Reuen versus teefjes
Mannelijke en vrouwelijke karakters onderscheiden zich in wezen door hun anatomie en fysiologie, maar de gedragsverschillen kunnen ook per ras verschillen. Terwijl de eigenaren het huis uit zijn, bewaken honden het als redders en vinden het heerlijk om geaaid te worden als ze terugkomen. Deze sterke band tussen mens en hond was de eerste van die soort voor de man met een dier. Mensen verzorgen honden voor vele doeleinden, waaronder bewaken, aaien en soms bij strafrechtelijk onderzoek. Dit artikel bespreekt de belangrijkste verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke honden.
Reuen
Reuen zijn iets groter dan vrouwtjes van hetzelfde ras. De grootte is echter afhankelijk van de stamboom en de voedingssupplementen die het dier tijdens de ontwikkeling wint. Reuen zijn territoriaal en ze proberen dominant te zijn in hun territorium met bepaald agonistisch gedrag. Dit gedrag treedt op vanwege de mannelijke hormonen, vooral testosteron. Reuen zijn moeilijk te trainen vanwege hun mannelijk geslachtshormoon testosteron, waardoor ze dominant zijn in het bijzijn van andere honden, vooral in de aanwezigheid van een vrouwtje. Gecastreerde mannetjes zijn minder agressief en daardoor uitstekende huisdieren. Het meest unieke kenmerk van het mannelijke voortplantingssysteem is het benige deel in hun penis, os-penis genaamd, dat zich tijdens het paren in het genitale kanaal van de vrouw vergrendelt. De os-penis wordt pas ontgrendeld nadat het sperma in het vrouwtje is overgebracht. Hun testikels zijn bedekt met scrotum, wat een gebrek aan haren is. Seksueel volwassen mannetjes zwerven rond op zoek naar vrouwtjes tijdens het paarseizoen, en proberen dominantie te tonen over andere mannetjes, zodat het vrouwtje graag met hem zou paren. Sommige mannetjes worden gefokt voor het gebruik van dekreuen, vooral de mannetjes van zeer gewaardeerde rassen.
Vrouwelijke honden
Vrouwelijke honden zijn vriendelijker en gehecht aan het gezin dat ze bezit, en ze zijn gemakkelijk te trainen. De productie van progesteron en oestrogeenhormonen zorgt ervoor dat ze zelfs na hun puberteit stil en thuis gehecht zijn. Vrouwtjes houden ervan om geaaid te worden en krijgen de aantrekkingskracht van hun baasjes en zijn erg loyaal aan het gezin. Ze zijn emotioneel en worden bedroefd door een assertief bevel. Vrouwtjes hebben twee voortplantingscycli per jaar. Tijdens hun hitteperiode zoeken ze mannelijke dieren en selecteren ze de sterkste voor de paring. Kleine rassen werpen acht tot tien pups tegelijk, maar het aantal neemt af naarmate de lichaamsgrootte toeneemt, dus grotere rassen hebben een kleine worpgrootte. Vrouwelijke honden hebben een hogere economische waarde als hun ras duur is, omdat pups voor een hogere waarde kunnen worden verhandeld.
Verschil tussen mannelijke en vrouwelijke honden
De twee geslachten van het meest nabije gezelschapsdier van de mens verschillen niet helemaal van elkaar, maar er zijn enkele opmerkelijke verschillen. De voortplantingssystemen zijn totaal verschillend, wat duidelijk het onderscheidende kenmerk is. Afscheiding van mannelijke hormonen bij mannen, vooral testosteron, zorgt ervoor dat de mannen agressief en sterker worden. Bovendien zijn de mannetjes iets groter dan de vrouwtjes in lichaamsafmetingen. Daarentegen scheiden vrouwtjes progesteron en oestrogeen af, maar geen testosteron, waardoor ze stiller worden en zich aangetrokken voelen tot de eigenaar. Mannetjes zwerven rond op zoek naar vrouwtjes tijdens hun paarseizoen als reactie op de feromonen die door de vrouwtjes worden uitgescheiden wanneer ze loops worden. Vrouwtjes zijn echter selectief ten aanzien van hun paringspartner om de sterkste en meest dominante te zijn. De os-penis van de man is zeer uniek voor de opgravingen en dat zorgt ervoor dat het sperma wordt overgedragen op het vrouwtje. In vergelijking met mannen zijn vrouwtjes gemakkelijk te trainen. Wanneer mensen thuiskomen nadat ze uitgeput zijn van hun werk, worden ze vaker verwelkomd door hun gezelschapshond, en het hangt er niet van af of het een reu of een teefje is.
