Maag versus duodenumzweren
Een van de meest voorkomende oorzaken van pijn in de bovenbuik, met een branderig gevoel bij maaltijden, is maagzweer (PUD). Hoewel maagzweren en zweren in de twaalfvingerige darm als twee afzonderlijke typen worden genoemd, zijn ze in wezen dezelfde ziekte-entiteit, verdeeld vanwege de plaats van de laesie. Deze worden allemaal gezamenlijk maagzweer genoemd. Het huidige bewijs heeft aangetoond dat dit het gevolg is van infectie door Helicobacter pylori, geassocieerd met overmatig gebruik van NSAID's. De belangrijkste verschillen kunnen worden beschouwd als anatomisch, pathologisch, fysiologisch, klinisch en als management. De specifieke kenmerken van elk van deze aspecten zullen niet in detail worden besproken, maar er zal een algemeen beeld worden geschetst met betrekking tot deze voorwaarden.
Maagzweer
Maagzweer is de minder voorkomende variant van PUD en komt meestal voor bij de oudere leeftijdsgroepen. De zweer is gelokaliseerd in de kleinere kromming van de maag. Als de zweer chronisch was, kan deze de miltslagader op het achterste oppervlak eroderen en overmatig bloeden veroorzaken. Maagzweren, die chronisch zijn, kunnen leiden tot carcinoom, en daarom worden deze zweren als kwaadaardig beschouwd totdat het anders is bewezen.
Zweer in de twaalfvingerige darm
Duodenumzweren komen vaker voor en komen het meest voor op het achterste oppervlak van het eerste deel van de twaalfvingerige darm. Een chronische zweer kan perforeren door het slijmvlies en de hele laag, wat leidt tot fibrose, perforatie (anterieur) of, indien gerelateerd aan een hevige bloeding van een bloedvat (posterieur). De term "kussende ulcera" werd gebruikt om anterieure en posterieure ulcera te beschrijven, die genezen zijn en aanleiding hebben gegeven tot fibrose. Maligniteit door chronische ulcus duodeni is zeer zeldzaam.
Verschil tussen maagzweren en zweren in de twaalfvingerige darm
Beide soorten hebben een gemeenschappelijke bacteriële oorsprong, evenals door NSAID's geïnduceerde zuurgraad, die verdere progressie veroorzaakt. Uit veel literatuuranalyses is gebleken dat de twee typen niet alleen van klinische kenmerken kunnen worden onderscheiden. Ze zullen zich presenteren met epigastrische pijn die naar de rug uitstraalt, waarbij eten de pijn oplost. Andere symptomen zoals bloeden of braken kunnen complicaties veroorzaken zoals stenose of perforatie. De behandeling is met antisecretoire middelen en het uitroeiingsregime van H. pylori. Gevorderde gevallen kunnen chirurgische opties vereisen om de aandoening te verlichten. Als je de verschillen in ogenschouw neemt, komen zweren van de twaalfvingerige darm vaker voor van de twee, en hebben ze ook een kleinere diameter. De maagzweren verschijnen in de kleinere kromming van de maag en de zweren van de twaalfvingerige darm komen vaker voor in het eerste deel van de twaalfvingerige darm. Maagzweren zijn vatbaar voor hevig bloeden als gevolg van perforatie, terwijl u bij zweren in de twaalfvingerige darm perforatie, fibrose en bloeding krijgt. Met betrekking tot maagzweren, is de kans groter dat hun chronische vormen zich tot kanker ontwikkelen dan zweren in de twaalfvingerige darm.
Samenvattend, de meeste verschillen die eerder werden uiteengezet, met betrekking tot de klinische verschillen van de maag- en duodenumulcera, worden niet langer als demonstratief aanvaard, en men denkt dat de symptomen niet veel verschillen. De beheersprincipes van deze voorwaarden zijn nagenoeg hetzelfde, voorafgegaan door een vergelijkbaar onderzoeksproces. De anatomische locatie van de zweer heeft alleen invloed op de veranderingen in pathologische, histologische en complicaties die verband houden met de maag- en duodenumzweren. Aldus worden maagzweren en zweren in de twaalfvingerige darm onder de overkoepelende term van maagzweren verstaan.
