HSV-1 versus HSV-2
De letters HSV1 en HSV2 duiden de herpes simplex-virussen van de herpesviridae-familie aan, die mensen infecteren. Als een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen, vereist HSV onze ijverige aandacht. Er zijn twee belangrijke HSV-virussen en beide zijn besmettelijk. Na de eerste uitbraak kunnen ze latent blijven, verborgen voor het immuunsysteem in de neuronale lichamen (neurotrope en neuro-invasieve virussen), en na enige tijd opnieuw geactiveerd worden. Deze virussen worden van persoon op persoon overgedragen door een besmet persoon; wie is de ziekte kwijt? De discussie zal gebaseerd zijn op de verspreidingsmethode, klinische presentaties van de ziekte, waarschijnlijke complicaties en behandeling.
Wat is HSV1?
HSV1 is het virus waarvan bekend is dat het koortsblaasjes veroorzaakt. De overdracht van het virus vindt dus plaats door de gescheurde vloeistof van een koortslip in de mond van een patiënt. Hoewel dit de meest voorkomende presentatie is, zijn er meldingen dat HSV1 ook genitale herpes veroorzaakt. Het klinische beeld omvat herpes gingivostomatitis, herpes labialis, herpes witgloei van de vingers, keratoconjunctivitis, enz. Een andere zeldzame maar ernstige aandoening is neonatale herpes simplex. Het hangt af van de mate van besmettelijkheid van de moeder op dat moment. Een reactivering van de ziekte kan optreden, met name in een tijd van verminderde immuniteit. Het beheer wordt gedaan door middel van antivirale medicatie (orale of lokale toepassing), maar het voorkomen en stoppen van de overdracht van de ziekte is veel gemakkelijker dan het omgaan met de ziekte. Dit kan gedaan worden,door de geïnfecteerde personen te behandelen en te vragen om niet in nauw contact met anderen te staan (vragen om niet te kussen).
Wat is HSV2?
HSV2 is het virus dat wordt geassocieerd met genitale herpes. De overdracht vindt dus meestal plaats bij seksueel contact of tijdens de bevalling van het kind. Genitale herpes presenteert zich met papels en met vloeistof gevulde blaasjes, die de virale deeltjes breken en afwerpen. Ze kunnen klagen over pijn, jeuk en verbranding van de getroffen gebieden. Ze presenteren zich met de andere manifestaties van herpetische whitlow, keratoconjunctivitis, neonatale herpes en meningo-encefalitis. Er zullen ook periodes van reactivering zijn als gevolg van dit virus, waardoor het neurologische systeem wordt aangetast, wat leidt tot zenuwverlamming, en er wordt ook vermoed dat het verband houdt met de ziekte van Alzheimer. Infectie met HSV 2 houdt verband met een grotere kans op het krijgen van hiv. Het beheer is opnieuw via orale en lokale antivirale medicijnen,maar preventie door het gebruik van condooms en een electieve keizersnede bij de bevalling van een kind van een moeder die is geïnfecteerd met herpes simplex.
Wat is het verschil tussen HSV-1 en HSV-2?
Het belangrijkste verschil tussen de twee virussen is de belangrijkste presentatie van de ziekte; de ene als een koortslip en de andere als genitale herpes. Dit heeft ook betrekking op de methode van virale overdracht, hoewel het oraal mucosaal contact is bij HSV 1, is het via seksueel contact bij HSV 2. Het is onwaarschijnlijk dat HSV 1 meningo-encefalitis veroorzaakt, terwijl HSV 2 dat wel zou doen. HSV 2 heeft een hogere neiging om hiv op te lopen, en het heeft ook een hogere mate van neonatale herpes simplex. Bij het observeren van de overeenkomsten zijn beide virale infecties die worden overgedragen door uitscheiding in vesiculaire vloeistof in contact met slijmvlies. Beide zijn aanwezig met whitlow, keratitis van het oog, enz. Beiden kunnen gereactiveerd worden en kunnen het neurologische systeem aantasten, ook worden beide op dezelfde manier behandeld. Aangezien HSV 1 ook genitale herpes kan veroorzaken, zou het gebruik van een condoom ook de overdracht van HSV1 voorkomen.
Samenvattend worden beide virussen in verband gebracht met een grotere zwakte van de ogen en de pasgeborene en zijn ze gemakkelijk te voorkomen ziekten door veilige seks.
