Meningitis versus meningokokken | Meningokokken versus meningitis C linische kenmerken, onderzoeken, beheer, complicaties en prognose
Meningitis is de ontsteking van de leptomeningen en de sub-archnoïde ruimte. De ziekte wordt veroorzaakt door een grote verscheidenheid aan organismen, waarbij virale infecties de meest voorkomende oorzaak zijn. De overige oorzaken waren bacteriële, schimmel-, protazoale, prion- en worminfecties. Onder hen is meningokokken een van de oorzaken van pyogene meningitis die vaak wordt aangetroffen in de leeftijdsgroep van 5-30 jaar, die ernstige complicaties veroorzaakt die tot hoge sterftecijfers leiden. Dit artikel wijst op de verschillen tussen meningitis en meningokokkenziekte met betrekking tot ziektebeeld, onderzoek, behandeling, complicaties en prognose.
Meningitis
Patiënt met meningitis presenteert de klassieke symptomen van pyrexie, hoofdpijn en meningisme. Ze kunnen fotofobie en nekstijfheid hebben. De ernst van deze kenmerken varieert echter afhankelijk van de virulentie van het veroorzakende organisme. Bij onderzoek blijken het teken van Kernig en de tekenen van Brudzinski positief te zijn, en over het algemeen is de patiënt onwel.
Cerebrospinale vloeistofanalyse helpt bij het stellen van de diagnose en bij het identificeren van het veroorzakende organisme. Bij virale infecties zijn de eiwitniveaus hoog terwijl het suikerniveau normaal blijft en neutrofielen overheersen. Bij bacteriële meningitis worden daarentegen hoge eiwitgehaltes, lage suikerniveaus en verhoogd celgetal gezien.
Virale meningitis is een zelflimiterende aandoening en heeft geen specifieke behandeling nodig, zodat de behandeling alleen ondersteunend is. Op zichzelf genezen is de regel. Pyogene meningitis heeft speciale aandacht en onmiddellijke interventie nodig voor een betere prognose.
Meningokokken
Meningococcus is een obiquitous bacterie, die verantwoordelijk is voor levensbedreigende aandoeningen als deze niet onmiddellijk wordt gediagnosticeerd en behandeld.
De overdracht vindt plaats door druppeltjes, de mens is het enige bekende reservoir en koloniseert meestal de nasopharynx. Zodra de bacteriën in de bloedbaan komen en zich snel vermenigvuldigen, produceren ze gifstoffen die leiden tot bloedvergiftiging. Zodra deze bacteriën de meninges bereiken, resulteert dit in meningokokkenmeningitis.
Afgezien van de klassieke symptomen die hierboven zijn genoemd, kan een patiënt met meningokokkenmeningitis morbilliforme, petechiale of purpurische uitslag vertonen, wat kenmerkend is. Door gelijktijdige bloedvergiftiging is de patiënt buitengewoon onwel en kan hij last hebben van hypotensie, shock, verwardheid, coma en overlijden. In extreme gevallen kunnen ze verspreide intra-vasculaire coagulatie ontwikkelen en bloeding in de bijnieren kan al dan niet aanwezig zijn.
Als deze aandoening niet agressief wordt behandeld, kan het sterftecijfer oplopen tot 100%.
De bacteriën in bloed, cerebrospinale vloeistof, petechiale en gewrichtsaspiratie bevestigen de diagnose.
De behandeling omvat intraveneuze benzylpenicilline, die onmiddellijk wordt gestart bij verdenking van de ziekte en met het identificeren en behandelen van de complicaties. Complicaties zijn ernstiger, waaronder shock, intraveneuze coagulatie, nierfalen, perifeer gangreen, artritis en pericarditis.
Bij ontslag moet rifampicine als profylaxe aan alle nauwe contacten worden gegeven.
Wat is het verschil tussen meningitis en meningokokken?
• Meningitis is de ontsteking van de meninges, terwijl meningokokken een organisme is dat bloedvergiftiging en meningitis veroorzaakt.
• Afgezien van de klassieke symptomen van meningitis, kan een patiënt met meningokokkenseptikemie een kenmerkende purpurische uitslag vertonen.
• Meningokokkenmeningitis, indien niet agressief behandeld, kan het sterftecijfer oplopen tot 100%.
• Meningokokkenmeningitis kan ernstige complicaties veroorzaken, zoals shock, intraveneuze coagulatie, nierfalen, perifeer gangreen, artritis en pericarditis.
• Profylaxe wordt gegeven aan nauwe contacten bij meningokokkenmeningitis.
