Belangrijkste verschil - Endochondrale ossificatie versus intramembrane ossificatie
Osteogenese, beter bekend als ossificatie, is een proces waarbij nieuwe lagen botweefsel worden gelegd door osteoblasten. Botverbening is niet hetzelfde als botverkalking. Het is een proces waarbij op calcium gebaseerde zouten in de cellen en weefsels worden gelegd. Een normaal botverbeningsproces kan van twee verschillende typen zijn: endochondrale ossificatie en intramembrane ossificatie. Tijdens endochondrale ossificatie wordt kraakbeen gebruikt als voorloper voor botvorming. Bij intramembrane ossificatie wordt het botweefsel direct op een primitief bindweefsel gelegd dat mesenchym wordt genoemd, zonder de betrokkenheid van een tussenliggend kraakbeen. Dit is het belangrijkste verschil tussen endochondrale ossificatie en intramembrane ossificatie. In de context van fracturen,het genezingsproces door gips vindt plaats door endochondrale ossificatie, terwijl de fracturen die worden behandeld door open reductie en interne fixatie worden genezen door intramembraneuze ossificatie.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is endochondrale ossificatie
3. Wat is intramembrane ossificatie
4. Overeenkomsten tussen endochondrale ossificatie en intramembraneuze ossificatie
5. Vergelijking zij aan zij - endochondrale ossificatie versus intramembrane ossificatie in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is endochondrale ossificatie?
Endochondrale ossificatie is een proces dat essentieel is voor de vorming van lange botten (femur) en platte en onregelmatige botten zoals ribben en wervels. Endochondrale ossificatie is een proces dat twee hoofdfuncties omvat; het is betrokken bij de natuurlijke groei van botten en de verlenging ervan en is ook betrokken bij de natuurlijke genezing van botbreuken. Tijdens dit type botvormingsproces, dat leidt tot de vorming van lange botten en andere soorten botten, vindt de betrokkenheid van een kraakbeenprecursor plaats. Het hele proces van ossificatie vindt plaats in twee centra van ossificatie, primair en secundair.
Ossificatieproces
In het primaire centrum van ossificatie is de eerste plaats van ossificatie die leidt tot de vorming van het middengebied van het lange bot diafyse. Diafyse is het gebied waar het botweefsel voor het eerst voorkomt in lange botten. In het primaire ossificatiecentrum nemen osteoblasten en osteoclasten kraakbeen op dat wordt geproduceerd door chondrocyten die leiden tot het afleggen van het bot volgens een kraakbeenachtig netwerk. Het is belangrijk om te vermelden dat kraakbeen niet wordt omgezet in bot, maar als een precursor fungeert. Zodra het trabeculaire bot is gevormd, wordt het kraakbeen vervangen door verhard bot en strekt het zich uit naar de uiteinden van het lange bot; epifyse. Het secundaire ossificatiecentrum bevindt zich rond de epifyse-gebieden. Secundair ossificatiecentrum heeft vergelijkbare functies als die van primair ossificatiecentrum. Het onverzadigde kraakbeen tussen de primaire en secundaire ossificatiecentra wordt de kraakbeenplaat of epifysaire plaat genoemd.
Figuur 01: Endochondrale ossificatie
De epifysairschijf is een belangrijk element tijdens de vorming van nieuw kraakbeen dat wordt vervangen door bot. Dit proces leidt tot een toename van de lengte van het bot. Eenmaal voltooid, zullen de primaire en secundaire ossificatiecentra zich verenigen op een punt dat een epifysaire lijn wordt genoemd. De groei van het bot is voltooid zodra de epifysairschijf is vervangen door bot.
Wat is intramembraneuze ossificatie?
