Ontbinding versus desintegratie
Stoffen worden bij elkaar gehouden door intra-moleculaire en intermoleculaire interacties. Deze krachten hebben verschillende sterktes. Ontbinding en desintegratie zijn twee processen waarbij deze moleculaire interacties kunnen worden verstoord en soms nieuwe interacties worden gevormd.
Ontbinding
Oplossen is het proces waarbij een stof in een oplosmiddel wordt opgelost. Deze stof kan zich in vaste, gas- of vloeistoffase bevinden. Het resultaat van oplossen is een oplosmiddel. De componenten van een oplossing zijn hoofdzakelijk van twee soorten, opgeloste stoffen en het oplosmiddel. Oplosmiddel lost de opgeloste stoffen op en vormt een uniforme oplossing. Normaal gesproken is de hoeveelheid oplosmiddel dus hoger dan de hoeveelheid opgeloste stof. Bij het oplossen wordt de opgeloste stof opgedeeld in moleculair, atomair of ionisch niveau, en die soorten verspreiden zich in het oplosmiddel. Alle deeltjes in een oplossing hebben de grootte van een molecuul of een ion, dus ze kunnen niet met het blote oog worden waargenomen. De oplossingen kunnen een kleur hebben als het oplosmiddel of de opgeloste stoffen zichtbaar licht kunnen absorberen. Oplossingen zijn echter doorgaans transparant. Oplosmiddelen kunnen in vloeibare, gasvormige of vaste toestand zijn. De meest voorkomende oplosmiddelen zijn vloeistoffen. Onder vloeistoffen,water wordt beschouwd als een universeel oplosmiddel, omdat het veel stoffen kan oplossen dan enig ander oplosmiddel. Gas, vaste stof of elke andere vloeibare opgeloste stof kan worden opgelost in vloeibare oplosmiddelen. In gasoplosmiddelen kunnen alleen opgeloste gassen worden opgelost. Er is een limiet aan de hoeveelheid opgeloste stoffen die aan een bepaalde hoeveelheid oplosmiddel kan worden toegevoegd.
Om het oplossen te laten plaatsvinden, moeten de opgeloste stof en de oplosbare stoffen compatibel zijn. We zeggen dit als "zoals lost zoals". Dit betekent; als een verbinding in één medium oplosbaar moet zijn, moet dat medium als de opgeloste stof zijn. Polaire opgeloste stoffen lossen bijvoorbeeld op in polair medium maar niet in een niet-polair medium en vice versa. De oplossnelheid en de hoeveelheid opgeloste stoffen die kunnen worden opgelost, worden bepaald door de oplosbaarheid. Oplosbaarheidsconstante geeft het idee hoeveel vaste stof kan worden opgelost en gaat in evenwicht naar de oplossingsfase. Oplossen is een kinetisch proces en om een stof op te lossen, moet de totale vrije energie negatief zijn. De oplossnelheid is ook afhankelijk van verschillende andere factoren. Roeren, schudden, verwarmen en koelen zijn bijvoorbeeld enkele van de manieren waarop we de oplossnelheid kunnen verhogen of verlagen. Sommige stoffen lossen gemakkelijk op, terwijl andere stoffen dat niet zijn. Ionische verbindingen lossen bijvoorbeeld zeer snel op in water, terwijl zetmeel zeer goed oplosbaar is.
Ontbinding is erg belangrijk om het evenwicht in de natuur te behouden. We gebruiken oplossingsprincipes om de kwaliteit van stoffen in de farmaceutische industrie te controleren.
Desintegratie
Desintegratie betekent het afbreken tot kleine fragmenten, moleculen of deeltjes. In de chemie vallen verbindingen uiteen tijdens reacties. Of ze kunnen bij het oplossen uiteenvallen. Radioactief verval is een andere vorm van desintegratie waarbij radioactieve elementen een reeks van vervalreacties ondergaan en uiteindelijk worden omgezet in een andere component.
Wat is het verschil tussen ontbinding en desintegratie?
• Oplossen is het proces waarbij een stof in een oplosmiddel wordt opgelost. Desintegratie betekent het afbreken tot kleine fragmenten, moleculen of deeltjes.
• Aangezien de opgeloste stof bij het oplossen in kleinere deeltjes wordt afgebroken (niet alle gevallen), is oplossen ook een desintegratieproces.
