Oudengels versus Middelengels versus modern Engels
Oudengels, Middelengels en Modern Engels zijn de classificatie van de Engelse taal, en ze vertonen enkele verschillen tussen beide. Engels wordt na Mandarijn Chinees en Spaans de derde meest gesproken moedertaal ter wereld genoemd. Er is één belangrijk feit dat velen van ons bekend zouden zijn. Dit feit is dat Engels de officiële taal is geworden van zoveel andere landen waar het niet als de moedertaal wordt beschouwd. Dit is de populariteit van deze taal die hem onderscheidt van vele andere talen die over de hele wereld worden gesproken. Naast dit alles wordt Engels ook wel een mondiale taal genoemd die in alle sekten van het leven wordt gebruikt. Maar hiermee komt nog een ander interessant feit dat modern Engels, dat in deze moderne tijd gesproken wordt,neigt totaal anders te zijn dan wat vroeger werd gesproken. Nu kunnen de moderne sprekers van deze taal de oudere versie van deze taal niet herkennen. Dit komt door het feit dat deze taal een geschiedenis heeft van ongeveer 1700 jaar, waar hij kan worden ingedeeld in drie categorieën: het Oudengels, het Middelengels en het Moderne Engels.
De Engelse taal is opgesplitst in drie belangrijkste perioden, variërend van Oudengels tot Middelengels en tot slot het Moderne Engels. Engels begon zijn reis toen het voor het eerst naar Groot-Brittannië werd gebracht door de Germaanse indringers. Deze drie perioden van Engelse taal kunnen als volgt in de jaren worden ingedeeld.
Oudengels (450 na Christus - 1100 na Christus / midden 5e eeuw tot midden 11e eeuw)
Middelengels (1100 AD-1500 AD / eind 11e eeuw tot eind 15e eeuw)
Modern Engels (van 1500 na Christus tot heden / eind 15e eeuw tot heden)
Meer over Oudengels
De oorsprong van de Engelse taal ligt in de West-Germaanse talen die naar Groot-Brittannië werden gebracht toen de Germanen dit grote continent binnenvielen. Die taal was een verzameling van verschillende dialecten omdat er toen drie belangrijke stammen waren die Groot-Brittannië binnenvielen. Anglo's, Saksen en Juten waren deze stammen en de taaldialecten die door deze werden gesproken, werden de dialecten van de oorspronkelijke Engelse taal.
Meer over Middelengels
In de elfde eeuw waren er verschillende Normandische veroveringen in de regio van Groot-Brittannië, en dit bracht een enorm verschil in de ontwikkeling van de Engelse taal met zich mee. De hertog van Normandië, William, de veroveraar, veroverde Groot-Brittannië in 1066 en met deze verovering werden veel nieuwere indrukken in de Engelse taal vastgelegd. De belangrijkste en belangrijkste was de indruk van de Franse taal die vermengd raakte met de Engelse taal die op dat moment werd gesproken. Dit is de reden waarom het moderne Engels van vandaag zijn wortels heeft in de Franse taal.
Meer over Modern Engels
Vanaf de vijftiende eeuw heeft de Engelse taal een grote verschuiving ondergaan. Deze flux kan worden gezien in de context van de uitspraak van klinkers. De uitspraak van de klinker werd korter en nam daardoor de vorm aan die nu in de meeste landen van deze moderne tijd heerst. Met die klinkerverschuiving begon de klassieke renaissanceperiode, de romantische beweging, en na die periode kwam de industriële revolutie in Groot-Brittannië die meer toevoegde aan de uiteindelijke evolutie van de Engelse taal. De veranderingen die na de industriële revolutie in de Engelse taal kwamen, gaven het de naam van de laatmoderne Engelse taal, die doorgaans een meer gevarieerde woordenschat heeft in vergelijking met de vroege versie van modern Engels.
Vandaar dat tijdens deze reis Engels is geworden wat in de meeste landen over de hele wereld als moedertaal en officiële taal wordt gesproken. In het Angelsaksisch hadden woorden de neiging om verbuigingsuitgangen te hebben die hun persona in de zin verbeeldden. De woordvolgorde in de Angelsaksische zin was niet zo essentieel om vast te stellen wat de zin inhield als nu. In het Middelengels werden verschillende van deze uitgangen weggelaten, en de rol die een woord in de zin vertegenwoordigde, werd bepaald door de woordvolgorde, zoals het tegenwoordig is. Er zijn natuurlijk verschillen, maar als geheel is een Middelengels zinsbouw vergelijkbaar met een moderne Engelse zin. Oudengels had ook grammaticale factoren die andere twee zijn vergeten.
Wat is het verschil tussen Oudengels en Middelengels en Modern Engels?
Tijd:
Oud Engels: Oud Engels was van 450 na Christus tot 1100 na Christus of, met andere woorden, van midden 5e eeuw tot midden 11e eeuw.
Middelengels: Middelengels was van 1100 na Christus tot 1500 na Christus of, met andere woorden, van eind 11e eeuw tot eind 15e eeuw.
Modern Engels: Modern Engels was van 1500 na Christus tot heden, of van eind 15e eeuw tot heden.
Invloed:
Oudengels: Oudengels had Latijnse invloed.
Middelengels: Middelengels had Franse invloed.
Modern Engels: Modern Engels is ontwikkeld als een eigen taal als een ontwikkelde versie van de taal.
Zinsopbouw:
Oudengels: de woordvolgorde en de zinsbouw waren vrij vrij.
Middelengels: Middelengels heeft dezelfde zinsstructuur als het Moderne Engels (Subject-verb-object).
Modern Engels: Modern Engels volgt de zinsstructuur subject-werkwoord-object.
Voornaamwoorden:
Oudengels: Oudengels vertoont verschillende voornaamwoorden voor hetzelfde voornaamwoord in dezelfde naamval voor de voornaamwoorden van de eerste en tweede persoon. Bijvoorbeeld þē, þeċ for You in het accusatief.
Middelengels: Middelengels vertoont een verscheidenheid aan voornaamwoorden voor hetzelfde voornaamwoord in dezelfde zaak. Bijvoorbeeld, hir, huren, heore, haar, hier voor haar in het genitief geval.
Modern Engels: Modern Engels vertoont meestal één voornaamwoord voor elk geval van het voornaamwoord. Bijvoorbeeld zijn voor genitief.
Uitspraak:
Oudengels: Oudengels had enkele stille letters. In seċean zul je bijvoorbeeld c niet uitspreken. Dat betekent dat het woord wordt uitgesproken als 'zoeken'.
Middelengels: Alle geschreven letters werden uitgesproken in Middelengels.
Modern Engels: Sommige letters worden niet uitgesproken in Modern Engels. K in ridder is bijvoorbeeld stil.
Afbeeldingen beleefdheid:
