Kunstmatige inseminatie versus in vitro bevruchting
Voortplanting is het primaire doel van het leven voor een levend wezen, maar het is voor sommige individuen een probleem geweest. Het voortbrengen van een nakomeling uit het eigen bloed is een groot plezier voor de overgrote meerderheid van de individuen van alle biologische soorten. Er zijn echter enkele individuen geboren met het natuurlijke vermogen, de potentie, om nakomelingen te produceren als gevolg van reproductieve defecten. Kunstmatige inseminatie was een geweldig antwoord op het probleem, en in-vitrofertilisatie is daar een voorbeeld van.
Wat is kunstmatige inseminatie?
Kunstmatige inseminatie (AI) vindt plaats wanneer sperma opzettelijk in het vrouwelijke voortplantingssysteem wordt ingebracht met het oog op bevruchting, zodanig dat er geen sprake is van directe ejaculatie in de vagina of eileider. In eenvoudige bewoordingen is kunstmatige inseminatie de kunstmatig fusie van vaderlijke genen met moederlijke genen. Kunstmatige inseminatie is een behandeling voor de onvruchtbaarheid van dieren, inclusief mensen. Bovendien kan kunstmatige inseminatie een oplossing zijn voor vrouwen die alleen een kind nodig hebben, maar zonder echtgenoot of partner. Soms zijn er vrouwtjes met een te strakke baarmoederhals waardoor sperma er niet doorheen kan dringen, wat met de kunstmatige inseminatietechnologie kan worden overwonnen.
Er moeten veel voorbereidingen worden getroffen voordat een kunstmatige inseminatie wordt uitgevoerd, zoals spermacollectie bij de spermadonor en nauwlettend gecontroleerde menstruatiecycli van het vrouwtje. De spermadonor kan variëren afhankelijk van de vraag van het vrouwtje. Er zijn veel technieken die worden gebruikt om een kunstmatige inseminatie uit te voeren, namelijk. Intra-cervicale inseminatie, intra-uteriene inseminatie, intra-uteriene tuboperitoneale inseminatie, intra-tubale inseminatie en in-vitrofertilisatie. De techniek varieert afhankelijk van de situatie en vraag van de vrouw of het stel. Naast mensen is kunstmatige inseminatie zeer effectief gebruikt om bedreigde diersoorten zoals olifanten en vele andere soorten, waaronder soms bijen, te vermeerderen.
Wat is in-vitrofertilisatie?
In-vitrofertilisatie (IVF) is in de volksmond bekend als het maken van reageerbuisbaby's. De bevruchting van het ei met een sperma wordt bij deze techniek buiten het lichaam van het vrouwtje uitgevoerd. De Latijnse term in vitro betekent in glas, het medium waar de bevruchting wordt uitgevoerd is glas, en de zygote zal worden geïmplanteerd op een geschikt endometrium van een vrouwtje. Het bemestingsmedium kan echter ook plastic of organisch materiaal zijn, omdat er veel technieken zijn uitgevonden om de efficiëntie van het zwanger worden te vergroten. De percentages zwangerschappen en levendgeborenen door IVF zijn hoger voor de leeftijden onder de 35 jaar. Er is echter een significant verschil tussen het percentage levendgeborenen en het zwangerschapspercentage van IVF-procedures, namelijk 41,4 en 47,6.
In-vitrofertilisatie kan worden uitgevoerd met eieren die vers of ingevroren en ontdooid zijn. De verse eieren worden echter sneller bevrucht met een sperma dan met een bevroren en ontdooid ei. Er zijn veel factoren die de zwangerschaps- en levendgeborenen van IVF beïnvloeden, zoals het roken van tabak, stress, spermakwaliteit, DNA-fragmentatie van eikwaliteit, basale metabole index (BMI) en vele andere.
Wat is het verschil tussen kunstmatige inseminatie en in-vitrofertilisatie?
• Kunstmatige inseminatie is het kunstmatig versmelten van een eicel met een zaadcel, terwijl in-vitrofertilisatie specifiek buiten het lichaam van de vrouw plaatsvindt.
• Het slagingspercentage is hoger bij AI-technieken dan bij IVF-methoden.
• AI kan op veel manieren worden uitgevoerd, maar IVF is zo'n methode.
• AI werd meer dan 100 jaar voordat de IVF werd uitgevonden, gestart.
