Verschil Tussen MS En Parkinson

2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:40

Belangrijkste verschil - MS versus Parkinson

MS en de ziekte van Parkinson zijn twee ziekten die het centrale zenuwstelsel aantasten. Multiple sclerose (MS) is een chronische auto-immuunziekte die door T-cellen wordt veroorzaakt en die het centrale zenuwstelsel aantast. Aan de andere kant is de ziekte van Parkinson een bewegingsstoornis die wordt gekenmerkt door een afname van het dopaminegehalte van de hersenen. Hoewel MS een auto-immuunziekte is, is er geen immuuncomponent in de pathogenese van de ziekte van Parkinson. Dit is het belangrijkste verschil tussen MS en Parkinson.

INHOUD

1. Overzicht en belangrijkste verschil

2. Wat is MS

3. Wat is Parkinson

4. Overeenkomsten tussen MS en Parkinson

5. Vergelijking zij aan zij - MS versus Parkinson in tabelvorm

6. Samenvatting

Wat is MS?

Multiple sclerose is een chronische auto-immuunziekte die door T-cellen wordt veroorzaakt en die het centrale zenuwstelsel aantast. Er zijn meerdere gebieden van demyelinisatie in de hersenen en het ruggenmerg. De incidentie van MS is hoger bij vrouwen. MS komt meestal voor tussen de 20 en 40 jaar. De prevalentie van de ziekte varieert afhankelijk van de geografische regio en etnische achtergrond. Drie meest voorkomende presentaties van MS zijn;

optische neuropathie
demyelinisatie van de hersenstam, en
laesies van het ruggenmerg

Patiënten met MS zijn vatbaar voor andere auto-immuunziekten. Zowel genetische als omgevingsfactoren beïnvloeden de pathogenese van de ziekte.

Pathogenese

T-cel-gemedieerd ontstekingsproces vindt voornamelijk plaats in de witte stof van de hersenen en het ruggenmerg en produceert plaques van demyelinisatie. Plaques van 2-10 mm worden meestal aangetroffen in de oogzenuwen, het periventriculaire gebied, het corpus callosum, de hersenstam en de cerebellaire verbindingen en het cervicale snoer.

Bij MS worden perifere gemyeliniseerde zenuwen niet direct aangetast. Bij de ernstige vorm van de ziekte treedt permanente axonale vernietiging op, resulterend in progressieve invaliditeit.

Soorten multiple sclerose

Relapsing-remitting MS
Secundaire progressieve MS
Primaire progressieve MS
Relapsing-progressieve MS

Veelvoorkomende tekenen en symptomen

Pijn bij oogbewegingen
Milde vertroebeling van centraal zicht / desaturatie van kleur / dicht centraal scotoom
Verminderde trillingssensatie en proprioceptie in voeten
Onhandige hand of ledemaat
Onvastheid bij het lopen
Urinaire urgentie en frequentie
Neuropatische pijn
Vermoeidheid
Spasticiteit
Depressie
Seksuele disfunctie
Temperatuurgevoeligheid

Bij late MS kunnen ernstige invaliderende symptomen worden waargenomen, met optische atrofie, nystagmus, spastische tetraparese, ataxie, hersenstamverschijnselen, pseudobulbaire verlamming, urine-incontinentie en cognitieve stoornissen.

Belangrijkste verschil - MS versus Parkinson

Figuur 01: MS

Diagnose

De diagnose MS kan worden gesteld als de patiënt twee of meer aanvallen heeft gehad die verschillende delen van het CZS hebben beïnvloed. MRI is het standaardonderzoek dat wordt gebruikt bij de bevestiging van een klinische diagnose. CT- en CSF-onderzoek kan worden gedaan om indien nodig verder ondersteunend bewijs voor de diagnose te leveren.

Beheer

Er is geen definitieve remedie voor MS. Maar er zijn verschillende immunomodulerende medicijnen geïntroduceerd om het beloop van de inflammatoire relapsing-remitting-fase van MS te wijzigen. Deze staan bekend als Disease Modifying Drugs (DMD's). Beta-interferon en glatirameeracetaat zijn voorbeelden van dergelijke geneesmiddelen. Naast medicamenteuze therapie kunnen algemene maatregelen zoals fysiotherapie, ondersteuning van de patiënt met behulp van een multidisciplinair team en ergotherapie de levensstandaard van de patiënt enorm verbeteren.

Prognose

De prognose van multiple sclerose varieert op een onvoorspelbare manier. Een hoge MR-laesiebelasting bij de eerste presentatie, een hoog recidiefpercentage, mannelijk geslacht en late presentatie worden meestal geassocieerd met een slechte prognose. Sommige patiënten blijven een normaal leven leiden zonder duidelijke handicaps, terwijl anderen ernstig gehandicapt kunnen raken.

Wat is Parkinson?

De ziekte van Parkinson is een bewegingsstoornis die wordt gekenmerkt door een afname van het dopaminegehalte van de hersenen. De oorzaak van deze aandoening blijft nog steeds controversieel. Het risico op de ziekte van Parkinson neemt aanzienlijk toe met de hogere leeftijd. Een familiale overerving van de ziekte is nog niet vastgesteld.