Intramembrane ossificatie is een type botverbeningsproces waarbij geen kraakbeenprecursor betrokken is, maar het botweefsel wordt direct gevormd over het mesenchymale weefsel. Intramembrane ossificatie is een proces dat leidt tot de vorming van kaakbeenderen, sleutelbeenderen of sleutelbeenderen. Het is ook betrokken bij de primaire vorming van schedelbotten en treedt op tijdens de genezing van botbreuken. De botvorming tijdens intramembrane ossificatie wordt geïnitieerd door de mesenchymale cellen die aanwezig zijn in de medullaire holte van een botbreuk.
Ossificatieproces
Een kleine groep aangrenzende mesenchymale stamcellen begint zich te vermenigvuldigen en vormt een klein cluster van cellen, een nidus genaamd. Dit replicatieproces wordt gestopt zodra een nidus is gevormd en de ontwikkeling van morfologische veranderingen in de mesenchymale stamcellen begint op te treden. De veranderingen omvatten het groter worden van het cellichaam en de toename van de hoeveelheid ruw endoplasmatisch reticulum en Golgi-apparaat. Deze ontwikkelde cellen staan bekend als osteoprogenitorcellen. De osteoprogenitorcellen ondergaan verschillende morfologische veranderingen om osteoblasten te worden. Een extracellulaire matrix wordt gevormd door osteoblasten die osteoïde bevatten, een type 1 collageen.
Figuur 02: Intramembraneuze ossificatie
Osteocyten worden gevormd door de opname van osteoblasten in de osteoïde. Het botweefsel en botspicula worden ontwikkeld als gevolg van het mineralisatieproces. Door de toename van de afscheiding van de osteoïde neemt de grootte van de spicula toe, wat leidt tot de vorming van trabeculae door de fusie van spicula met elkaar. Naarmate de groei doorgaat, raken de trabeculae met elkaar verbonden en vormen ze geweven botten. Het periosteum wordt gevormd rond de trabeculae; dit leidt tot het ontstaan van osteogene cellen die de botkraag vormen. Ten slotte vervangt het lamellenbot het geweven bot.
Wat is de overeenkomst tussen endochondrale ossificatie en intramembraneuze ossificatie?
Beide processen zijn betrokken bij de vorming van botweefsel en de genezing van botbreuken
Wat is het verschil tussen endochondrale ossificatie en intramembrane ossificatie?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Endochondrale ossificatie versus intramembrane ossificatie |
|
| Endochondrale ossificatie is een essentieel proces voor de vorming van lange botten (femur) en platte en onregelmatige botten zoals ribben en wervels. | Intramembrane ossificatie is een proces dat leidt tot de vorming van kaakbeenderen, sleutelbeenderen of sleutelbeenderen zonder tussenkomst van een kraakbeenprecursor. |
| Voorloper | |
| Tijdens endochondrale ossificatie wordt kraakbeen gebruikt als voorloper voor botvorming. | Er wordt geen kraakbeen gebruikt als precursor tijdens de botvorming, maar het botweefsel wordt direct gevormd over het mesenchymale weefsel bij intramembrane ossificatie. |
| Fractuurgenezing | |
| In de context van fracturen vindt het genezingsproces met het gebruik van gips uit Parijs plaats door endochondrale ossificatie. | De fracturen die worden behandeld door open reductie en interne fixatie worden genezen door intramembraneuze ossificatie. |
Samenvatting - Endochondrale ossificatie versus intramembrane ossificatie
Osteogenese is een proces waarbij door osteoblasten nieuwe lagen botweefsel worden gelegd. Een normaal botverbeningsproces kan van twee verschillende typen zijn; endochondrale ossificatie en intramembrane ossificatie. Tijdens endochondrale ossificatie wordt kraakbeen gebruikt als voorloper voor botvorming. Bij intramembrane ossificatie wordt het botweefsel direct op een primitief bindweefsel gelegd dat mesenchym wordt genoemd, zonder de betrokkenheid van een tussenliggend kraakbeen. Dit is het verschil tussen endochondrale ossificatie en intramembrane ossificatie.
Download de pdf-versie van endochondrale ossificatie versus intramembraneuze ossificatie
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen endochondrale ossificatie en intramembraneuze ossificatie
