Fraude versus diefstal
Fraude en diefstal worden beide gekarakteriseerd als verkeerd gedrag en een misdaad. De twee woorden fraude en diefstal laten de verschillen tussen hen in grote mate zien. Fraude is een handeling die op het moment van plegen verborgen zal blijven. Het is waarschijnlijker dat de handeling verborgen is, zelfs nadat de handeling is gepleegd.
Een fraudeur wil trouwens niet dat het slachtoffer zo lang mogelijk weet dat hij slachtoffer is geweest van de fraude. Aan de andere kant komt er zelfs op het moment van de daad een diefstal aan het licht. Soms is het heel kort nadat de daad is gepleegd bekend. Dit is het grote verschil tussen fraude en diefstal.
Een ander belangrijk verschil tussen fraude en diefstal is de aard van de twee misstanden. Hoewel het de bedoeling is om een frauduleuze handeling te verbergen, is het niet de bedoeling om een diefstal te verbergen. De dief weet zelf zeker dat de diefstal niet verborgen kan worden. Aan de andere kant weet een fraudeur dat de gepleegde fraude met enige moeite kan worden verborgen.
Geld dat van een bank wordt beroofd, is een duidelijk geval van diefstal. Anderzijds is verduistering bij een bank een duidelijk geval van fraude. Er zijn verschillende gevallen waarin fraude enkele jaren na het plegen aan het licht komt.
U kunt het doelwit zijn van fraude als u veel geld of bezittingen bezit. Het is een verkeerde veronderstelling dat alleen zakenlieden het doelwit van fraude zijn. De meeste gevallen van gewone mensen die door fraude worden misleid, worden tegenwoordig gezien.
Bij diefstal worden voorwerpen of kostbaarheden gestolen. Aan de andere kant wordt er geen voorwerp of waardevol gestolen wanneer er fraude wordt gepleegd. In veel gevallen wordt fraude gepleegd met de volledige goedkeuring van de persoon die wordt misleid. Er wordt dus geen diefstal gepleegd tijdens fraude. Dit is een heel belangrijk verschil tussen hen.
