Verschil Tussen Staaf- En Kegelcellen

2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:40

Belangrijkste verschil - staaf versus kegelcellen

De fotoreceptoren zijn cellen in het netvlies van het oog die op het licht reageren. Het onderscheidende kenmerk van deze cellen is de aanwezigheid van een dicht opeengepakt membraan dat het fotopigment bevat dat bekend staat als rodopsine of verwante moleculen. De fotopigmenten hebben een vergelijkbare structuur. Alle fotopigmenten bestaan uit een eiwit genaamd opsin en een klein gehecht molecuul dat bekend staat als een chromofoor. De chromofoor absorbeert het deel van het licht door een mechanisme dat de verandering in de configuratie met zich meebrengt. De dichte pakking in de membranen van deze fotoreceptoren is zeer waardevol om een hoge fotopigmentdichtheid te bereiken. Hierdoor kan het grote deel van de lichtfotonen dat de fotoreceptoren bereikt, worden geabsorbeerd. Bij gewervelde dieren bestaat het netvlies uit twee fotoreceptoren (staaf- en kegelcellen) die aan de buitenkant fotopigment dragen. Deze specifieke regio is samengesteld uit een groot aantal pannenkoekachtige schijven. In staafcellen zijn de schijven gesloten, maar in de kegelcellen zijn de schijven gedeeltelijk open voor de omringende vloeistoffen. Bij ongewervelde dieren is de structuur van de fotoreceptoren heel anders. Het fotopigment werd geboren in een regelmatig gerangschikte structuur die microvilli wordt genoemd, vingervormige uitsteeksels met een diameter van ongeveer 0,1 µm. Deze fotoreceptorstructuur bij ongewervelde dieren staat bekend als rhabdom. De fotopigmenten zijn in het rabdom minder dicht opeengepakt dan in de schijven van gewervelde dieren. Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht).maar in de kegelcellen staan de schijven gedeeltelijk open voor de omringende vloeistoffen. Bij ongewervelde dieren is de structuur van de fotoreceptoren heel anders. Het fotopigment werd geboren in een regelmatig opgestelde structuur die microvilli wordt genoemd, vingervormige uitsteeksels met een diameter van ongeveer 0,1 µm. Deze fotoreceptorstructuur bij ongewervelde dieren staat bekend als rhabdom. De fotopigmenten zijn in het rabdom minder dicht opeengepakt dan in de schijven van gewervelde dieren. Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht).maar in de kegelcellen staan de schijven gedeeltelijk open voor de omringende vloeistoffen. Bij ongewervelde dieren is de structuur van de fotoreceptoren heel anders. Het fotopigment werd geboren in een regelmatig opgestelde structuur die microvilli wordt genoemd, vingervormige uitsteeksels met een diameter van ongeveer 0,1 µm. Deze fotoreceptorstructuur bij ongewervelde dieren staat bekend als rhabdom. De fotopigmenten zijn in het rabdom minder dicht opeengepakt dan in de schijven van gewervelde dieren. Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht). Het fotopigment werd geboren in een regelmatig opgestelde structuur die microvilli wordt genoemd, vingervormige uitsteeksels met een diameter van ongeveer 0,1 µm. Deze fotoreceptorstructuur bij ongewervelde dieren staat bekend als rhabdom. De fotopigmenten zijn in het rabdom minder dicht opeengepakt dan in de schijven van gewervelde dieren. Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht). Het fotopigment werd geboren in een regelmatig opgestelde structuur die microvilli wordt genoemd, vingervormige uitsteeksels met een diameter van ongeveer 0,1 µm. Deze fotoreceptorstructuur bij ongewervelde dieren staat bekend als rhabdom. De fotopigmenten zijn in het rabdom minder dicht opeengepakt dan in de schijven van gewervelde dieren. Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht). Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht). Het belangrijkste verschil tussen staaf- en kegelcellen is dat de staafcellen verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht (scotopisch zicht), terwijl de kegelcellen actief zijn bij hogere lichtniveaus (fotopisch zicht).

INHOUD

1. Overzicht en belangrijkste verschil

2. Wat zijn staafcellen

3. Wat zijn kegelcellen

4. Overeenkomsten tussen staaf- en kegelcellen

5. Vergelijking zij aan zij - staaf- versus kegelcellen in tabelvorm

6. Samenvatting

Wat zijn staafcellen?

Staafcellen zijn de fotoreceptoren in het oog die kunnen functioneren bij licht met een lage intensiteit dan de andere fotoreceptor van het oog die 'kegelcellen' wordt genoemd. De staafjes zijn meestal geconcentreerd aan de buitenranden van het netvlies en zijn verantwoordelijk voor het perifere zicht. Geschat wordt dat ongeveer 90 miljoen staafcellen worden gevonden in het menselijke netvlies. De staafcellen blijken gevoeliger te zijn dan de kegelcellen en bijna geheel verantwoordelijk voor het nachtzicht. De staafcellen hebben maar een klein aandeel in het kleurenzien. Dit is de reden waarom kleuren minder duidelijk zijn in de duisternis. De staafcellen zijn iets langer en magerder dan de kegelcellen qua structuur. De opsin-bevattende schijven zijn te zien aan het einde van de cel die vastzit aan het retinale pigmentepitheel dat op zijn beurt aan de sclera is bevestigd. De staafcellen (100 miljoen) komen vaker voor dan de kegelcellen (7 miljoen).

De hengels hebben drie segmenten; buitensegment, binnensegment en synaptisch segment. Het synaptische segment vormt de synapsen met een ander neuron (bipolaire cel of horizontale cel). De binnenste en buitenste segmenten zijn verbonden door een cilium. De organellen-achtige kern kunnen worden waargenomen in het binnenste segment. Het buitensegment bevat de lichtabsorberende materialen.

