Verschil Tussen Auto-immuunziekte En Immuundeficiëntie

2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:40

Belangrijkste verschil - Auto-immuunziekte versus immuundeficiëntie

Laten we eerst kort bekijken wat het immuunsysteem is, voordat we kijken naar het verschil tussen auto-immuunziekte en immuundeficiëntie. Het immuunsysteem is het afweersysteem van het lichaam dat helpt om eigen weefsels te beschermen tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Auto-immuunziekten worden veroorzaakt door een overactief immuunsysteem, wat leidt tot schade aan eigen weefsels en organen bij afwezigheid van een schadelijke stimulus. Immuundeficiëntie is een ziekte waarbij het immuunsysteem niet in staat is een immuunrespons op te wekken tegen vreemd materiaal, organismen vanwege een enkele of meerdere defecten in het immuunsysteem. Dit is het belangrijkste verschil tussen auto-immuunziekte en immuundeficiëntie.

Wat is auto-immuunziekte?

Auto-immuunziekten worden veroorzaakt door een onjuiste activering van het immuunsysteem, waardoor de eigen weefsels worden beschadigd. Het immuunsysteem ontwikkelt antilichamen of celgemedieerde immuniteit tegen onze eigen weefsels bij afwezigheid van een schadelijke stimulus. Dit leidt tot beschadiging van zelfweefsels waardoor vitale orgaanstoringen ontstaan. Hoewel de etiologie niet duidelijk is, is bekend dat genetische gevoeligheid en omgevingsfactoren zoals ultraviolette straling en geneesmiddelen (bijv. Hydralazine) auto-immuniteit induceren. Deze ziekten kunnen systemisch of lokaal voorkomen. Systemische lupus erythemateuze (SLE), systemische sclerose (SS) en reumatoïde artritis ziekten zijn enkele voorbeelden van systemische ziekten waarbij meerdere organen worden aangetast. Voorbeelden van lokale ziekten waarbij slechts één orgaan wordt aangetast, zijn de ziekte van Grave, Myasthenia gravis, enz.specifieke antilichamen tegen verschillende cel- of nucleaire receptoren kunnen in het serum van de patiënt worden gedetecteerd, die nuttig zijn als biomarkers bij de diagnose. Auto-immuunziekten worden behandeld met immuunonderdrukkende middelen zoals steroïden, methotrexaat en azathioprine. Deze aandoeningen komen vaker voor bij vrouwen van middelbare leeftijd, maar niet noodzakelijk. De auto-immuunziekte heeft meestal een remitterend en recidiverend verloop. De prognose varieert afhankelijk van de omvang van de aangetaste organen. De prognose varieert afhankelijk van de omvang van de aangetaste organen. De prognose varieert afhankelijk van de omvang van de aangetaste organen.

Systemische Lupus Erythematous is een voorbeeld van een auto-immuunziekte

Wat is een immuundeficiëntie?

Immuundeficiëntie is het ontbreken van enkele of meerdere componenten van het immuunsysteem. Daarom zijn deze patiënten niet in staat om een effectieve immuunrespons op te bouwen tegen bepaalde pathogenen, afhankelijk van de ontbrekende component. Deze defecten kunnen bijvoorbeeld zijn in cellulaire immuniteit, humorale immuniteit of in het complementsysteem. Immuundeficiëntie kan erfelijke of verworven immuniteit zijn. Dit kan het gevolg zijn van een ziekte, zoals diabetes, hiv of medicijnen zoals immuunonderdrukkende middelen. Deze patiënten lijden doorgaans aan terugkerende of atypische infecties. De diagnose is gebaseerd op de detectie van de ontbrekende component van het immuunsysteem door laboratoriumtesten. De behandeling vindt voornamelijk plaats door het voorkomen van infecties door immunisatie, profylactische antibiotica en in bepaalde gevallen door vervanging van het ontbrekende onderdeel van het immuunsysteem. Deze patiënten zullen een levensstijl van slechte kwaliteit hebben als gevolg van terugkerende infecties. Een permanente genezing is meestal niet mogelijk, en sommige gevallen kunnen worden behandeld met stamceltransplantatie. Deze patiënten hebben levenslange follow-up en zorg nodig.

Verworven immuundeficiëntiesyndroom

Wat is het verschil tussen auto-immuunziekte en immuundeficiëntie?

Definities van auto-immuunziekte en immuundeficiëntie:

Auto-immuunziekte: Auto-immuniteit wordt veroorzaakt door een overactief immuunsysteem bij afwezigheid van een ziekteverwekker.

Immuundeficiëntie: Immuundeficiëntie wordt veroorzaakt door een onvoldoende immuunrespons in de aanwezigheid van een pathogeen of opportunistisch organisme.

Kenmerken van auto-immuunziekten en immuundeficiëntie:

Leeftijd

Auto-immuunziekte: Auto-immuunziekte komt veel voor bij mensen van middelbare leeftijd.

Immuundeficiëntie: bij immuundeficiëntie varieert de leeftijdsverdeling afhankelijk van de onderliggende oorzaak.

Seks

Auto-immuunziekte: Auto-immuunziekte komt veel voor bij vrouwen.

Immuundeficiëntie: geen specifieke geslachtsverdeling voor immuundeficiëntie.

Cursus

Auto-immuunziekte: Auto-immuunziekte heeft een remitterend en recidiverend beloop.

Immuundeficiëntie: Immuundeficiëntie is statisch en kan in de loop van de tijd ernstiger worden.

Etiologie

Auto-immuunziekte: Auto-immuunziekte is multifactorieel

Immuundeficiëntie: Immuundeficiëntie wordt veroorzaakt door een specifiek genetisch defect of een omgevingsoorzaak die leidt tot onderdrukking van enkele of meerdere componenten van het immuunsysteem.

Diagnose

Auto-immuunziekte: Immuunbiomarkers zijn nuttig bij de diagnose met de typische associaties van symptomen en tekenen voor auto-immuunziekten.

Immuundeficiëntie: Immuundeficiëntie wordt gediagnosticeerd door het ontbrekende onderdeel van het immuunsysteem te detecteren door middel van specifieke laboratoriumtesten.

Behandeling

Auto-immuunziekte: Auto-immuunziekte wordt behandeld met immuunonderdrukkende middelen.

Immuundeficiëntie: Immuundeficiëntie wordt behandeld door de ontbrekende component te vervangen door transfusies, infectiepreventie door immunisatie en profylaxe of in geselecteerde gevallen met stamceltransplantatie.

Hoffelijkheid afbeelding: "Symptomen van SLEH" äggström, Mikael. "Medische galerij van Mikael Häggström 2014". Wikiversity Journal of Medicine 1 (2). (CC0) via Commons "Symptoms of AIDS" door Häggström, Mikael. "Medische galerij van Mikael Häggström 2014". Wikiversity Journal of Medicine 1 (2). (CC0) via Commons