Virale versus bacteriële meningitis
Meningitis is een ontsteking van de meninges veroorzaakt door bacteriën, virussen, schimmels of parasieten. Zowel bacteriële als virale meningitis vertonen hetzelfde. De klinische geschiedenis, onderzoeksresultaten, onderzoeksmethoden en behandelprotocollen zijn hetzelfde. Onderzoeksbevindingen, specifieke behandeling en prognose zijn echter verschillend. Het is belangrijk om een juiste diagnose te stellen of het om virale of bacteriële meningitis gaat, omdat virale meningitis zelflimiterend is en geen langdurige gevolgen heeft, terwijl bacteriële meningitis ernstiger is en als meningitis wordt vermoed, moet de behandeling onmiddellijk worden gestart. Dit artikel gaat in detail over meningitis, waarbij de klinische kenmerken, symptomen, oorzaken, onderzoek en diagnose, prognose, behandeling en de verschillen tussen bacteriële en virale meningitis worden belicht.
Meningitis is een moordenaar en doodt snel. Organismen zoals E coli, beta-hemolytische streptokokken, Listeria moncytogenes, Heamophilus, Nisseria meningitidis, pneumococcus veroorzaken meningitis. Meningitis presenteert zich met hoofdpijn die verergert bij blootstelling aan lichte, stijve nek, Kernig's teken (pijn en weerstand bij passieve knie-extensie met volledig gebogen heupen), Brudzinski-teken (heupen buigen bij voorover buigen) en opisthotonus. Deze staan bekend als meningeale kenmerken. Meningitis verhoogt de druk in de schedel. Dit wordt gekenmerkt door hoofdpijn, prikkelbaarheid, slaperigheid, braken, toevallen, papiloedeem, verminderd bewustzijn, onregelmatige ademhaling, lage polsslag en hoge bloeddruk (lees het verschil tussen polsslag en bloeddruk). Wanneer het organisme de bloedbaan binnendringt, verschijnselen zoals ziek voelen, gezwollen gewrichten, gewrichtspijn,vreemd gedrag, huiduitslag, diffuse intravasculaire stolling, snelle ademhaling, snelle pols en lage bloeddruk komen voor.
De behandeling van meningitis mag niet worden uitgesteld tot de testresultaten binnenkomen. Als meningitis wordt vermoed, mag niets intraveneuze antibiotica vertragen. Luchtweg, ademhaling en circulatie moeten in stand worden gehouden. Zuurstoftherapie met een hoog debiet via een gezichtsmasker is goed. Het behandelingsprotocol verschilt naargelang de presentatie. Als septische symptomen de overhand hebben, mag een lumbaalpunctie niet worden geprobeerd. Als de patiënt in shock is, is volume-reanimatie geïndiceerd. Als meningitische kenmerken overheersen bij presentatie, moet een lumbaalpunctie worden geprobeerd als er geen kenmerken van verhoogde intracraniale druk aanwezig zijn. Intraveneuze antibiotica moeten worden gegeven. Als er enige indicatie is van ademhalingsfalen, mag de intubatie niet worden uitgesteld.
Complicaties van meningitis zijn hersenoedeem, craniale zenuwlaesies, doofheid en cerebrale veneuze sinustrombose. Lumbaalpunctie is cruciaal voor de diagnose. Als er geen kenmerken zijn van verhoogde intra-craniale druk, moet de lumbaalpunctie worden uitgevoerd. Als er kenmerken zijn van verhoogde druk in de schedel, moet CT voorafgaan aan een lumbaalpunctie. Voor gramkleuring, Zheil neilson-kleuring, cytologie, virologie, glucose, proteïne en cultuur dienen 3 flessen cerebrospinale vloeistof te worden opgestuurd. Cerbrospinale vloeistofanalyse kan in een vroeg stadium normaal zijn. Indien geïndiceerd, moet de lumbaalpunctie worden herhaald. Andere tests zoals bloedkweek, bloedglucose, volledig bloedbeeld, ureum, elektrolyten, thoraxfoto, urinecultuur, neusuitstrijkje en ontlasting voor virologie kunnen aangewezen zijn.
Risicofactoren voor meningitis zijn overbevolking, hoofdletsel, infectieuze focus, zeer jong, zeer oud, complementdeficiëntie, antilichaamdeficiëntie, kankers, sikkelcelziekte en CSF-shunts. Acute bacteriële meningitis heeft een mortaliteit van 70 tot 100% onbehandeld; Neisseria meningitides heeft een totale mortaliteit van 15% in het westen. Overlevenden lopen het risico op permanente neurologische gebreken, mentale retardatie, perceptieve doofheid en hersenzenuwverlamming.
Wat is het verschil tussen bacteriële en virale meningitis?
• Bacteriële meningitis heeft een slechte prognose, terwijl virale meningitis zelfbeperkend is, een goede prognose heeft en geen gevolgen op lange termijn heeft.
• Bij een lumbaalpunctie ziet CSF er troebel uit bij bacteriële meningitis, terwijl het er helder uitziet bij virale meningitis.
• Mononucleaire cellen overheersen bij virale meningitis, terwijl polymorfen overheersen bij bacteriële meningitis.
• Het aantal witte bloedcellen in liquor is minder dan 1000 bij virale meningitis en meer dan 1000 bij bacteriële meningitis.
• CSV-glucoseconcentratie is minder dan de helft van die van plasma bij bacteriële meningitis, terwijl bij virale meningitis de CSV-suikerconcentratie meer dan de helft is van die van plasma.
• De CSF-eiwitconcentratie is meer dan 1,5 g / l bij bacteriële meningitis, terwijl het minder is dan 1 g / l bij virale meningitis.
• Er zijn organismen zichtbaar in uitstrijkjes of kweek, bij bacteriële meningitis, terwijl er geen organismen worden gezien bij virale meningitis.
Lees ook het verschil tussen meningitis en meningokokken