Pathologie

Het verschijnen van Lewy-lichaampjes en het verlies van dopaminerge neuronen in pars compacta van het substantia nigra-gebied van de middenhersenen zijn de kenmerkende morfologische veranderingen die worden waargenomen bij de ziekte van Parkinson.

Klinische kenmerken

Langzame bewegingen (bradykinesie / akinesie)
Tremor in rust
Stijfheid van de loden buis van de ledematen die tijdens klinisch onderzoek wordt vastgesteld
Gebogen houding en schuifelende gang
De spraak wordt stil, onduidelijk en vlak
In het late stadium van de ziekte kan de patiënt ook cognitieve stoornissen ontwikkelen

Figuur 02: Ziekte van Parkinson

Diagnose

Er is geen laboratoriumtest voor de exacte identificatie van de ziekte van Parkinson. Daarom is de diagnose uitsluitend gebaseerd op de tekenen en symptomen die tijdens het klinisch onderzoek worden herkend. MRI-afbeeldingen lijken meestal normaal te zijn.

Behandeling

De patiënt en het gezin moeten worden voorgelicht over de aandoening. Motorische symptomen kunnen worden verlicht door het gebruik van geneesmiddelen zoals dopaminereceptoragonisten en levodopa die de dopamine-activiteit van de hersenen herstellen. Slaapstoornissen en psychotische episodes moeten op de juiste manier worden behandeld.

Dopamine-antagonisten zoals neuroleptica kunnen Parkinson-achtige symptomen veroorzaken, in welk geval ze gezamenlijk bekend staan als Parkinsonisme.

Wat is de overeenkomst tussen MS en Parkinson?

Beide ziekten tasten het centrale zenuwstelsel aan

Wat is het verschil tussen MS en Parkinson?

Diff Artikel Midden voor Tafel

MS versus Parkinson
Multiple sclerose is een chronische auto-immuunziekte die door T-cellen wordt veroorzaakt en die het centrale zenuwstelsel aantast.	De ziekte van Parkinson is een bewegingsstoornis die wordt gekenmerkt door een afname van het dopaminegehalte van de hersenen.
Oorzaken
Demyelinisatie van zenuwen in de hersenen en het ruggenmerg is de pathologische basis van de ziekte.	De ziekte van Parkinson is te wijten aan de afname van het dopaminegehalte in de hersenen.
Klinische kenmerken
Veel voorkomende tekenen en symptomen van MS zijn, Pijn bij oogbewegingen Milde vertroebeling van centraal zicht / desaturatie van kleur / dicht centraal scotoom Verminderde trillingssensatie en proprioceptie in voeten Onhandige hand of ledemaat Onvastheid bij het lopen Urinaire urgentie en frequentie Neuropatische pijn Vermoeidheid Spasticiteit Depressie Seksuele disfunctie Temperatuurgevoeligheid Bij late MS kunnen ernstige slopende symptomen van optische atrofie, nystagmus, spastische tetraparese, ataxie, hersenstamverschijnselen, pseudobulbaire verlamming, urine-incontinentie en cognitieve stoornissen worden waargenomen.	Klinische kenmerken van de ziekte van Parkinson zijn, Langzame bewegingen (bradykinesie / akinesie) Tremor in rust Stijfheid van de loden buis van de ledematen die tijdens klinisch onderzoek wordt vastgesteld Gebogen houding en schuifelende gang De spraak wordt stil, onduidelijk en vlak In het late stadium van de ziekte kan de patiënt ook cognitieve stoornissen ontwikkelen
Diagnose
MRI is het standaardonderzoek dat wordt gebruikt bij de diagnose van MS. Daarnaast kan CT ook worden gebruikt, afhankelijk van de beschikbare faciliteiten.	Er is geen laboratoriumtest voor de exacte identificatie van de ziekte van Parkinson. Daarom is de diagnose uitsluitend gebaseerd op de tekenen en symptomen die tijdens het klinisch onderzoek worden herkend. MRI-afbeeldingen lijken meestal normaal te zijn.
Geneesmiddel
Ziektemodificerende geneesmiddelen zoals bèta-interferon en glatirameer worden gebruikt bij de behandeling van MS.	Motorische symptomen worden behandeld met levodopa en dopamine-agonisten.
Genetische aanleg
Er is een genetische aanleg.	Er zijn geen aanwijzingen voor een genetische aanleg.

Samenvatting - MS versus Parkinson

Multiple sclerose is een chronische auto-immuunziekte, door T-cellen gemedieerde ontstekingsziekte die het centrale zenuwstelsel aantast. De ziekte van Parkinson is een bewegingsstoornis die wordt gekenmerkt door een afname van het dopaminegehalte van de hersenen. Multiple sclerose, zoals vermeld in de definitie, is een auto-immuunziekte, maar de ziekte van Parkinson is geen auto-immuunziekte. Dit is het belangrijkste verschil tussen MS en Parkinson.

Download de pdf-versie van MS versus Parkinson

U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citaten. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen MS en Parkinson