Belangrijkste verschil - PVD versus PAD
PVD (Perifere Vasculaire Ziekte) is een brede term die wordt gebruikt om de ziekten van de bloedvaten buiten de hersenen en het hart te beschrijven. Dit omvat voornamelijk de grote en kleine slagaders, aders, haarvaten en venulen die bloed van en naar de bovenste en onderste ledematen, nieren en darmen circuleren. PVD kan hoofdzakelijk van twee soorten zijn: Organische PVD en functionele PVD. Bij organische PVD vinden structurele schade zoals ontsteking, weefselschade en occlusie van bloedvaten plaats, terwijl er bij functionele PVD dergelijke structurele schade aan de bloedvaten niet is. PAD (Perifere arteriële ziekte) is een soort organische PVD. Bij PAD hopen atherosclerotische plaques zich op in de arteriële wanden, die het lumen van de slagader afsluiten en leiden tot veranderingen in de normale bloedstroom. Dus,het belangrijkste verschil tussen PVD en PAD is dat PAD een brede term is die verwijst naar een aantal verwante ziekten, terwijl PAD een subcategorie is van vaatziekten die onder de hoofdcategorie PVD vallen.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is PVD
3. Wat is PAD
4. Overeenkomsten tussen PVD en PAD
5. Vergelijking zij aan zij - PVD versus PAD in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is PVD?
PVD of de perifere vaatziekte is tegenwoordig een veel voorkomende aandoening en kan leiden tot het verlies van ledematen of zelfs het leven. In wezen wordt PVD veroorzaakt door de verminderde weefselperfusie die optreedt als gevolg van atherosclerose vergezeld van trombi of embolieën. PVD vertoont zelden een acuut begin, maar vertoont een chronische progressie van symptomen. Gewoonlijk is PVD asymptomatisch, maar bij aandoeningen zoals acute ischemie van de ledematen is onmiddellijke interventie vereist om mortaliteit en morbiditeit te verminderen.
PVD of atherosclerosis obliterans treedt voornamelijk op als gevolg van atherosclerose. Atherosclerotische plaques, die zijn samengesteld uit een centrale necrotische kern van cholesterolkristallen en de oppervlakkige fibreuze kap van gladde spiercellen en dicht collageen, kunnen zich ontwikkelen om middelgrote en grote slagaders volledig te vernietigen. Wanneer de bloedtoevoer naar de extremiteiten wordt afgesneden door trombi, embolie of trauma, resulteert dit in PVD. Vorming van trombi komt vaak voor in de onderste ledematen dan in de bovenste ledematen. Factoren zoals een laag hartminuutvolume, aneurysma's, lage bloeddruk, atherosclerose, arteriële transplantaten en sepsis kunnen trombose vatbaar maken.
Figuur 01: Complicaties van atherosclerose
Plotselinge afsluiting van slagaders kan ook optreden als gevolg van embolieën. Het sterftecijfer als gevolg van embolieën is hoog omdat ledematen niet genoeg tijd hebben om collateralen te ontwikkelen om de gecompromitteerde bloedtoevoer te compenseren. Embolieën nestelen zich voornamelijk op de plaatsen van arteriële vertakking en in slagaders met een smal lumen. De meest voorkomende vertakking die door de embolieën wordt geblokkeerd, is de vertakking van de dij slagader. Co-existentie van PVD met coronaire hartziekte geeft een verhoogd risico op atheroma aan.
De belangrijkste risicofactoren voor PVD zijn hyperlipidemie, roken, diabetes mellitus en hyperviscositeit. Andere oorzaken kunnen vasculaire ontstekingen, auto-immuunziekten van het vaatstelsel, coagulopathieën en operaties zijn.
Geschiedenis
De belangrijkste klinische manifestatie van PVD is claudicatio intermittens. De plaats van pijn correleert met de locatie van de afgesloten slagader. De aortoiliacale ziekte veroorzaakt bijvoorbeeld pijn in de dij en billen. U kunt een idee krijgen over PVD door de medicijnen van patiënten. PVD-patiënten worden specifiek voorgeschreven met pentoxyfyllin. Aspirine wordt vaak gebruikt voor CAD, wat een indicatie geeft van PVD.
Symptomen
Klassieke tekenen van PVD zijn 5 P's: polsloosheid, verlamming, paresthesie, pijn en bleekheid.
Huidveranderingen zoals alopecia, chronische pigmentveranderingen, broze nagels en een droge, roodachtige, schilferige huid zijn te zien.
Langdurige PVD kan leiden tot gevoelloosheid, verlamming en cyanose van de ledematen. Ledematen kunnen koud worden en er kan gangreen ontstaan. PVD moet worden vermoed als de patiënt een langdurige niet-genezende zweer heeft.
