Bedwantsen versus vlooien
Wanneer rekening wordt gehouden met de overlast, zijn zowel bedwantsen als vlooien even problematische insecten voor de mens. Andere zorgen en hun kenmerken kunnen echter worden gebruikt om deze insecten zonder veel problemen te onderscheiden. Dit artikel zou belangrijk zijn om die belangrijke verschillen tussen hen te begrijpen.
Bedmijt
Bedwantsen zijn uitwendige parasieten van zoogdieren, en ze zijn geclassificeerd onder de Orde: Hemiptera en Familie: Cimicidae. Er zijn meer dan 30 soorten bedwantsen beschreven onder 22 soorten. Het zijn bloedzuigende insecten, en de meest beruchte van al die soorten is de gewone bedwants, Cimex lectularius. Bedwantsen bewonen het liefst bedden, stoelen en elke plek waar mensen lange tijd rustten.
Deze lichtbruine of roodbruine insecten zijn ongeveer 4 - 5 millimeter lang en 1,5 - 3 millimeter breed. Ze hebben geen achtervleugels, maar de voorvleugels zijn gemodificeerd in padachtige structuren. Hun algehele lichaamsvorm is ovulair en dorsoventraal afgeplat. Hun bovenkaak en onderkaken zijn ontwikkeld tot doordringende en zuigende monddelen waardoor ze zich kunnen voeden met zoogdierbloed. Met één dieet met bloed kan een persoon een jaar leven zonder te eten. Het irriteert de huid als ze op de huid bijten om bloed te zuigen. Hun beten kunnen huiduitslag en allergische reacties veroorzaken, maar soms kunnen die ook tot psychologische effecten leiden.
Bedwantsen voeren hun seksuele voortplanting uit door middel van traumatische inseminatie, en honderden eieren worden gelegd, en één persoon doorloopt zes vervellingen voordat hij volwassen wordt. Deze hinderlijke insecten kunnen worden bestreden met insecticiden of natuurlijke vijanden. Tegenwoordig zijn er echter getrainde honden om deze beestjes te herkennen.
Vlooien
Vlooien zijn de insecten van de Orde: Siphonaptera van de Superorde: Endopterygota. Er zijn meer dan 2000 beschreven vlooiensoorten in de wereld. Vlooien vliegen niet, omdat ze geen vleugels hebben, maar hun monddelen zijn goed aangepast om de huid te doorboren en het bloed van gastheren te zuigen; dat betekent dat het ectoparasieten zijn die zich voeden met bloed van vogels en zoogdieren. Bovendien zou het belangrijk zijn om te weten dat hun scherpe monddelen als een buis zijn ontwikkeld om het gezogen bloed van de gastheren te dragen.
Deze vleugelloze en donkergekleurde wezens hebben drie paar lange poten, maar het achterste paar is het langst van allemaal, en het is twee keer zo lang als de andere twee paar. Bovendien zijn die twee benen uitgerust met een goede spieraanvoer. Dit alles betekent dat de achterpoten kunnen worden gebruikt om een aanzienlijke afstand te springen, die ongeveer zeven centimeter boven de grond is tegen de zwaartekracht in. Daarom hoeven vlooien niet te wachten tot hun gastheren de grond raken om een voedselbron te vinden, maar kunnen ze zich eraan hechten zodra de gastheer in de buurt komt.
Vlooien kunnen op veel manieren problemen veroorzaken, waaronder jeuk door beten of huiduitslag. Hun besmettingen kunnen echter zeer gevaarlijk zijn, omdat ze vectoren zijn van vele bacteriële (muriene tyfus), virale (myxomatose), worminfecties (lintwormen) en protozoaire (trypanosomen) ziekten.
Wat is het verschil tussen bedwantsen en vlooien?
• Beide zijn externe parasieten, maar vlooien kunnen meer medische zorgen veroorzaken dan bedwantsen. Met andere woorden, vlooien zijn ziekteverwekkers, maar bedwantsen zijn irriterende en hinderlijke insecten.
• Bedwantsen zijn Hemipteranen, maar vlooien zijn Siphonapterans.
• Vlooien zijn taxonomisch meer gediversifieerd dan bedwantsen.
• Bedwantsen worden dorsoventraal afgeplat, terwijl vlooien lateraal worden afgeplat.
• Bedwantsen hebben een hardere uitwendige cuticula dan vlooien.
• Vlooien leven op de huid van de gastheer, maar bedwantsen blijven buiten en voeden zich van daaruit met de gastheer.
• Vlooien kunnen erg hoog springen, maar de bedwantsen niet.
