Belangrijkste verschil - Ziekte van Lyme versus Lupus
Lupus en de ziekte van Lyme zijn twee ziekten die veel voorkomende symptomen hebben. Hoewel het voor een arts gemakkelijk is om het verschil tussen de ziekte van Lyme en lupus te identificeren met een goede geschiedenis en een paar standaardonderzoeken, kan de gelijkenis in de manier van presenteren voor het gewone publiek verwarring veroorzaken. Lupus is in feite een auto-immuunziekte met systemische manifestaties; daarom heeft het een endogene oorsprong. Maar de ziekte van Lyme is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door een ziekteverwekker die via tekenbeten ons lichaam binnendringt. Dienovereenkomstig is de ziekte van Lyme een exogene ziekte die wordt veroorzaakt door een extern agens. Dit is het belangrijkste verschil tussen de ziekte van Lyme en lupus.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is de ziekte van Lyme
3. Wat is Lupus
4. Overeenkomsten tussen de ziekte van Lyme en Lupus
5. Vergelijking zij aan zij - Ziekte van Lyme versus Lupus in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is de ziekte van Lyme?
In een overgrote meerderheid van de gevallen wordt de ziekte van Lyme veroorzaakt door een spirocheet genaamd Borrelia burgdoferi die het menselijk lichaam binnendringt door de beten van luizen of teken. De andere minder vaak voorkomende verwekkers zijn B.afzelli en B.garinii.
Het infectiereservoir is ixodide (harde teek) die zich voedt met veel grote zoogdieren. Vogels zijn ook verantwoordelijk voor de verspreiding van deze parasitaire teken in een ecosysteem. Zoals eerder vermeld, komen spirocheten in de bloedbaan van een mens terecht na een beet van teken waarvan de volwassen, larvale en nimfenstadia de infectie kunnen voortplanten.
De meeste patiënten die aan de ziekte van Lyme lijden, hebben de neiging om Ehrlichiose als co-infectie te krijgen.
Klinische kenmerken
De ziekteprogressie vindt plaats in drie fasen en de klinische kenmerken variëren afhankelijk van het stadium.
Vroeg gelokaliseerd stadium
Het meest unieke kenmerk dat deze beginfase definieert, is het verschijnen van een huidreactie rond de plaats van de tekenbeet die Erythema migrans wordt genoemd. Een maculaire of papulaire uitslag kan ongeveer 2-30 dagen na de tekenbeet optreden. De uitslag ontstaat meestal in het gebied naast de tekenbeet en verspreidt zich vervolgens perifeer. Deze huidlaesies hebben een karakteristiek schot in de roos met een centrale open plek. Deze kenmerken zijn echter niet pathognomonisch voor de ziekte van Lyme. Het is mogelijk om in deze fase lichte algemene symptomen te hebben, zoals koorts, lymfadenopathie en vermoeidheid.
Figuur 01: Ziekte van Lyme
Vroeg verspreide ziekte
De verspreiding van infectie vanaf de oorspronkelijke plaats gebeurt via bloed en lymfe. Als het lichaam hierop begint te reageren, kan de patiënt klagen over milde artralgie en malaise. In sommige gevallen is de ontwikkeling van gemetastaseerd erythema migrans te zien. Neurologische betrokkenheid wordt gewoonlijk enkele maanden na de eerste infectie duidelijk en wordt bevestigd door het optreden van lymfatische meningitis, craniale zenuwverlamming en perifere neuropathie. De incidentie van met de ziekte van Lyme samenhangende carditis en radiculopathie varieert afhankelijk van bepaalde epidemiologische factoren.
Late ziekte
Artritis die de grote gewrichten aantast, polyneuritis en encefalopathie zijn de klinische kenmerken die vaak worden gezien in het late stadium van de ziekte. Neuropsychiatrische problemen kunnen ontstaan als gevolg van de betrokkenheid van hersenparenchym. Acrodermatitis chronica atrophicans is een zeldzame complicatie van de gevorderde ziekte van Lyme.
Diagnose
In de beginfase van de ziekte kan de diagnose worden gesteld op basis van de klinische kenmerken en de geschiedenis. Het kweken van de organismen uit de biopsiemonsters is meestal niet betrouwbaar en tijdrovend (omdat het proces minstens zes weken duurt voordat bevredigende resultaten worden verkregen).
Antilichaamdetectie is niet nuttig bij het begin van de ziekte, maar geeft uiterst nauwkeurige resultaten tijdens de vroege verspreide en late stadia.
De toegenomen beschikbaarheid van geavanceerde technieken zoals PCR heeft het proces van diagnose en behandeling van de ziekte van Lyme versneld, waardoor levensbedreigende complicaties tot een minimum zijn beperkt.
Beheer
- De meest recente richtlijnen adviseren om de asymptomatische patiënten met positieve antilichaamtestresultaten niet te behandelen.
- Standaardtherapie bestaat uit een 14-daagse kuur met doxycycline (200 mg per dag) of amoxicilline (500 mg 3 maal daags). Maar in het geval van de uitgezaaide ziekte met artritis, moet de therapie worden verlengd tot 28 dagen.
