Bronchiolitis versus longontsteking
Bronchiolitis en longontsteking zijn twee luchtweginfecties die vaak voorkomen. Deze twee voorwaarden delen een aantal functies, terwijl ze door sommige verschillen. Wanneer artsen de waarschijnlijke diagnose stellen, is een duidelijk begrip van de kant van de patiënt erg belangrijk om verwarring en onnodige bezorgdheid te voorkomen.
Bronchiolitis
Bronchiolen zijn kleinere luchtwegen die zich vertakken uit kleine bronchiën. Dit zijn luchtwegen met een gemiddelde tot kleine diameter. Bronchiolen verdelen zich uitgebreid tot op de niveaus van alveolaire kanalen. Bij bronchiolitis gaat het om een ontsteking van deze kleine luchtwegen. Bronchiolitis is een veel voorkomende aandoening bij kinderen en sommige kinderen kunnen erg ziek worden door bronchiolitis. Patiënten met bronchiolitis vertonen kenmerken die dicht bij longontsteking liggen. Hoesten, sputum, koorts en pijn op de borst van het pleuritische type zijn enkele van de klinische kenmerken van bronchiolitis. Er is ook een onderdeel van obstructie. Daarom hebben de meeste gevallen een combinatie van kenmerken van longontsteking en obstructieve luchtwegaandoeningen. Bij kinderen is de hoest die gepaard gaat met bronchiolitis zeer uniek. Het is een blaffende hoest die al dan niet geassocieerd is met bloedspuwing. Bij onderzoek ziet het kind er ziek, uitgedroogd uit,koortsig en heeft recessies op de borst die wijzen op een obstructieve component. Ziek kind moet zuurstof krijgen terwijl de verzadiging wordt gecontroleerd, antibiotica eerst empirisch en daarna met onderzoeksgegevens. De spirometrie laat een ietwat laag geforceerd expiratoir volume zien voor de 1e tweede, wat duidt op een obstructieve component van de aandoening en een normale geforceerde vitale capaciteit. De piekstroom zal laag zijn bij obstructie van de luchtwegen. Volledig bloedbeeld, bloedkweek, sputumkweek en röntgenfoto van de borstkas kunnen indien nodig worden uitgevoerd.
Behandelingen voor bronchiolitis omvatten antihistaminica, bronchodilatoren, steroïden en zuurstoftherapie. Bronchitis kan leiden tot longontsteking, longabces, pleurale effusie en systemische infectie.
Longontsteking
Longontsteking kan optreden als een complicatie van bronchitis, bronchiolitis, infecties van de bovenste luchtwegen of als een primaire infectie. Longontsteking wordt veroorzaakt door een ontsteking van de longblaasjes en de terminale luchtwegen. Ontsteking kan het gevolg zijn van infectie of allergische reacties. Klinische kenmerken van longontsteking zijn koorts, hoesten, sputum, bloedspuwing, pleuritische pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden en een slechte gezondheid. Longontsteking kan worden gecompliceerd door longabces, ademhalingsfalen, pleurale effusie en bloedvergiftiging. De patiënt kan zich acuut ziek of met kleine kenmerken presenteren. Onderzoeken zijn vergelijkbaar met die bij bronchiolitis. Bevindingen kunnen ook hetzelfde zijn. Het volledige plaatje is nodig om onderscheid te maken tussen bronchiolitis en longontsteking. Behandelingsprincipes voor longontsteking lijken ook erg op bronchiolitis.
Longontsteking versus bronchiolitis
• Bronchiolitis is een ontsteking van de kleine luchtwegen, terwijl longontsteking een ontsteking van de longblaasjes is.
• Beide aandoeningen delen infectieuze etiologieën.
• Bronchiolitis komt vaker voor bij kinderen dan bij longontsteking.
• Bronchiolitis veroorzaakt minder vaak effusies dan longontsteking.
• Het is niet gebruikelijk dat longontsteking zich ontwikkelt tot bronchiolitis, terwijl het omgekeerde zeer vaak voorkomt.
