IBS versus darmkanker
Darmkanker en prikkelbare darmsyndroom (IBS) zijn twee langdurige aandoeningen die de dikke darm aantasten. Omdat beide aandoeningen enkele symptomen delen, kunnen sommige de twee door elkaar halen. Het is altijd beter om een duidelijk idee te hebben hoe je de twee kunt onderscheiden, om onnodige ellende te voorkomen.
Darmkanker
Dikke darm, ook bekend als de dikke darm, bestaat uit de blindedarm, oplopende dikke darm, dwarse dikke darm, dalende dikke darm en sigmoïde dikke darm. De sigmoïde colon gaat verder in het rectum. Het onderste deel van de dikke darm en het rectum worden vaker aangetast bij darmkanker. Bloeding per rectum, gevoel van onvolledige evacuatie, alternatieve constipatie, lethargie, verspilling, verlies van eetlust en gewichtsverlies en diarree zijn de presenterende kenmerken van darmkanker. Inflammatoire darmaandoeningen en genetica zijn bekende risicofactoren voor darmkanker. Inflammatoire darmaandoeningen verhogen het risico op kanker vanwege de hoge celvernieuwingssnelheid. Het risico op het krijgen van darmkanker is veel groter als een ouder of broer of zus het had.
Sigmoidoscopie of colonoscopie is het beste onderzoek om darmkanker te diagnosticeren. Bij onderzoek kunnen bleekheid, slijtage en leververgroting duidelijk zijn. Een biopsie, een klein stukje van de groei, wordt verwijderd om onder de microscoop te worden onderzocht om te bepalen of het weefsel kankerachtige kenmerken heeft. De ernst van de verspreiding bepaalt het behandelplan. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), computertomografie (CT) en echografieën helpen bij het beoordelen van de lokale en verre verspreiding. Aanvullende onderzoeken geven ook aanwijzingen voor andere complicaties en geschiktheid voor een operatie. Carcino-embryonaal antigeen is een chemische stof die detecteerbaar is bij darmkanker en die helpt bij het diagnosticeren van darmkanker met een hoge mate van zekerheid.
Darmkanker is te voorkomen en een lage inname van rood vlees, en de inname van fruit, groenten en regelmatige lichaamsbeweging vermindert het risico op het krijgen van darmkanker. Geneesmiddelen zoals aspirine, celecoxib, calcium en vitamine D verminderen ook het risico op darmkanker. Volledige chirurgische resectie met voldoende randen aan weerszijden van de laesie geneest gelokaliseerde darmkanker. Chemotherapie verhoogt de levensverwachting als er knooppunten zijn.
IBS (Prikkelbare Darm Syndroom)
Prikkelbare darmsyndroom is een aandoening die wordt gekenmerkt door langdurige buikpijn, opgeblazen gevoel, obstipatie en diarree. Er is geen duidelijke oorzaak gevonden voor het prikkelbare darm syndroom. Het is eigenlijk een functionele stoornis die genoemd wordt vanwege de regelmatige associatie van dezelfde symptomen. Het kan worden geclassificeerd volgens het overheersende symptoom. Als diarree overheerst, wordt de aandoening IBS-D genoemd; als constipatie de boventoon voert, wordt de aandoening IBS-C genoemd en als diarree en obstipatie elkaar afwisselen, wordt dit IBS-A genoemd.
Als de ziekte begint voor de leeftijd van 50 jaar, zonder rectumbloeding, gewichtsverlies, koorts, verwarring of familiegeschiedenis van inflammatoire darmaandoeningen, kan de diagnose prikkelbare darmsyndroom alleen op de symptomen worden gesteld. Routineonderzoeken laten geen afwijkingen zien bij het prikkelbare darm syndroom. Het prikkelbare-darmsyndroom heeft de neiging om in te treden of te verergeren na infecties en stressvolle gebeurtenissen. Er is geen definitieve remedie voor het prikkelbare darm syndroom. Dieetaanpassing, ontstekingsremmende medicatie en psychologische therapie helpen de ziekte onder controle te houden.
Prikkelbare darmsyndroom versus darmkanker
• Het prikkelbare darm syndroom begint vroeg, terwijl darmkanker vaak voorkomt na de leeftijd van 50 jaar.
• PDS vertoont met een verandering van de stoelgang, voornamelijk terwijl bloeding per rectum het belangrijkste kenmerk van darmkanker is.
• Gewichtsverlies, verlies van eetlust en inflammatoire darmaandoeningen zijn nauw verbonden met darmkanker, terwijl ze niet geassocieerd zijn met IBS.
• Chirurgie is bijna altijd de beste optie bij gelokaliseerde darmkanker, terwijl chirurgie zelden een rol speelt bij de behandeling van prikkelbare darmsyndroom.
