Belangrijkste verschil - Glomerulonefritis versus nefrotisch syndroom
Een syndroom is een combinatie van medische problemen die het bestaan van een bepaalde ziekte of psychische aandoening aantonen. De twee aandoeningen die hier worden besproken, zijn nieraandoeningen die vaak voorkomen in de klinische opzet. Het belangrijkste verschil tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom is de mate van proteïnurie. Bij nefrotisch syndroom is er een enorme proteïnurie met een eiwitverlies van gewoonlijk meer dan 3,5 g / dag, maar bij glomerulonefritis is er slechts een milde proteïnurie waarbij het dagelijkse eiwitverlies minder dan 3,5 g is.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is glomerulonefritis
3. Wat is nefrotisch syndroom
4. Overeenkomsten tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom
5. Vergelijking zij aan zij - Glomerulonefritis versus nefrotisch syndroom in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is glomerulonefritis?
Glomerulonefritis (nefritisch syndroom) is een aandoening die voornamelijk wordt gekenmerkt door hematurie (dwz de aanwezigheid van rode bloedcellen in de urine) samen met andere symptomen en verschijnselen zoals azotemie, oligurie en lichte tot matige hypertensie.
Glomerulonefritis kan worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen op basis van de duur van de ziekte.
- Acute proliferatieve glomerulonefritis
- Snel progressieve glomerulonefritis
Acute proliferatieve glomerulonefritis
Deze aandoening wordt histologisch gekenmerkt door de instroom van leukocyten samen met de proliferatie van glomerulaire cellen. Deze gebeurtenissen treden op als een reactie op de immuuncomplexen die in het nierparenchym zijn afgezet.
De typische presentatie van acute proliferatieve glomerulonefritis is een kind dat klaagt over koorts, malaise, misselijkheid en rokerige urine, enkele weken na een streptokokken keel- of huidinfectie. Hoewel het meestal wordt gezien na een infectie, kan het ook een niet-infectieuze oorzaak hebben.
Pathogenese
Exogene of endogene antigenen
⇓
Binden met de antilichamen die ertegen worden geproduceerd
⇓
Antigeen-antilichaamcomplexen worden afgezet in de glomerulaire capillaire wanden
⇓
Wek een ontstekingsreactie op
⇓
Proliferatie van glomerulaire cellen en instroom van leukocyten
Morfologie
- Onder de vergrote lichtmicroscoop kunnen hypercellulaire glomeruli worden waargenomen.
- Bolvormige afzettingen van IgG en C3, opgehoopt langs het glomerulaire basaalmembraan, kunnen worden waargenomen met behulp van een immunofluorescentiemicroscoop.
Figuur 01: Microfoto van een postinfectieuze glomerulonefritis.
Klinisch verloop
Een meerderheid van de patiënten herstelt na een goede behandeling. Een zeer klein aantal gevallen kan overgaan in de meer ernstige, snel progressieve glomerulaire nefritis.
Behandeling
Conservatieve therapie om de water- en natriumbalans te behouden
Snel progressieve glomerulonefritis (RPGN)
Zoals de naam suggereert, wordt deze aandoening gekenmerkt door het snelle en progressieve verlies van nierfuncties als gevolg van een ernstige beschadiging van de glomeruli.
Pathogenese
Snel progressieve glomerulonefritis kan worden gezien bij vele systemische ziekten, zoals het syndroom van goede weiden, IgA-nefropathie, Henoch Schönlein-purpura en microscopische polyangiitis. Hoewel de pathogenese gerelateerd is aan de immuuncomplexen, is het exacte mechanisme van het proces onduidelijk.
Morfologie
Macroscopisch vergrote, bleke nieren met petechiale bloedingen op het corticale oppervlak kunnen worden waargenomen. Microscopisch gezien is het meest nuttige kenmerk om snel progressieve glomerulonefritis te onderscheiden van welke andere aandoening dan ook de aanwezigheid van "crescents" die worden gevormd door de proliferatie van pariëtale cellen en de migratie van monocyten en macrofagen naar het nierweefsel.
Klinisch verloop
Snel progressieve glomerulonefritis kan een levensbedreigende aandoening zijn als deze niet goed wordt behandeld. Door de verslechtering van het nierparenchym kan de patiënt ernstige oligurie krijgen.
Behandeling
RPGN wordt behandeld met steroïden en cytotoxische medicijnen.
Wat is nefrotisch syndroom?
Het kenmerkende kenmerk van nefrotisch syndroom is de aanwezigheid van massale proteïnurie met een dagelijks verlies van proteïnen van meer dan 3,5 g. Naast de massale proteïnurie kunnen ook hypoalbuminemie met plasma-albuminespiegels van minder dan 3 g / dl, gegeneraliseerd oedeem, hyperlipidemie en lipidurie worden waargenomen.
De pathofysiologie achter deze klinische kenmerken kan worden verklaard met behulp van het onderstaande stroomschema.
