Vergelding versus wraak
Het verschil tussen vergelding en wraak is afhankelijk van wat wettelijk wordt geaccepteerd en wat niet. We zijn allemaal goed bekend met de term Revenge. Het is inderdaad een behoorlijk fenomeen geworden in de huidige samenleving. Vergelding is echter een beetje dubbelzinniger, en degenen onder ons die niet op juridisch gebied zijn, trekken een lege plek wanneer ze proberen het te definiëren. Wraak is, in eenvoudige bewoordingen, een vorm van terugverdientijd. Vergelding is in de wet ook een vorm van terugverdientijd. Wat is dan het verschil? Om het onderscheid tussen de twee termen volledig te begrijpen en te identificeren, moet u Retribution beschouwen als een straf die wettelijk verplicht is en Revenge als een persoonlijke straf die niet wettelijk is toegestaan.
Wat betekent vergelding?
De term vergelding wordt gedefinieerd als een straf die aan een persoon wordt opgelegd voor een verkeerde of criminele daad, en een dergelijke straf moet in verhouding staan tot de ernst van de misdaad of het onrecht dat is toegebracht. Een populair voorbeeld hiervan is wanneer een persoon ter dood wordt veroordeeld voor moord, vooral als de ernst van de moorddadige daad van buitengewoon ernstige aard is, waarbij sprake is van onmenselijke handelingen en handelingen die in strijd zijn met de waarden en normen van de samenleving. Retribution is dus een vorm van straf die wordt opgelegd door de staat of gerechtelijke autoriteit, waarbij de staat de dader "terugbetaalt" door hem / haar te onderwerpen aan een ervaring die evenredig is met de misdaad of het gepleegde onrecht. Het wordt ook wel vergeldende gerechtigheid of vergeldende straf genoemd. Op het eerste gezicht lijkt het misschien dat vergelding hetzelfde is als wraak in die zin dat het dient als een vorm van terugverdientijd of 'wraakactie'. Echter,Vergelding verschilt omdat het wettelijk verplicht is en wordt uitgevoerd met het doel gerechtigheid en gelijkheid te waarborgen. Verder probeert de wet het slachtoffer te compenseren voor het letsel of de fout.
De sleutel om vergelding van wraak te onderscheiden, is in gedachten te houden dat vergeldingsstraffen in verhouding moeten staan tot de misdaad en de ernst ervan. Verder moet het gelijkheidsbeginsel worden gehandhaafd. Daarom moet wat op de ene persoon van toepassing is, ook op de ander gelden zonder vooringenomenheid of politieke invloed, vooral als de omstandigheden van het misdrijf vergelijkbaar zijn. Het concept van vergelding is de ideale belichaming van de populaire uitdrukking "Laat de straf bij de misdaad passen". Vergelding is niet beperkt tot het bestraffen van gevangenisstraf of de doodstraf; het kan ook een economische component bevatten. Dus als een persoon is veroordeeld voor fraude of een witteboordencriminaliteit, kan de rechtbank die persoon bevelen een schadevergoeding te betalen aan het slachtoffer. Het kan zijn dat gevangenisstraf in een dergelijk gevalkan een onvoldoende straf zijn of misschien geen passende of passende straf in verhouding tot het geleden verlies of letsel. Vergelding heeft geen wraakzuchtig karakter. De wet beoogt alleen de dader te straffen voor de misdaad of het onrecht dat is gepleegd en daarna zijn / haar hervorming en rehabilitatie te verzekeren.
Wat betekent wraak?
Als je ooit films over bendes of maffia hebt gezien, zou je een levendig beeld hebben van de term Revenge. In feite definiëren sommige bronnen Wraak als een daad of instantie van vergelding om gelijk te krijgen en enige voldoening te verkrijgen. Deze voldoening houdt natuurlijk in dat je de persoon ziet lijden. Traditioneel wordt de term gedefinieerd als een schadelijke actie tegen een persoon of groep als reactie op een fout of klacht. Het wordt verder beschreven als een vorm van rechtvaardigheid. Dit komt omdat wraak persoonlijk is en het gaat om een individu of een groep individuen die hun eigen gerechtigheid eisen of liever, de wet in eigen hand nemen. In plaats van gerechtigheid te zoeken met legale middelen, nemen mensen hun toevlucht tot Wraak, omdat het vaak een sneller, bevredigender en aantrekkelijker alternatief is. Het beroep ligt in het feit dat de persoon elke vorm van lijden of schade kan toebrengen die hij wenst om het onrecht of de schade die hij heeft geleden te compenseren. Kortom, Revenge is vergelijkbaar met het beroemde idioom "rechter, jury en beul", in die zin dat mensen de misdaad proberen of zichzelf onrecht aandoen.
In tegenstelling tot Retribution corrigeert Revenge echter niet wezenlijk het onrecht of de geleden schade. Het is slechts een middel om een onmiddellijke emotie te bevredigen. Bovendien volgt Revenge geen wettelijke procedures of vastgestelde regels. Het woordenboek vat de essentie van Revenge samen door het te definiëren als de actie van iemand pijn doen of schaden in ruil voor een fout of letsel, voortgestuwd door een verlangen dat lijkt op een wrok en wraakzuchtige geest. Het uiteindelijke doel van Revenge is wraak, de noodzaak om terug te betalen.
Wat is het verschil tussen Retribution en Revenge?
Daarom is het verschil tussen Revenge en Retribution vrij eenvoudig te begrijpen.
• Om te beginnen is vergelding een vorm van straf die bij wet wordt opgelegd en wettelijk is toegestaan.
• Wraak daarentegen is een vorm van persoonlijke bestraffing die niet door de wet wordt gesanctioneerd.
• Het uiteindelijke doel van Retribution is om de dader of dader te straffen en ervoor te zorgen dat gerechtigheid wordt gediend aan het slachtoffer en het publiek als geheel.
• Wraak is echter een vorm van terugverdientijd, om ervoor te zorgen dat persoonlijke gerechtigheid wordt gediend. Het doel van Revenge is dus wraak of wraak nemen.
• Vergelding wordt alleen toegepast voor misdaden en onrecht die in de wet worden erkend. Het is niet persoonlijk en wordt niet gevoed door de wens om voortdurend het lijden van de boosdoener te zoeken. In plaats daarvan legt het een straf op die in verhouding staat tot de ernst van de misdaad of het onrecht. Bovendien wordt het beheerst door procedurele regels en gedragscodes.
• Daarentegen kan wraak worden gepleegd voor verschillende vormen van onrecht, verwondingen, lijden en elke andere handeling die als schadelijk of kwetsend wordt beschouwd. Er is geen limiet aan het soort straf dat wordt opgelegd en de ernst van een dergelijke straf. Zoals eerder vermeld, is Revenge persoonlijk en wordt het gedreven door een sterk emotioneel verlangen om het lijden te zien van de persoon die de fout of het letsel heeft begaan.
