Alpha vs Beta-receptoren
Catelocholamines zijn de sympathische neurohumodale transmitters, waaronder noradrenaline en dopamine. Deze chemicaliën werken rechtstreeks samen met receptoren op het celmembraan om hun werking te voltooien. Deze interactie is een essentiële stap in de werkingsmechanismen van catecholamines, die uiteindelijk leiden tot het verhogen of verlagen van de weefselactiviteit in het lichaam. De toename van activiteit wordt excitatie genoemd, terwijl de afname remming wordt genoemd. In 1948 stelde Ahlquist twee receptortypes voor; alfa- en bèta-receptoren, die deze twee verschillen in reacties definiëren (excitatie en remming). Lichaamsweefsels kunnen bestaan uit alfa- of bèta-receptoren of beide typen receptoren.
Wat zijn alfa-receptoren?
Stimulatie van alfa-receptoren is voornamelijk verantwoordelijk voor prikkelende effecten van catecholamines. Op bepaalde plaatsen kunnen alfa-receptoren de activiteiten echter mogelijk remmen. Bijvoorbeeld; alfa-receptoren van GI-reactie zijn remmend in actie. Er zijn twee soorten alfa-receptoren; alpha 1 en alpha 2. Elk van dit type heeft drie subtypen.
Alfa 1- receptoren worden voornamelijk aangetroffen in de vasculaire gladde spieren, die prikkelende werking hebben. Ze resulteren in vernauwing van spieren in bloedvaten in de huid en de hersenen, en samentrekking van de pilomotorische spieren van de huid en de radiale spieren van de iris. Het mechanisme van alfa 1 is de verandering van cellulaire calciumionenfluxen. Alfa 2- receptoren worden voornamelijk aangetroffen in effectorweefsels en op neuronale uiteinden. Het werkingsmechanisme van alfa 2 is de remming van adenylylcyclase.
Wat zijn bètareceptoren?
Bèta-receptoren zijn meestal verantwoordelijk voor de remmende werking van weefsels. Maar er zijn enkele uitzonderingen. De bèta-receptoren in het hart zijn bijvoorbeeld prikkelend; dus verantwoordelijk voor het verhogen van de hartslag. Bovendien kunnen bèta-receptoren resulteren in ontspanning van bronchiale spieren, veranderen de samentrekbaarheid van skeletspieren en dilatatie van skeletspierbloedvaten. De drie bèta-receptorsubtypen zijn (1) bèta- 1- receptoren ; verantwoordelijk voor myocardiale stimulatie en renine-afgifte, (2) bèta- 2- receptoren; verantwoordelijk voor bronchiale spierrelatie, vasodilatatie van skeletspieren en baarmoederontspanning, en (3) bèta 3- receptoren; verantwoordelijk voor lipolyse van adipocyten.
Wat is het verschil tussen alfa- en bèta-receptoren?
• Stimulatie van alfa-receptoren is vaak verantwoordelijk voor prikkelende effecten, terwijl die van bèta-receptoren verantwoordelijk is voor remmende effecten.
• Alfa-receptoren zijn verder onderverdeeld in alfa1- en alfa2-receptoren, terwijl bèta-receptoren verder zijn onderverdeeld in beta1-, beta2- en beta3-receptoren.
• Alfa-receptoren worden voornamelijk aangetroffen in vasculaire gladde spieren, effectorweefsels en op neuronale uiteinden, terwijl bèta-receptoren voornamelijk worden aangetroffen in bronchiale spieren, hartspieren en baarmoederspieren.