(Oedeem wordt verergerd door het vasthouden van natrium en water door de werking van renine)
Er zijn drie belangrijke klinisch belangrijke aandoeningen die zich manifesteren als nefrotisch syndroom.
- Membraneuze nefropathie
- Minimale verandering ziekte
- Focale segmentale glomerulosclerose
Membraneuze nefropathie
Het bepalende histologische kenmerk van vliezige nefropathie is de verdikking van de glomerulaire capillaire wand. Dit gebeurt als gevolg van de ophoping van Ig-houdende afzettingen.
Membraneuze nefropathie wordt meestal geassocieerd met het gebruik van bepaalde geneesmiddelen zoals NSAID's, kwaadaardige tumoren en systemische lupus erythematosus.
Pathogenese
Pathogenese verschilt afhankelijk van de onderliggende aandoening, maar immuuncomplexen zijn bijna altijd betrokken.
Morfologie
Onder de lichtmicroscoop kunnen glomeruli er normaal uitzien tijdens de beginfase, maar met de gelijkmatige ziekteprogressie kan diffuse verdikking van de capillaire wanden worden waargenomen. In de meer gevorderde gevallen kan segmentale sclerose ook duidelijk zijn.
Minimale verandering van ziekte
In vergelijking met de andere ziektetoestanden die hier worden besproken, kan laesie met minimale verandering worden beschouwd als een onschadelijke ziekte-entiteit. Een belangrijk punt om op te merken is het onvermogen om lichtmicroscopie te gebruiken bij het identificeren van deze aandoening.
Morfologie
Zoals eerder vermeld, zien glomeruli er normaal uit onder de lichtmicroscoop. Het uitwissen van voetprocessen van podocyten kan gemakkelijk worden waargenomen met een elektronenmicroscoop.
Figuur 02: Minimale verandering ziektepathologie
Focale segmentale glomerulosclerose (FSGS)
In deze toestand worden niet alle glomeruli aangetast en zelfs als een glomerulus wordt aangetast, ondergaat slechts een deel van die aangetaste glomerulus sclerose. Daarom wordt deze ziekte de focale segmentale glomerulosclerose genoemd.
Pathogenese
Pathogenese is te wijten aan enkele complexe immunologisch gemedieerde reacties.
Morfologie
Het gebruik van lichtmicroscopie bij de identificatie van FSGS is niet aan te raden omdat er in de vroege stadia een kans bestaat om het aangetaste gebied van het preparaat te missen en tot een verkeerde diagnose te komen.
Het gebruik van een elektronenmicroscoop zal het uitwissen van de voetprocessen van podocyten aantonen, samen met de plasma-eiwitten die segmentaal langs de capillaire wand zijn afgezet. Deze afzettingen kunnen soms het capillaire lumen afsluiten.
Behandeling van nefrotisch syndroom
De behandelingswijze varieert afhankelijk van de onderliggende ziektetoestanden, comorbiditeit, leeftijd en therapietrouw van de patiënt.
Wat zijn de overeenkomsten tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom?
- In beide omstandigheden kunnen proteïnurie en oedeem worden gezien.
- Beide hebben invloed op het nierparenchym.
Wat is het verschil tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Glomerulonefritis versus nefrotisch syndroom |
|
| Glomerulonefritis is een aandoening die voornamelijk wordt gekenmerkt door hematurie samen met andere symptomen en tekenen zoals azotemie, oligurie en milde tot matige hypertensie. | Nefrotisch syndroom is een aandoening die voornamelijk wordt gekenmerkt door proteïnurie die hoger is dan 3,5 g / dag, samen met andere symptomen en tekenen zoals hypoalbuminemie, oedeem, hyperlipidemie en lipidurie. |
| Proteïnurie en oedeem | |
| Hoewel proteïnurie en oedeem aanwezig zijn, zijn ze minder ernstig. | Proteïnurie en oedeem zijn ernstiger. |
| Oorzaak | |
| Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door immuunreacties. | Oorzaken kunnen zowel immuun als niet-immuun zijn. |
| Hoofdcellen | |
| De belangrijkste betrokken cellen zijn endotheelcellen. | De belangrijkste betrokken cellen zijn podocyten. |
Samenvatting - Glomerulonefritis versus nefrotisch syndroom
Zowel het nefritisch syndroom als het nefrotisch syndroom zijn nieraandoeningen die weinig gemeenschappelijke symptomen hebben. Maar de dunne lijn waardoor ze twee afzonderlijke ziekte-entiteiten zijn, wordt getrokken over de mate van proteïnurie. Als het eiwitverlies hoger is dan 3,5 g / dag, is het nefrotisch syndroom en omgekeerd. Het is erg belangrijk voor een clinicus om een goed begrip te hebben van het verschil tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom.
Download de pdf-versie van glomerulonefritis versus nefrotisch syndroom
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen glomerulonefritis en nefrotisch syndroom.
