Belangrijkste verschil - Overgevoeligheid versus auto-immuniteit
Auto-immuniteit is een adaptieve immuunrespons die is opgezet tegen zelfantigenen. In eenvoudige bewoordingen, wanneer uw lichaam tegen zijn eigen cellen en weefsels handelt, wordt dit een auto-immuunreactie genoemd. Een overdreven en ongepaste immuunrespons op een antigene stimulus wordt gedefinieerd als een overgevoeligheidsreactie. In tegenstelling tot auto-immuunreacties die alleen worden veroorzaakt door de endogene antigenen, worden overgevoeligheidsreacties veroorzaakt door zowel endogene als exogene antigenen. Dit is het belangrijkste verschil tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is overgevoeligheid
3. Wat is auto-immuniteit
4. Overeenkomsten tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit
5. Vergelijking zij aan zij - Overgevoeligheid versus auto-immuniteit in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is overgevoeligheid?
Een overdreven en ongepaste immuunrespons op een antigene stimulus wordt gedefinieerd als een overgevoeligheidsreactie. De eerste blootstelling aan een bepaald antigeen activeert het immuunsysteem en als resultaat worden antilichamen geproduceerd. Dit heet sensibilisatie. Daaropvolgende blootstellingen aan hetzelfde antigeen geven aanleiding tot overgevoeligheid.
Enkele belangrijke feiten met betrekking tot de overgevoeligheidsreacties worden hieronder gegeven
- Ze kunnen worden opgewekt door zowel exogene als endogene agentia.
- Ze zijn het resultaat van een onbalans tussen de effectormechanismen en de tegenmaatregelen die er zijn om elke ongepaste uitvoering van een immuunrespons te beheersen.
- De aanwezigheid van een genetische gevoeligheid verhoogt de kans op overgevoeligheidsreacties.
- De manier waarop overgevoeligheidsreacties ons lichaam schaden, is vergelijkbaar met de manier waarop de ziekteverwekkers worden vernietigd door immuunreacties.
Figuur 01: Allergie
Volgens de Coombs- en Gell-classificatie zijn er vier hoofdtypen overgevoeligheidsreacties.
Type I - Onmiddellijk type / anafylactisch
Mechanisme
Vasodilatatie, oedeem en samentrekking van gladde spieren zijn de pathologische veranderingen die plaatsvinden tijdens de onmiddellijke fase van de reactie. Een late respons wordt gekenmerkt door ontsteking en uitgebreide weefselschade. Allergieën en bronchiale astma zijn te wijten aan dit soort type I overgevoeligheidsreacties.
Type II - Antilichaamgemedieerde overgevoeligheidsreacties
Antilichamen kunnen worden beschouwd als immunologische middelen die antigenen via verschillende mechanismen desintegreren. Daarbij kunnen ze de normale lichaamsweefsels en -structuren beschadigen, ook door ontstekingen op te wekken en de normale metabolische processen te verstoren.
Mechanisme
Type II-overgevoeligheidsreacties veroorzaken op drie manieren weefselschade.
Opsonisatie en fagocytose
De cellen die worden geopsoniseerd door IgG-antilichamen worden overspoeld en vernietigd door fagocytose, af en toe met de bijdrage van het complementsysteem.
Ontsteking
De afzetting van antilichamen in het basaalmembraan of de extracellulaire matrix veroorzaakt ontsteking.
Cellulaire disfunctie
Zonder enige structurele schade te veroorzaken, worden weefsels vernietigd door de vitale processen die ze in leven houden te onderbreken.
Good pasture-syndroom, myasthenia gravis en pemphigus vulgaris zijn enkele voorbeelden van de ziekten die worden veroorzaakt door type II-overgevoeligheidsreacties.
Type III - Immuuncomplex-gemedieerde overgevoeligheidsreacties
Bij overgevoeligheidsreacties van type III wordt de weefselschade veroorzaakt door antigeen-antilichaamcomplexen. Deze immuuncomplexen worden op verschillende plaatsen afgezet en veroorzaken immuunreacties die weefselschade veroorzaken.
Mechanisme
Vorming van het immuuncomplex
⇓
Afzetting van immuuncomplex
⇓
Ontsteking en weefselschade
SLE, post-streptokokken glomerulonefritis en polyartritis nodosa zijn enkele van de ziekten die worden veroorzaakt door type III overgevoeligheidsreacties.