Figuur 01: staafcellen en kegelcellen

Bij gewervelde dieren staat de activering van de fotoreceptorcel bekend als hyperpolarisatie van de cel, wat ertoe leidt dat de staafcel zijn neurotransmitter niet verzendt, die vervolgens naar de bipolaire cellen leidt in de afgifte van hun neurotransmitter bij de bipolaire ganglionsynaps om de synaps. Het is dus een cascadereactie die daarin plaatsvindt. Activering van een enkele eenheid lichtgevoelig pigment kan aanleiding geven tot de grotere reactie in de cel. Zo kunnen de staafcellen een grotere reactie op een kleinere hoeveelheid licht triggeren. Vitamine A-tekort veroorzaakt een lage hoeveelheid pigment die de staafcellen nodig hebben. Dit wordt gediagnosticeerd als nachtblindheid.

Wat zijn kegelcellen?

De kegelcel is een van de fotoreceptoren in het menselijk netvlies die het beste functioneert bij helder licht en kleurwaarneming mogelijk maakt. De kleurwaarneming is gebaseerd op het vermogen van de hersenen om de kleuren te construeren bij ontvangst van zenuwsignalen van de drie soorten kegeltjes (L-lang, S-kort en M-medium), elk gevoelig voor een ander bereik van het visuele spectrum van licht. Dit wordt bepaald door de drie soorten fotopsines die aanwezig zijn in de drie verschillende kegelcellen. Sommige gewervelde dieren kunnen de vier soorten kegelcellen hebben, waardoor ze het tetrachromatische zicht krijgen. Een gedeeltelijk of volledig verlies van kegelsysteem kan kleurenblindheid veroorzaken. De kegelcellen zijn korter dan staafcellen. Maar ze zijn breder en taps toelopend. Ze zijn 40-50 µm lang en 0,5 µm - 4 µm in diameter. Ze zijn meestal dicht opeengepakt, in het midden van het oog (fovea). De S-kegeltjes zijn willekeurig geplaatst en hebben een lagere frequentie dan de andere kegeltjes (M en L) in het oog.

Figuur 02: Kegelcel

De kegels bestaan ook uit drie segmenten (buitensegmenten, binnensegmenten en synaptisch segment). Het binnenste segment bestaat uit de kern en enkele mitochondriën. Het synaptische segment vormt de synaps met een bipolaire cel. Binnen- en buitensegmenten zijn verbonden via een cilium. Het kankerretinoblastoom is te wijten aan het defect van één gen dat RB1 wordt genoemd in kegelcellen van het netvlies. Deze situatie doet zich voor in de vroege kinderjaren. Dit specifieke gen regelt de signaaltransductie en de voortgang van de normale celcyclus.

Wat zijn de overeenkomsten tussen staaf- en kegelcellen?

• Beide zijn te vinden in het netvlies van het oog.
• Beide zijn fotoreceptoren.
• Beide bevatten visuele pigmenten.
• Beide zijn soorten secundaire exteroceptoren.

Wat is het verschil tussen staaf- en kegelcellen?

Diff Artikel Midden voor Tafel

Staafcellen versus kegelcellen
Staafcellen zijn de fotoreceptoren die verantwoordelijk zijn voor het zicht bij weinig licht.	Kegelcellen zijn de fotoreceptoren die verantwoordelijk zijn voor het zicht bij de hoge lichtintensiteit.
Aantal fotopigmenten
Staafcellen hebben meer fotopigmenten.	Kegelcellen hebben minder fotopigmenten.
versterking
Staafcellen vertonen meer versterking.	Kegelcellen vertonen minder versterking.
Gerichte selectiviteit
Staafcellen vertonen geen gerichte selectiviteit.	Kegelcellen vertonen gerichte selectiviteit.
Gevoeligheid
Staafcellen hebben een hoge gevoeligheid.	Kegelcellen hebben een lage gevoeligheid.
Convergente retinale route
Staafcellen hebben een sterk convergerende retinale route.	Kegelcellen hebben een minder convergerende retinale route.
Reactie
Staafcellen reageren traag.	Kegelcellen reageren snel.
Scherpte
Staafcellen vertonen een lage scherpte.	Kegelcellen vertonen een hoge scherpte.
Pigmenttypes
Staafcellen hebben maar één soort pigmenten	Kegelcellen hebben drie soorten pigmenten.
Visuele pigmenten
Het visuele pigment in de staafcellen is Rhodopsin.	Het visuele pigment in de kegelcellen is jodopsine.

Samenvatting - Staaf versus kegelcellen

De fotoreceptoren (staaf- en kegelcellen) zijn cellen in het netvlies van het oog die op het licht reageren. Het onderscheidende kenmerk van deze cellen is de aanwezigheid van een dicht opeengepakt membraan dat het fotopigment bevat; rhodopsine of verwante moleculen. De dichte pakking in de membranen van deze fotoreceptoren is zeer waardevol om een hoge mate van fotopigmentdichtheid en aantal te bereiken. Hierdoor kan een groot deel van de lichtfotonen die de fotoreceptoren bereiken worden geabsorbeerd. Bij gewervelde dieren bestaat het netvlies uit twee fotoreceptoren (staaf- en kegelcellen) die in het buitenste gebied fotopigment dragen. Deze specifieke regio is samengesteld uit een groot aantal pannenkoekachtige schijven. De staafcellen kunnen functioneren bij licht met een lage intensiteit (scotopisch). Aan de andere kant zijn de kegelcellen actief bij licht met hoge intensiteit (fotopisch). Dit is het verschil tussen staaf- en kegelcellen.

Download de pdf-versie van Rod vs Cone Cells

U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie Difference Between Rod and Cone Cells