- Elke neuronale betrokkenheid moet worden beheerd door parenterale toediening van bèta-lactamen gedurende 3-4 weken.
Preventie
- Gebruik van beschermende kleding
- Insectenwerende middelen
- De kans op infectie in de eerste uren van de tekenbeet is aanzienlijk laag. Daarom vermindert het verwijderen van de teek onmiddellijk de kans op een gevorderde ziekte.
Wat is lupus?
Lupus is een auto-immuunziekte met systemische effecten. Het wordt ook wel de ziekte met duizend gezichten genoemd vanwege de verscheidenheid aan manieren waarop het kan voorkomen.
Er zijn vier belangrijke klinische varianten van lupus erythematosus beschreven.
- Systemische lupus erythematosus
- Discoïde (neonatale) lupus erythematosus
- Subacute huid
- Systemisch
Systemische Lupus Erythematosus (SLE)
Dit is de meest voorkomende klinische variant van lupus. Er moet aan ten minste vier van de volgende criteria worden voldaan om een diagnose van SLE te stellen
- Malar uitslag
- Lichtgevoeligheid
- Discoïde plaques
- Artritis
- Orale zweren
- Renale veranderingen
- Serositis
- Neurologische betrokkenheid
- Hematologische veranderingen
- Immunologische veranderingen
- Anti-nucleaire antilichamen
De incidentie van SLE bij vrouwen is veel hoger dan bij mannen. De aanwezigheid van malar uitslag is het unieke kenmerk dat een arts ertoe aanzet om SLE te vermoeden. Hoewel niet verplicht, kunnen SLE-patiënten ook vasculitis hebben. Met lupus samenhangende koorts en artritis zijn de andere vaak voorkomende klinische kenmerken.
Discoïde Lupus Erythematosus
De aanwezigheid van antinucleaire antilichamen is bij deze aandoening zeer zeldzaam. De patiënt beschrijft meestal een nootmuskaatrasp-achtig gevoel als gevolg van hyperkeratose en atrofie van de haarzakjes. Deze huidveranderingen zijn het gevolg van de inflammatoire laesies die worden veroorzaakt door blootstelling aan zonlicht. Daarom zullen deze huidveranderingen tijdens de zomer voorspelbaar verergeren.
Figuur 02: Lupus
Diagnose van SLE
Wanneer de bovengenoemde klinische criteria ertoe leiden dat de clinici lupus vermoeden, worden de volgende tests en onderzoeken uitgevoerd om de diagnose te bevestigen.
- Serumcreatinine en urineonderzoek om de nierfuncties te beoordelen
- CBC-differentieel
- ESR of CRP
- Leverfunctietest
- Autoantilichaamtests
- Gezamenlijke radiografie
- Echocardiogram
- Radiografie van de borst
- Arthrocentesis
- Nierbiopsie
Behandeling
De volgende medicijnen worden gebruikt bij de behandeling van SLE
- Antimalariamiddelen
- Ontstekingsremmende corticosteroïden die worden gebruikt om de onderliggende ontsteking onder controle te houden. Continue follow-up is noodzakelijk om de complicaties die gepaard gaan met langdurig gebruik van corticosteroïden te voorkomen.
- NSAID's
- Ziektemodificerende anti-reumatische geneesmiddelen
Wat zijn de overeenkomsten tussen de ziekte van Lyme en Lupus
- De ziekte van Lyme en lupus hebben veel gemeenschappelijke klinische kenmerken gemeen, zoals artritis, koorts en hoofdpijn.
- De betrokkenheid van het CZS wordt in beide omstandigheden gezien.
Wat is het verschil tussen de ziekte van Lyme en Lupus?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Ziekte van Lyme versus Lupus |
|
| De ziekte van Lyme is een auto-immuunziekte. | Lupus is een infectieziekte. |
| Artritis | |
| Met de ziekte van Lyme samenhangende artritis treft voornamelijk de grote gewrichten. | Met lupus geassocieerde artritis tast de kleine gewrichten aan. |
| Koorts | |
| Koorts treedt meestal op in het vroege stadium van de ziekte. | Koorts komt zonder onderscheid voor in alle stadia van ziekteprogressie. |
| Malar uitslag | |
| Malar-uitslag wordt niet gezien. In plaats daarvan is erythema migrans aanwezig als het kenmerkende kenmerk. | Malar-uitslag wordt gezien als het unieke klinische kenmerk. |
Samenvatting - Ziekte van Lyme versus Lupus
De ziekte van Lupus en Lyme hebben unieke dermatologische manifestaties die helpen om ze van elkaar te onderscheiden. De oorsprong van de twee aandoeningen is het belangrijkste verschil tussen de ziekte van Lyme en lupus. Lupus is een auto-immuunziekte die ontstaat als gevolg van de productie van auto-antilichamen. Maar de ziekte van Lyme is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door Borrelia burgdoferi.
Download de pdf-versie van de ziekte van Lyme versus Lupus
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen de ziekte van Lyme en Lupus
