IBD versus IBS | Inflammatoire darmziekte versus prikkelbare darmsyndroom
De twee termen, IBD en IBS die in deze sectie worden besproken, lijken enigszins op elkaar in naam, en daardoor in de meeste gevallen verward, ook met de niet zo duidelijke oorsprong en behandelingsstrategieën die worden gebruikt om deze te beheren. Beide zijn aandoeningen die veel ongemak veroorzaken, en een kan leiden tot levensbedreigende complicaties en kan een chirurgische behandeling vereisen. Beide hebben veel psychologische gevolgen en moeten in de juiste context worden behandeld om niet-naleving en daarmee samenhangende onnodige complicaties te verminderen. IBD, of inflammatoire darmziekte, en IBS, prikkelbare darmsyndroom, zijn beide ziekten die het maagdarmkanaal aantasten. Ze kunnen worden vergeleken op het gebied van etiologie, pathofysiologie, symptomen, complicaties, beheer en follow-up. Hoewel beide een enorme diepte hebben voor discussie,de basisprincipes komen hier aan bod.
IBD (inflammatoire darmziekte)
IBD is een auto-immuunziekte vermengd met de overmatige cytokine-activiteit, met twee belangrijke subdiagnoses, namelijk colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn. Het treft alleen de dikke darm in alle delen van het maagdarmkanaal. Deze twee typen verschillen in de diepte van de mucosale aandoening en het verspreidingspatroon op het slijmvlies zelf, van continue tot overgeslagen gebieden met een geplaveid uiterlijk. Ze presenteren zich met buikpijn, braken, diarree, rectale bloeding, hevige krampen, gewichtsverlies en extra intestinale manifestaties zoals artritis, pyoderma gangrenosum, uveïtis, scleroserende cholangitis enz. Ze worden in verband gebracht met risico's op voedingstekorten en risico op maligniteit. Het beheer wordt gedaan door middel van steroïden om opflakkeringen te beheersen, en immuunonderdrukking voor onderhoud en chirurgie indien nodig om een deel van de aangedane darm te verwijderen. Deze aandoening heeft een slechte kwaliteit van leven vanwege de opflakkeringen, de noodzaak van regelmatige medicatie en de mogelijkheid van ernstige complicaties.
IBS (Prikkelbare Darm Syndroom)
IBS, een diagnose van uitsluiting, wordt meestal geassocieerd na een infectie, na een stressvolle levensgebeurtenis zonder andere belangrijke medische indicatoren. Er zijn veel risicofactoren, maar zonder een specifiek oorzakelijk mechanisme. De meesten vermoeden een psychogene oorsprong, die wordt aangevuld door de neurogene gevoeligheid voor uitrekking in de darmen. De symptomen van deze aandoening kunnen variëren van mild tot ernstig, en zijn gewoonlijk een spectrum van constipatie, diarree, buikkrampen, overmatige drang om te ontmaskeren, enz. Deze komen meestal vaker voor na een maaltijd en zullen pieken en dalen hebben, en verminderd na een stoelgang. Dit houdt gewoonlijk geen verband met complicaties, en de behandeling is gebaseerd op het voorkomen van verergering van de stoelgang, het beheersen van de symptomen van darmmotiliteit en het beheersen van buikpijn.
Wat is het verschil tussen IBD en IBS?
Zowel IBD als IBS vertonen veranderingen in de darmmotiliteit en verlies van eetlust. Het vereist specifiek onderzoek om sinistere pathologieën uit te sluiten. Beiden zouden klagen over diarree, opgezette buik, buikpijn en slijm. De symptomen verergeren bij menstruatie en gaan gepaard met fibromyalgie, angst en depressie. IBD is een auto-immuunziekte, terwijl IBS een etiologie is; nog steeds gehuld in mysterie, en vermoedelijk een combinatie van neuromusculaire en psychogene zwakheden. Er zijn geen zichtbare pathologieën bij IBS, terwijl IBD voor veel pathologische veranderingen in het darmlumen zorgt. IBS heeft afwisselend diarree en obstipatie, terwijl IBD dat niet doet. IBD aanwezig met rectale bloedingen, fistels, stricturen, enz. IBS heeft geen extra intestinale manifestaties, maar IBD wel. IBD is gecompliceerd met leverziekte, osteoporose en darmkanker.
Beide aandoeningen met veranderde stoelgang veroorzaken grote strijd, en IBD alleen kan levensbedreigende gebeurtenissen compliceren, tenzij ze op de juiste manier worden beheerd. IBS veroorzaakt op zichzelf niets groter dan hinder, maar kan op de lange termijn psychologische en voedingsproblemen veroorzaken.
