - Aluminium en kwik
- Cytoskeletoninterferentie - arseen en ammoniak
- Ca-gemedieerde cytotoxiciteit - lood
- Meerdere effecten - Ethanol
- Endogene neurotoxinebronnen - Stikstofmonoxide en glutamaat
Hemotoxinen: Viper-gif
Concluderend, zowel neurotoxine als hemotoxine zijn levensbedreigende toxische verbindingen die voornamelijk worden afgeleid van het
