Tariefbarrières versus niet-tariefbarrières
Alle landen zijn voor sommige producten en diensten afhankelijk van andere landen, aangezien geen enkel land ooit in alle opzichten zelfredzaam kan zijn. Er zijn landen met een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen zoals mineralen en olie, maar beschikken niet over technologie om deze tot eindproducten te verwerken. Dan zijn er landen die kampen met een tekort aan menskracht en diensten. Al deze tekortkomingen kunnen worden verholpen door internationale handel. Hoewel het gemakkelijk lijkt, treft het in werkelijkheid importeren van goederen uit het buitenland tegen lage prijzen de binnenlandse producenten slecht. Als zodanig heffen landen belastingen op goederen die uit het buitenland komen om hun kosten vergelijkbaar te maken met binnenlandse goederen. Dit worden tariefbarrières genoemd. Dan zijn er ook non-tarifaire belemmeringen die als belemmering dienen voor de vrije internationale handel. In dit artikel wordt geprobeerd de verschillen tussen tarief- en niet-tarifaire belemmeringen te achterhalen.
Tariefbarrières
Tarieven zijn belastingen die niet alleen worden ingevoerd om jonge industrieën thuis te beschermen, maar ook om werkloosheid te voorkomen als gevolg van de sluiting van binnenlandse industrieën. Dit leidt tot onrust onder de massa en tot een ongelukkig electoraat, wat voor geen enkele regering gunstig is. Ten tweede vormen tarieven een bron van inkomsten voor de overheid, hoewel consumenten het recht wordt ontzegd om van goederen tegen een lagere prijs te genieten. Er zijn specifieke tarieven die een eenmalige belasting op goederen zijn. Dit is anders voor goederen in verschillende categorieën. Er zijn Ad Valorem-tarieven die een truc zijn om geïmporteerde goederen duurder te houden. Dit wordt gedaan om binnenlandse producenten van vergelijkbare producten te beschermen.
Niet-tarifaire belemmeringen
Het plaatsen van tariefbarrières is niet voldoende om binnenlandse industrieën te beschermen, landen nemen hun toevlucht tot niet-tarifaire belemmeringen die verhinderen dat buitenlandse goederen het land binnenkomen. Een van deze non-tarifaire belemmeringen is het creëren van licenties. Bedrijven krijgen vergunningen zodat ze goederen en diensten kunnen importeren. Maar er worden genoeg beperkingen opgelegd aan nieuwkomers, zodat er minder concurrentie is en maar heel weinig bedrijven daadwerkelijk goederen in bepaalde categorieën kunnen invoeren. Dit houdt de hoeveelheid geïmporteerde goederen onder controle en beschermt zo de binnenlandse producenten.
Importquota is een andere truc die door landen wordt gebruikt om de toegang van buitenlandse goederen in bepaalde categorieën te belemmeren. Hierdoor kan een overheid een limiet stellen aan de hoeveelheid goederen die in een bepaalde categorie wordt geïmporteerd. Zodra deze limiet is overschreden, kan geen enkele importeur meer hoeveelheden van de goederen importeren.
Non-tarifaire belemmeringen zijn soms vergeldingsmaatregelen van aard, bijvoorbeeld wanneer een land antagonistisch is ten opzichte van een bepaald land en niet wil toestaan dat goederen uit dat land worden geïmporteerd. Er zijn gevallen waarin beperkingen worden opgelegd op onzuivere gronden, zoals wanneer westerse landen redenen noemen van mensenrechten of kinderarbeid voor goederen die uit derdewereldlanden worden geïmporteerd. Ze plaatsen ook handelsbelemmeringen vanwege milieuredenen.
Wat is het verschil tussen tariefbarrières en niet-tariefbarrières
• Het doel van zowel tarifaire als non-tarifaire belemmeringen is hetzelfde, namelijk invoerbeperkingen opleggen, maar ze verschillen in aanpak en wijze.
• Tarifaire belemmeringen zorgen voor inkomsten voor een overheid, maar niet-tarifaire belemmeringen leveren geen inkomsten op. Invoervergunningen en invoerquota zijn enkele van de niet-tarifaire belemmeringen.
• Niet-tarifaire belemmeringen zijn landspecifiek en vaak gebaseerd op zwakke gronden die de betrekkingen tussen landen kunnen verzuren, terwijl tariefbelemmeringen transparanter van aard zijn.
Gerelateerde Links:
1. Verschil tussen FTA en PTA
2. Verschil tussen GATT en GATS