Diagnose
Baseline bloedonderzoeken zoals volledige bloedtelling, bloedureumstikstof, creatinine en elektrolytenonderzoek kunnen worden uitgevoerd. D-dimeer en C-reactieve eiwitten kunnen worden gecontroleerd op tekenen van ontsteking. De standaardtest om te controleren op intraluminale obstructie is de arteriografie, maar deze is riskant en niet beschikbaar in geval van nood. De stroming door een vat kan worden bepaald met Doppler-echografie. CT en MRI kunnen ook worden gedaan om PVD te beoordelen. Enkel brachiale plexusindex is een routinematig gebruikte test die de druk in de onderste ledematen vergelijkt met de druk in de bovenste ledematen.
Beheer
Bloedplaatjesaggregatieremmers en statines kunnen worden ingenomen. In geval van nood kan heparine intraveneus worden toegediend. Intra-arteriële trombolytica kunnen worden toegediend zonder interne bloeding.
Chirurgische ingreep is een andere optie bij de behandeling van PVD. De forgarty-katheter kan worden gebruikt om embolieën terug te trekken. Percutane transluminale coronaire angioplastiek kan worden gebruikt om vernauwde slagaders te revasculariseren.
Wat is PAD?
Bij PAD vindt de ontwikkeling van atherosclerotische plaques plaats in de wanden van slagaders, voornamelijk in ledematen, darmen en nieren. Dit resulteert in een verminderde weefselperfusie. Als het niet op het juiste moment wordt behandeld, is het mogelijk om anaërobe bacteriële infecties over elkaar heen te leggen, en deze aandoening kan uiteindelijk leiden tot de vorming van gangreen. De gangreneuze weefsels zijn zwart, bruin of donkerblauw en veranderen na verloop van tijd in een verdorde harde massa. De pijn neemt geleidelijk af met de ischemische dood van nociceptoren en zenuwvezels in het getroffen gebied. Amputatie wordt meestal uitgevoerd als de situatie tot dit niveau is verslechterd.
Figuur 02: PAD
Symptomen
Symptomen van slechte doorbloeding van ledematen kunnen zijn: zwaar gevoel, claudicatio intermittens, krampen en vermoeidheid. Symptomen van verminderde perfusie naar de nieren zijn onder meer een verhoogde bloeddruk, en een ernstig verminderde perfusie kan nierfalen veroorzaken.
Diagnose
Net als bij PVD, kan PAD ook worden gediagnosticeerd met de eenvoudige test, ABI (enkelarmindex). Andere nuttige onderzoeken zijn onder meer
- Doppler-echografie
- Magnetische resonantie angiografie (MRA)
- CT-angiografie
- op katheter gebaseerd angiografisch beheer:
Beheer
Wijzigingen in levensstijl die hieronder worden vermeld, spelen een belangrijke rol bij het beheer van PAD
- Stoppen met roken
- Juiste diabetescontrole
- Een uitgebalanceerd dieet eten met weinig verzadigd vet en transvet
- Een goede controle van de bloeddruk
- Regelmatige oefeningen doen
Medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van PAD zijn onder meer plaatjesaggregatieremmers, statines en antihypertensiva. Chirurgische ingrepen zoals angioplastiek en bypass-chirurgie zijn vereist voor de patiënten, die niet worden verlicht door veranderingen in levensstijl en medicatie.
Wat zijn de overeenkomsten tussen PVD en PAD?
- Beide treden op als gevolg van de pathologische veranderingen van de vaatwand.
- Polsloosheid, verlamming, paresthesie, pijn en bleekheid kunnen in beide aandoeningen worden gezien.
- Kan worden gediagnosticeerd met ABI.
- Kan worden behandeld met statines, bloedplaatjesaggregatieremmers en antihypertensiva.
- Wijzigingen in levensstijl kunnen de progressie van beide ziekten voorkomen.
Wat is het verschil tussen PVD en PAD?
Diff Artikel Midden voor Tafel
PVD versus PAD |
|
| PVD (perifere vasculaire ziekte) is een brede term die wordt gebruikt om de ziekten van de bloedvaten buiten de hersenen en het hart te beschrijven. | PAD is een subcategorie van PVD waarbij atherosclerotische plaques zich ophopen in de arteriële wanden, het lumen van de slagader afsluiten en leiden tot veranderingen in de normale bloedstroom. |
| Plaats | |
| PVD komt voor in zowel slagaders als aders. | PAD komt alleen voor in slagaders. |
Samenvatting - PVD versus PAD
Zowel PVD (perifere vaatziekte) als PAD ((perifere arteriële ziekte) treedt op als gevolg van een pathologische verandering van de vaatwand. PAD is een subcategorie van PVD. Het belangrijkste verschil tussen PVD en PAD is dat PVD voorkomt in zowel slagaders als aders, terwijl PAD, zoals de naam al aangeeft, komt alleen voor in slagaders.
Download de pdf-versie van PVD versus PAD
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citaten. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen PVD en PAD.
