Pacemaker versus defibrillator
Pacemaker is een elektronisch apparaat dat wordt gebruikt om de hartslag te regulariseren door elektrische impulsen te genereren die langs de hartgeleidende banen worden uitgezonden en ritmische samentrekking van de hartkamers veroorzaken. Defibrillator is een medisch apparaat dat in de eerste hulp wordt gebruikt om een elektrische schok onder hoogspanning te geven om de fysiologische pacemaker op gang te brengen; het SA-knooppunt.
Pacemaker
Er zijn veel methoden om te pacing. Percussieve pacing is een oude methode waarbij de linkerborstrand vanaf een afstand van een voet wordt geraakt om een ventriculaire contractie te induceren. Dit is een levensreddende manoeuvre die ook bekend staat als precordiale dreun. Transcutane pacing is een methode waarbij twee pacer-pads op de borst worden gehouden en elektrische impulsen geven met een vooraf bepaalde frequentie totdat capture is bereikt. Dit is ook een stop-gap-maatregel die wordt gebruikt totdat de juiste stimulatiemethoden beschikbaar zijn. Tijdelijke epicardiale stimulatie is een levensreddende methode die wordt gebruikt als een hartprocedure een atrioventriculair geleidingsblok creëert. Transveneuze pacing is een tijdelijke methode waarbij een pacemakerdraad in een ader wordt ingebracht en in het rechteratrium of de rechterventrikel wordt gevoerd. De pacemakertip wordt vervolgens in contact gebracht met de atriale of ventriculaire wand. Deze methode kan worden gebruikt totdat een permanente pacemaker is geplaatst of totdat er geen pacemaker meer nodig is. Subclaviculaire stimulatie is de permanente methode waarbij een elektronische pacemakergenerator onder de huid onder het sleutelbeen wordt ingebracht. Een pacemakerdraad wordt in een ader ingebracht en in het rechter atrium of ventrikel gevoerd totdat deze vast komt te zitten in de wand van de kamer. Vervolgens wordt het andere uiteinde verbonden met de geïmplanteerde pacemakergenerator. Vervolgens wordt het andere uiteinde verbonden met de geïmplanteerde pacemakergenerator. Vervolgens wordt het andere uiteinde verbonden met de geïmplanteerde pacemakergenerator.
Er zijn drie hoofdtypen pacemakers. Eenkamerstimulatie is een methode waarbij één lead in het atrium of de ventrikel wordt ingebracht. Tweekamerstimulatie is een methode waarbij twee stimulatiedraden het hart ingaan. De ene gaat naar het rechteratrium terwijl de andere naar de rechterventrikel gaat. Dit lijkt sterk op de natuurlijke opwekking van elektrische signalen. Frequentieresponsieve stimulatie verandert de ontladingsfrequentie van de pacemaker overeenkomstig de lichaamseisen. Intracardiale pacemakers worden met geleidedraden in het hart ingebracht. Ze zijn onder klinische proeven en zullen naar verwachting 10 tot 15 jaar meegaan nadat ze zijn ingebracht.
Zodra een pacemaker is ingebracht, zijn regelmatige regelmatige controles essentieel. De integriteit van de lead, de impulsdrempel en de intrinsieke hartactiviteit moeten tijdens deze controles worden getest. Na het inbrengen van een pacemaker zijn er geen grote veranderingen in levensstijl nodig. Het vermijden van contactsporten, het vermijden van magnetische velden en krachtige elektrische impulsen zijn enkele essentiële voorzorgsmaatregelen.
Defibrillatie
Defibrillatie is een levensreddende noodbehandelingsmethode voor ventriculaire tachycardie en ventrikelfibrillatie. Tijdens een cardiorespiratoire stilstand zijn CPR en DC-shock de twee beschikbare methoden om het hart opnieuw te starten. Er zijn vijf soorten defibrillatoren. Handmatige externe defibrillator wordt bijna uitsluitend aangetroffen in ziekenhuizen of ambulances waar een getrainde zorgverlener beschikbaar is. Het heeft meestal ook een hartmonitor om het elektrische hartritme op te nemen. Handmatige interne defibrillatoren worden gebruikt in operatiekamers om het hart opnieuw op te starten tijdens een open thoraxoperatie, en de leads worden in direct contact met het hart geplaatst. Automatische externe defibrillatoren hebben weinig training nodig, omdat ze het hartritme zelf beoordelen en het gebruik van een gelijkstroomschok suggereren. Het is voornamelijk bedoeld voor gebruik door ongetrainde leken. Implanteerbare cardioverter-defibrillatoren (ICD) erkennen de noodzaak van shock en dienen deze indien nodig toe. Een draagbare hartdefibrillator is een vest dat kan worden gedragen om de patiënt 24/7 te bewaken en waar nodig schokken toe te dienen.
Wat is het verschil tussen pacemaker en defibrillator?
• Pacemakers zijn medische apparaten die worden gebruikt om niet-spoedeisende hartritmestoornissen te behandelen.
• Defibrillatoren worden gebruikt in noodgevallen om ventriculaire tachycardie en ventrikelfibrillatie te corrigeren.
Lees verder:
1. Verschil tussen hartstilstand en hartaanval
2. Verschil tussen atriale fibrillatie en atriale flutter
