Acuut versus chronisch nierfalen | Acuut nierfalen versus chronisch nierfalen | ARF versus CRF
Acuut nierfalen is een abrupte verslechtering van de nierfunctie, die gewoonlijk, maar niet altijd omkeerbaar is gedurende een periode van dagen of weken, en gewoonlijk gepaard gaat met een vermindering van het urinevolume. In tegenstelling tot; chronisch nierfalen is het klinische syndroom van de metabole en systemische gevolgen van een geleidelijke, substantiële en onomkeerbare vermindering van de excretie en homeostatische functies van de nieren.
Beide aandoeningen, indien onbehandeld, resulteren uiteindelijk in nierfalen in het eindstadium waarbij de dood waarschijnlijk is zonder niervervangende therapie, en dit artikel wijst op de verschillen tussen acuut en chronisch nierfalen met betrekking tot hun definitie, temporele relatie, oorzaken, klinische kenmerken, onderzoeksresultaten, beheer en prognose.
Acuut nierfalen (ARF)
Het definieert als een vermindering van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) die zich gedurende dagen of weken voordoet. De diagnose ARF wordt gesteld als er een verhoging van het serumcreatinine van> 50 micromol / l is, of een verhoging van het serumcreatinine van> 50% ten opzichte van de uitgangswaarde, of een verlaging van de berekende creatinineklaring van> 50%, of als er behoefte is aan dialyse.
Oorzaken van ARF worden in grote lijnen gecategoriseerd als pre-renale, intrinsieke renale, post-renale oorzaken. Pre-renale oorzaken zijn ernstige hypovolemie, verminderde efficiëntie van de hartpomp en vaatziekten die de renale bloedstroom beperken. Acute tubulaire necrose, nierparenchymale ziekte, hepato-renaal syndroom zijn enkele van de oorzaken van intrinsiek nierfalen en obstructie van de blaas door bekkenmaligniteiten, stralingsfibrose en bilaterale steenziekte zijn enkele van de oorzaken van postnierfalen.
Bij ARF vertoont de patiënt meestal weinig waarschuwingssignalen in de vroege stadia, maar kan hij in de latere stadia een vermindering van het urinevolume en kenmerken van intra-vasculaire volumedepletie opmerken.
De oorzaak kan voor de hand liggen, zoals gastro-intestinale bloeding, brandwonden, huidziekte en sepsis, maar kan verborgen zijn, zoals verborgen bloedverlies, dat kan optreden bij trauma aan de buik. Kenmerken van metabole acidose en hyperkaliëmie zijn vaak aanwezig.
Zodra de klinische diagnose is gesteld, wordt de patiënt onderzocht met een volledig urinair rapport, elektrolyten, serumcreatinine, beeldvorming. Ultra sound scan toont gezwollen nieren en verminderde cortico-medullaire afbakening. Nierbiopsie moet worden uitgevoerd bij alle patiënten met een normale grootte, vrije nieren, bij wie de diagnose van acute tubulaire necrose die acuut nierfalen veroorzaakt niet wordt vermoed.
Principes voor het beheer van ARF omvatten herkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals hyperkaliëmie en longoedeem, herkenning en behandeling van intra-vasculaire volumedepletie en diagnose van de oorzaak en behandeling waar mogelijk.
Prognose van acute nier-ARF wordt meestal bepaald door de ernst van de onderliggende aandoening en andere complicaties.
Chronisch nierfalen (CRF)
Chronisch nierfalen wordt gedefinieerd als nierbeschadiging of een verminderde glomerulaire filtratiesnelheid van <60 ml / min / 1,73 m2 gedurende 3 maanden of langer in vergelijking met ARF, dat plotseling of in korte tijd optreedt.
De meest voorkomende oorzaak zou chronische glomerulonefritis kunnen zijn met een steeds toenemend aantal diabetische nefropathie, wat ertoe leidt dat CRF algemeen wordt. Andere oorzaken zijn chronische pyelonefritis, polycystische nierziekte, bindweefselaandoeningen en amyloïdose.
Klinisch vertonen de patiënten malaise, anorexia, jeuk, braken, convulsies enz. Ze kunnen een kleine gestalte hebben, bleek, hyperpigmentatie, blauwe plekken, tekenen van overbelasting van vocht en proximale myopathie.
De patiënt wordt onderzocht om de diagnose te stellen, de ziekte in een stadium te brengen en de complicaties te beoordelen.
Ultra sound scan van de nier toont kleine nieren, verminderde corticale dikte, samen met verhoogde echogeniteit; hoewel de niergrootte normaal kan blijven bij chronisch nierfalen, diabetische nefropathie, myeloom, polycystische nierziekte bij volwassenen en bij amyloïdose.
Beginselen van de behandeling omvatten de herkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals metabole acidose, hyperkaliëmie, longoedeem, ernstige anemie, identificatie van de oorzaak en behandeling waar mogelijk en het nemen van algemene maatregelen om de progressie van de ziekte te verminderen.
De prognose van patiënten met chronisch nierfalen laat zien dat de mortaliteit door alle oorzaken toeneemt naarmate de nierfunctie afneemt, maar niervervangende therapie heeft een verhoogde overleving laten zien, hoewel de kwaliteit van leven ernstig wordt aangetast.
Wat is het verschil tussen acuut nierfalen en chronisch nierfalen?
• Bij acuut nierfalen, zoals de naam aangeeft, treedt een verminderde nierfunctie plotseling op of binnen korte tijd (dagen tot weken) in tegenstelling tot chronisch nierfalen, dat wordt gediagnosticeerd als het meer dan 3 maanden duurt.
• ARF is meestal omkeerbaar, maar CRF is onomkeerbaar.
• De meest voorkomende oorzaak van ARF is hypovolemie, maar bij CRF zijn de meest voorkomende oorzaken chronische glomerulopathie en diabetische nefropathie.
• Bij ARF vertoont de patiënt gewoonlijk een verminderde urineproductie, maar CFR kan constitutionele symptomen of de complicatie op de lange termijn vertonen.
• ARF is een medisch noodgeval.
• ARF-prognose is beter dan CFR.