Morfologische kenmerken
Acute vasculitis is het kenmerkende kenmerk van een immuuncomplexletsel en gaat gepaard met neutrofiele infiltratie en fibrinoïde necrose van de vaatwand.
Type IV-T-celgemedieerde overgevoeligheidsreacties
De weefselschade bij deze reacties is te wijten aan de ontstekingsreactie die wordt uitgelokt door de CD4 + -cellen en de cytotoxische werking van de CD 8 + -cellen.
Ziekten zoals psoriasis, multiple sclerose en inflammatoire darmaandoeningen worden veroorzaakt door type IV overgevoeligheidsreacties.
Wat is auto-immuniteit?
Auto-immuniteit is een adaptieve immuunrespons die is opgezet tegen zelfantigenen. Net als bij een normale immuunrespons wekt de antigeenpresentatie een snelle proliferatie van T- en B-cellen op die verantwoordelijk zijn voor de activering van effectormechanismen. Terwijl de normale immuunresponsen exogene antigenen uit het lichaam proberen te elimineren, zijn auto-immuunresponsen gericht op het elimineren van een specifieke verscheidenheid aan endogene antigenen uit onze biologische systemen.
Enkele veel voorkomende auto-immuunziekten en de auto-antigenen die deze veroorzaken worden hieronder opgesomd.
- Reumatoïde artritis - synoviale eiwitten
- SLE - nucleïnezuur
- Auto-immuun hemolytische anemie - Rhesus-eiwit
- Myasthenia gravis - choline-esterase
Er zijn twee hoofdcategorieën auto-immuunziekten
Orgaanspecifieke auto-immuunziekten
Diabetes mellitus type I, de ziekte van Graves, multiple sclerose, Good pasture-syndroom
Systeemspecifieke auto-immuunziekten
SLE, sclerodermie, reumatoïde artritis
Figuur 02: Reumatoïde artritis
Zoals eerder vermeld, wordt een auto-immuunrespons opgezet tegen zelfantigenen. Maar het is onmogelijk om deze intrinsieke moleculen met antigene eigenschappen volledig uit ons lichaam te verwijderen. Daarom veroorzaken auto-immuunziekten chronische weefselschade vanwege de herhaalde pogingen om de zelfantigenen kwijt te raken.
Waarom zijn er maar enkele getroffen?
Tijdens de ontwikkeling van T-cellen worden ze tolerant gemaakt voor zelfantigenen. Bij sommige mensen gaat deze tolerantie echter verloren of wordt verstoord vanwege genetische en omgevingsfactoren. Dit geeft aanleiding tot auto-immuniteit.
Gewoonlijk zijn er verschillende afweermechanismen die de apoptose van de zelfreactieve T-cellen bevorderen. Ondanks deze tegenmaatregelen kunnen sommige zelfreactieve cellen in ons lichaam achterblijven. Bij een genetisch vatbaar individu worden deze cellen geactiveerd, wat resulteert in een auto-immuunziekte onder de juiste omgevingsomstandigheden.
Wat is de overeenkomst tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit?
Zowel auto-immuniteit als overgevoeligheid zijn defecte immuunresponsen
Wat is het verschil tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Overgevoeligheid versus auto-immuniteit |
|
| Een overdreven en ongepaste immuunrespons op een antigene stimulus wordt gedefinieerd als een overgevoeligheidsreactie. | Auto-immuniteit is een adaptieve immuunrespons die is opgezet tegen zelfantigenen. |
| Antigenen | |
| Dit wordt veroorzaakt door zowel endogene als exogene antigenen. | Dit wordt alleen veroorzaakt door endogene antigenen. |
| Dit kan zowel acute als chronische manifestaties hebben. | Dit heeft alleen chronische manifestaties. |
Samenvatting - Overgevoeligheid versus auto-immuniteit
Auto-immuniteit is een adaptieve immuunrespons die is opgezet tegen zelfantigenen. Overgevoeligheid is een overdreven en ongepaste immuunrespons op een antigene stimulus. Het belangrijkste verschil tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit is dat overgevoeligheid kan worden opgewekt door zowel exogene als endogene antigenen, terwijl auto-immuniteit alleen wordt opgewekt door de endogene antigenen.
Download de pdf-versie van overgevoeligheid versus auto-immuniteit
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citaten. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen overgevoeligheid en auto-immuniteit
